TERUG

    Donderdag 27 Oktober 2011 
SINGLE MALT WHISKYSHOP ZAMMEL  

met Louisa Young

woord : Gunter (Lidnr.01)
beeld : Gunter en Werner (Lidnr.02)

Shiny happy people

Ik wens mezelf een gelukkige verjaardag en ga naar een tasting. Een Tullibardine tasting om precies te zijn.

Allen die de distilleerderij ooit bezocht hebben zijn het er over eens. Ze heeft wel iets!

Alles lekker op elkaar gepakt in de voormalige brouwerij en geleid door mensen met de juiste “attitude”. Daarom is het altijd vol verwachting wanneer ik Tullibardine proef, in de hoop dat al dat potentieel ook tevoorschijn komt uit het glas, zodat meer en meer mensen aandacht krijgen voor deze “kleine” speler.

Voor alles in goede banen te leiden vanavond, hebben ze hun nieuwste aanwinst gestuurd. Louisa Young, voorheen Arran en dus geen onbekende voor ons.

Goed op tijd gekomen kan ik nog even langs de line up wandelen.

De flessen staan uitnodigend te blinken, maar plots valt mijn oog op de tafel waarop ze staan! Een altaar gebouwd voor de eeuwigheid, versierd met enkele bezweringen. De haren rijzen me ten berge en het kippevlees komt me op de armen. De vrienden, hier?!?

Vlug ga ik naar mijn plaatsje aan de degustatietafel en maak me klein. Stiekem speur ik de gezichten af in de hoop van er enkele te kunnen ontmaskeren, maar Louisa onderbreekt mijn gedachten en zet de avond in met de eerste whisky.

TULLIBARDINE AGED OAK <10Y  40%

Jonger dan 10 jaar en dus gedistilleerd door de huidige eigenaars. In de neus direct zoete boter, geen zoute. Noten en zuiver. “Highly drinkable”. Zou ook een beetje granig zijn. “Recession malt”, zegt Louisa. Citroenvanille komt ook nog. Karamelfudge.

Het gekende verhaal over James IV die onderweg naar zijn kroning op Scone Palace de brouwerij aandeed om zich een vat bier aan te schaffen voor het feesje achteraf wordt verteld. Men spreekt dan wel over 1488! Daarna werd de brouwerij in 1947 door William Delmé Evans omgebouwd tot distilleerderij en door hem uit gebaat tot 1953. Later “her”bouwde hij ook nog de Jura  distilleerderij, waar hij bleef tot 1975. Sinds 2003 is Tullibardine in privébezit én opgewaardeerd.

Even meen ik een vriend ontdekt te hebben naast Eric Vermeire, des te meer daar Eric alleen drinkt en zelf geen vrienden heeft! (Volgens eigen zeggen dan toch!) De verdachte blijkt echter Dimitri Hermans te zijn van “Tine’s stoof” of nog correcter van “Dims dram” uit Oostmalle.

TULLIBARDINE VINTAGE 1993  40%

Gebotteld in 2011 en nog gedistilleerd onder een van de vorige eigenaars, Whyte & Mackay.

Cereal en gekookte aardappelen. Marsepein.

De bedoeling was toen om single malt te produceren met de nodige specificaties voor hun blends, veronderstel ik. De resterende stocks werden mee overgekocht in 2003 en worden dan ook gebotteld.

TULLIBARDINE VINTAGE 1988  46%

Deze heeft meer sherryrijping dan de vorige. Na een tijdje nemen we harde butterscotch, of babelutten in de volksmond, waar. Beetje koffie ook. Dun, maar prikkelt. De toenmalige eigenaars gingen onder de naam Invergordon.

Louisa vertelt het verhaal van de man die niet kon geloven hoe dom de koningin van Groot Brittanië wel niet was, daar ze haar paleis onder het vluchtpad van Heathrow gebouwd had. Dat brengt de sfeer er in en hier en daar wordt er al wat gelachen.

TULLIBARDINE RUM FINISH  46%

9 à 10 maand gefinished op een rum vat, zegt Louisa, die steeds meer en meer in haar rol groeit. Hier toch ook weer die boter! Weer eentje van de ’93 stock? Beetje dun. Bij de boter ook nog wat noten, met het zoete van de rum achteraan. Blijft ook op de tong plakken. Aan de zijkant van de tong wat bitter kruid en tegen het gehemelte groen kruid. Na een tijdje staan is de rum meer aanwezig in de neus. Aged Oak met Rum Finish als het ware!

TULIIBARDINE PORT FINISH  46%

Volle Neus! Boter, framboos en Tawny Port. Prikkel. Niet bitter en fris. Geslaagd en uit het volk klinkt de kreet “Peat revolution is over!”. Aangezien het een vrouwenstem is, is het wel duidelijk wiens stem des volkes gesproken heeft!

Prof

Semi-prof

Onder de indruk van zoveel whiskykennis aan tafel probeer ik hier en daar wat mee te nemen voor de toekomst. Ik doe de professionelen na in de hoop zo ook wat professioneler over te komen.

Natuurlijk val ik echter direct door de mand, tot hilariteit van velen. Ik gedraag me echter professioneel, bloos niet en laat me de volgende whisky inschenken. Neh!

 Wat doet 't em nu weer?

TULLIBARDINE SINGLE CASK EDITION JOHN BLACK  53.8%

John Black, terug gehaald vanuit pensioen in 2003 door de nieuwe eigenaars om Tullibardine terug op de kaart te zetten, heeft dit vat geselecteerd en er z’n naam opgezet. John’s gezondheid is, bij navraag, blijkbaar nog altijd niet tiptop, maar aan z’n kunnen is geen twijfel. Getuige deze botteling!

Zurig lekker. Rozijnen. Christmas cake met geconfijte kersen. Druppeltje water is hier aan te raden en opent hem enorm. 18 jaar oud en de verrassing van de avond, dacht ik toen nog ...

TULLIBARDINE VINTAGE 1965  47.9%

Van deze klepper laat Louisa zich ook een royale dram inschenken!

Net als de vorige een sherry hogshead, maar deze is opmerkelijk dunner wat 100% te verwachten is bij een whisky uit 1965!

T’is maar dat de “John Black” zo’n bommetje was ... Wat verbrande boter, snoep en After Eight Mint.

Spijtig dat de 1965 uiteindelijk op ga geraken, net als de 1964 sherry!

Het is nog even wachten op het afsluitende hapje en dus wordt er van geprofiteerd om de komende Gordon & MacPhail tasting aan te kondigen.

Bij het zien van de flessen stromen de inschrijvingen binnen.

Kan je ze het kwalijk nemen? Een Caperdonich uit 1972, sherrygerijpt!

Niet verwonderlijk dat mijn naam weer bovenaan de lijst van ingeschrevenen staat.

Jan is nog steeds trotse ambassadeur van Arran en dat zullen we geweten hebben!

Een 10 jarige Arran, gedistilleerd in het jaar van oprichting, 1995, wordt bovengehaald. Dit is zo’n pak geschiedenis in een fles en zo zeldzaam dat ik, uit respect, voor mezelf niets inschenk!

Als Jan binnen enkele jaren nog steeds 1 dram in de fles over houdt, zal hij me er dankbaar voor zijn.

Voor de laatste nieuwe Arran botteling, cask strength sherryrijping, heb ik die schroom natuurlijk niet! 12 jaar, 54.1% en zuiver! Hier horen we nog van!

De kok arriveert en heeft een Afrikaans gerechtje mee.

Lekker gekruid vanuit Afrika, maar het vlees, vermoed ik, van een lokale slager.

Verrassend en het publiek toont dan ook luidruchtig z’n appreciatie.

Afrikaanse Kok

Shiny Happy People

Het officiële gedeelte van de tasting is afgelopen en Louisa is gelukkig. “A job well done!”.

Ook de deelnemers zijn gelukkig en de Port Ellen 11th Release die ik open voor mijn verjaardig maakt ze zowaar nog iets gelukkiger!

Happy Birthday Gunter!

Dankbaar ontvang ik de gelukwensen van personen van elk pluimage. Blijkbaar ben ik niet de enige die blij is met mijn verjaardag!

Kleine broer is plots snode plannen aan ’t smeden met Louisa en even later haalt ze dé verrassing van de avond binnen!

Een Vintage 1965 van Bakkerij Vleugels!

Ik pink een vuiltje uit mijn oog weg en verdeel de taart onder mijn vrienden. Zo hebben we dat graag! Zij “vinden dit leuk!”.

Shiny Happy People

Je moet niet vragen, kleine broer heeft de taart “customized” laten maken and he’s got the pictures to proove it!

Niet voor niets voorzitter hé!

Eerder op de dag bij bakkerij Vleugels...

We nemen afscheid van Louisa, Tullibardine voorheen Arran, en trekken als shiny happy people de koude nacht in. Het vuur en het geheim van de vrienden achterlatend ...

TERUG