 |
|
PICKING
UP THE PACE
|
De laatste clubreis van 100°PROOF zit er weeral een paar weken op. Ondertussen is de voorzitter druk bezig om te proberen met woorden en foto’s te beschrijven wat onbeschrijflijk was en het relaas verslagsgewijs weer te geven op onze site.Zelf voel ik de zwaartekracht aan me trekken, richting het zwarte gat. Wat na dit alles ... ? Maar geen nood, de gids is ervaren en door het leven geverfd!Een van de beste remedies tegen melancholie is om het ritme terug op te pikken en bij twijfel de wijze raad van de voorzitter ter harte te nemen: “We zullen wel zien!”.Het eerstvolgende whiskygebeuren dat in m’n agenda
staat is de “Wee Dram Masters XXIX” op de Kwaremont in Kluisbergen.
Daar hoop ik dan ook het ritme terug te pakken te krijgen!
|
 |
De rit van iets meer dan anderhalf uur zet in ieder geval het verstand al terug op nul. De regen tussen Lokeren en Gent laat niets anders toe dan geconcentreerd te zijn op de wazige achterlichten van de voorligger, in een scherm van water. Na Gent is het genieten van een stralende zon!Dit alles juist in geschat, arriveer ik ruim op tijd
in “’t Konijntje”. Ik krijg zelfs het privelege van Bert Bruyneel,
MC van deze avond, om de te proeven whisky’s binnen te dragen. De
tasting vanavond gaat door op het gelijkvloers, in een aangename
“lichte” ruimte van het schitterende restaurant, met uitzicht op het
terras. De andere gasten druppelen binnen, waaronder wat bekende
gezichten van “The Green Door”. (Bedankt voor de cola nog trouwens!)
|
 |
|
Waar het hart van vol is, loopt de mond van over en
om de drang hoderduit over onze recentste belevenissen te vertellen te
onderdrukken, giet ik er Red Breast 15Y in. In die mond dan. Bert had
deze bij als verrassing “om de mond op whisky te zetten”.
|
 |
De bedoeling van vanavond is om “paartjes” te
drinken en te vergelijken. 2 whisky’s van dezelfde distilleerderij,
“jong” tegen oud. Het eerste duo is Glenrothes.
GLENROTHES
1998/2012 56.4% GORDON &
MACPHAIL “FOR THE MALTCLAN”
Zuivere karamelfudge in de
neus. Boter. De 56.4% doet de smaak wat dun wegtrekken naar het typische
“rubber” van Glenrothes. Misschien is rubber niet de correcte
benaming en zou “leder”
beter zijn, maar de uitdrukking op Bert’s gezicht als ik hem dit
vertel doet me besluiten om het toch zo te blijven benoemen. Slecht! Ik
weet het, maar niet de whisky! Dit is een lekkere Glenrothes waar we
dankbaar een flesje van meenamen op onze terugreis van het voorbije
whiskyfestival in Gent.
(In tegenstelling tot wat
sommige mensen dachten, hebben toen echt 2 oudere dames onze glazen
omgegooid op de trein en onszelf zo een whiskyaroma bezorgd. Echt waar!)
GLENROTHES
39Y 1966/2008 42.7% LONACH
DUNCAN TAYLOR
“Iets ouder beestje” uit
de gekende Lonach reeks. Samenvoegsel van vat onder de 40% met een ander
van hoger alcoholgehalte. Het resultaat is 42.7% en dus whisky, maar
door het zo te doen wel knap geprijsd voor een 39 jarige. Fruitig aroma.
Soms wat overrijp, mispel? Vanilleboter is aanwezig, dus er zit
bourbonrijping in. De smaak is subtieler dan de neus doet vermoeden.
Speelt het lage alcoholgehalte hier een rol? In de afdronk komt alles
samen, droog en zuiver. Het beeld van de verlichte distilleerderij in
een vriesnacht, lang geleden, zal Glenrothes bij mij altijd een
“streepje voor” doen krijgen.
|
 |
 |
Ondertussen regent het hier ook …
|
DAILUAINE
27Y 1983/2011 50% ASTA
MORRIS REFILL SHERRY HOGSHEAD
Eentje door Bert zelf
gebotteld. Blij te zien dat hij genoeg zelfvertrouwen heeft om deze in
de strijd te gooien, en terecht! Een typische Speysider. De malt komt
nog door in de neus en over het geheel gezien is hij zoet in neus en
smaak. In de afdronk zit nog iets vegetaals. Stengels. Veel Dailuaine
brengt Diageo zelf niet op de markt en de bulk van de productie
verdwijnt in hun blends. Nochtans een knappe distilleerderij met
verwerkingsplant voor pot ale
van ook andere distilleerderijen tot veevoeder.
(Je mag er wel niet drinken op
de openbare weg, vertelde de manager ons en maande ons dan ook aan om
dat voorzichtig te doen …)
|
 |
DAILUAINE
27Y 1966/1994 45.7%
CADENHEAD’S ORIGINAL COLLECTION
Beetje appels met peren
vergelijken. Ok, alle twee 27 jaar maar daar stopt het dan ook! Dit is
een schitterende sherryrijping, al 18 jaar op fles. We gunnen hem tijd
om tot zichzelf te komen, eens bevrijd en in ons glas, maar hij heeft
het niet nodig. Onmiddellijk een rijke zurige sherryneus. Overdadige
kerstmiscake. Beetje dun, maar ontzettend zuiver. Oloroso-diepte in de
afdronk en de “cake” blijft lang, lang, lang hangen.
|
 |
 |
En het regent nog... |
 |
BRUICHLADDICH
10Y 40%
Aah, the memories! De officiële botteling rond de milleniumwende. De periode van mijn eerste Schotlandreis, samen met kleine broer en gezinnen. Dé fles in Lochinver, de verblijfplaats gedurende onze eerste week overseas.Cake en zilt in de neus. Minder rokerig en meer maltig dan ik me
herinnerde. Zoals zo dikwijls, history
in a bottle. Ook voor Bruichladdich het einde van een tijdperk. In
2001 veranderden de nieuwe eigenaars het gans concept. Ook de fles.
|
 |
BRUICHLADDICH
28Y 1968/1996
|
 |
 |
Pijnlijk moment nu. Springbank!Veel ga ik er nu niet over zeggen maar onze ervaringen op Springbank, tijdens de Blind Tour 2012, behoren zowel voor de voorzitter als voor mezelf tot het hoogtepunt van ons nog jonge whiskyleven.Met het proeven van volgend duo worden die herinneringen voor mij dus afgesloten en “gecatalogiseerd”.Spijtig, maar helaas pindakaas
…
|
 |
SPRINGBANK
13Y 56.9% FOR THE NECTAR
2011
Malt, rook en “gorse”.
Rook komt ook terug in de afdronk, samen met “zuivere” havengeuren.
Geen scheepsdiesel dus. Wat meer “gorse”, iets dierlijks, vanille en
plakaatverf.
(“Gorse” is Engels voor
gaspeldoorn. Deze stekelige plant is overdekt met gele bloemen en staat
nooit alleen. Zoals heide een heuvelzijde paars kan kleuren, kleurt
gaspeldoorn grote gele vlekken in het Schotse landschap. Pas nog eens
gemerkt op Arran dat felle zon op de bloemen het zware aroma van
“kokos” in de lucht slingert. Vandaar dat we “gorse” vermelden
als we eigenlijk kokos bedoelen. Om interessant te doen langs een kant
natuurlijk, maar ook omdat de geur meer die in de whisky benadert dan
feitelijke kokos. Néh!)
|
 |
SPRINGBANK
36Y 1969/2005 57.3%
CHIEFTAIN’S
Leer, limonade. Floraal.
“Gorse” in de zon (Héhéhé!) Zuiver. Waar is de rook? Waar is de
haven? Kruidentuiltje. De afdronk is heel volwassen. Iemand vraagt of ik
een favoriete whisky heb? Een vraag die men best nooit beantwoord, maar
met deze 36 jarige Springbank in m’n glas maak ik de fout. “De oude
21 jarige Springbank, met vrienden, Frank McHardy, Gavin McLachlan en Jenny
Karlson, ’s nachts in het warehouse van Springbank in Campbeltown
…”.
|
 |
 |
 |
Snik … en nu
naar huis! Het regent niet meer …
|
