TERUG

SUNTORY TASTING (26/09/2012)
SINGLE MALT WHISKYSHOP ZAMMEL
Verslag & foto's: Gunter (Lidnr.01)

IT’S ALWAYS SUNTORY TIME
                        (Bill Murray in “Lost in translation”)

Japanse whisky is al lang geen onbekende meer in het Belgische whiskylandschap. Na het debacle, volgend op de verkiezing van een Japanse single malt tot beste whisky ter wereld in  2008, kan niemand nog ontkennen dat er best wel lekkere whisky uit Japan komt. Het debacle zijnde de ongegronde en kortzichtige kritiek die toen gespuid werd door mensen die zelfs nog nooit die whisky geproefd hadden. Wij hadden ook een kritische opmerking, daar het over een single cask ging en geen stanaardbotteling!  

In 2011 en 2012 ging de titel van beste single malt weer naar Japan. Dit keer naar bottelingen van de firma Suntory, waar we nu dadelijk een tasting van gaan meemaken in de Single Malt Whiskyshop te Zammel. De winnaar in 2011 was de Yamazaki 1984. Geproefd op het whiskyfestival van Gent, achterover van gegaan en daarna iedereen aangeraden om die zeker te proeven! Enkele maanden later was hij dan ook wereldwijd “de beste”. 2012 werd het terug een Yamazaki, een 25 jarige. “Niet aan te geraken in België!”, vertelden zowel invoerders als verdelers. Niet dat we dovemansoren hebben of zo, maar als onze voorzitter iets echt wil ... . 
2 weken geleden stond hij op onze clubtasting geprogrammeerd! Wij kennen nu toch zeker al 35 mensen in België die zelf een oordeel hebben kunnen vormen of hij écht zo lekker is.

100°PROOF Clubtasting 09 september 2012, Ramsel

Het vroege uur, 14 uur in de namiddag, speelde de werkende mens duidelijk parten. De tasting was niet volzet en dat was de hoofdreden vermoed ik. Aan de whisky’s zal’t niet gelegen hebben en aan de spreker ook niet! Tatsuya Minagawa. Zoals de uitnodiging vermeldt: jarenlang barman bij één van de beste whiskybars ter wereld en ondertussen uitgegroeid tot European Brand Ambassador for Suntory. In de loop van de avond, sorry, namiddag, kunnen we zelf vaststellen dat hij een begenadigd spreker is mét kennis van zaken. (Stiekem kwam ik ook naar hier om mijn kennis van Japanse whisky en achtergronden te evalueren. Om dat gevoel wanneer het schaamrood je naar de wangen stijgt als blijkt dat je al jarenlang fouten in je evangelie verkondigt.)

HIBIKI 17Y  43%

Weer zo’n internationaal prijsbeestje!

De bitterheid van een blend wordt hier vervangen door exotisch hout (maple syrup) en rijpe banaan. 

Als ik Tatsuya correct verstaan heb zou Chita de hier gebruikte graanwhisky zijn. 

De Chita graandistilleerderij van Suntory produceert 3 verschillende stijlen graanwhisky voor hun blends. 

Een satijnen mondgevoel. 

½ malt en ½ grain vertelt Tatsuya, samen met het feit dat deze expressie hem aan Belgian waffles doet denken. Subtle, refined & complex, maar wat hij met puffy pipets bedoeld laat ik in’t midden... .

De geschiedenis van Japanse whisky en dan specifiek van Suntory wordt overlopen. 

In 1907 reeds producent van Red Sun, zoete wijn en in 1923 startte de productie van whisky in de nieuw gebouwde Yamazaki distilleerderij nabij Kyoto. Terecht wordt hier aangehaald dat er veel Schotse distilleerderijen zijn die pas veel later gebouwd werden! 

In 1929 was het dan zo ver. Suntory White Label komt op de markt. Geprofileerd naar “Schotse” normen en te rokerig voor de Japanse drinkers in die tijd. 

De Kakubin uit 1937 sloeg echter wel aan en behoort wonderwel nog steeds tot het gamma van Suntory. A mild, little smokey blend.

YAMAZAKI 12Y  43%

De oudste distilleerderij van Japan dus. In tegenstelling met andere whiskyproducerende landen ruilen Japanse firma’s geen vaten onderling. Dit heeft tot gevolg dat ze voor hun blends in principe aangewezen zijn op de eigen geproduceerde single malts. Om genoeg variatie te verkrijgen hebben ze totaal van elkaar verschillende pot stills geïnstalleerd. Worm tubs én condensors helpen ook nog eens om verschillende spirits te creëren. Peating levels, gistvarianten, fermenting times en zo verder en zo verder. Enfin, je begrijpt het plaatje wel. Geen gemakkelijke job, master distiller bij Suntory! En dan komt er nog de taak van de master blender! De 12 jarige bestaat uit 75% American white oak, 20% European oak en 5% mizunara. Deze laatste is Japanse eik. Het geheel doet denken aan “kirsh”, vindt Tatsuya, met toch een beetje bitterheid aan de zijkant van de tong, vind ik.

YAMAZAKI PUNCHEON  48%

Een ex-rum vat. White oak. De neus is ok, maar in de smaak zit schnapps van peren en dat vind ik persoonlijk niet lekker in whisky. (Ik associeer het in mijn hoofd waarschijnlijk teveel met een ongematureerd product.) Peper in de afdronk en scherp. De gemiddelde leeftijd van deze whisky is 10 à 12 jaar.

YAMAZAKI 18Y  43%

(100% white oak en smoke werd er hier genoteerd.) Met de herinnering van de 25 jarige nog vers in het geheugen proef je hier al de tussenstap. Lekker maar duur! Japanse whisky is de laatste jaren fel gestegen in prijs en Tatsuya verduidelijkt aan de hand van het “cola light” verhaal hoe dat komt. Door de crisis en de stijgende prijzen van grondstoffen en energiën kan hij in Japan nu 1 blikje cola light kopen, waar hij er vroeger 2 voor die prijs had.

Tijd om naar de andere distilleerderij van Suntory te gaan. Hakushu. 

Weer hetzelfde verhaal van de verschillende stills, maar ook van het gevaar voor overproductie! De distilleerderij loopt maar op een fractie van z’n totale capaciteit om dit te voorkomen. 

Geld vast zetten in enorme stocks waar geen markt voor is, is een zekere weg naar problemen. Zoiets als een whiskyclub met een dertigtal geopende flessen uit vorige tastings en geen kapitaal om nieuwe whisky aan te schaffen voor volgende tastings.

HAKUSHU 12Y  43%

Zomerwhisky!! (Moest er nog iemand whisky zoeken voor een zomerse activiteit op te fleuren, hé!) De distilleerderij stamt uit 1973. Deze 12 jarige is geturfd en dat merk je vooral in de afdronk. Het is een mix van zwaar geturfde en ongeturfde Hakushu, gerijpt in American white oak barrels en hogsheads. Tot 2006 waren alle stills in de distilleerderij hetzelfde. Het is dus pas van na 2006 dat ze verschillende spirits kunnen distilleren. Daarvoor kwam variatie dus van peating levels en cask policy.

HAKUSHU BOURBON BARREL

ZOMERwhisky!! Opmerkelijk rijker dan de 12 jarige. 

Meer vanille (logisch bij een bourbon barrel toch?). Zet zich ook door in de afdronk. Enorm lekkere vanille daar, in perfecte combinatie met een beetje scherpe rook. 

Voor mij dé verrassing van vandaag.

HAKUSHU 18Y  43%

De laatste van vandaag. Bevat een beetje sherryrijping. Release n°6 zou veel beter zijn. Deze spant wat tegen, niet alleen vanwege de prijs. Zeker als je zoals vandaag, dankzij de Single Malt Whiskyshop van Jan, de kans krijgt om ze allemaal naast elkaar te proeven en zelf kunt vaststellen dat de 12 jarige én de Bourbon Barrel deze 18 jarige moeiteloos naar de kroon steken!

Schitterende whisky’s en een goede uiteenzetting. Beide boeiden zo enorm dat ik pas achteraf bemerkte dat Annelieke Rutkowski zich ook onder de tasters van vandaag bevond. Bekend o.a. van het “beste Nederlandse Whiskyhoreca” prijswinnende eetcafé restaurant “PretZels” en de Playboy natuurlijk. Blij constateerde ik ook dat mijn kennis van “Japanse whisky”, alhoewel beperkt, probleemloos in het verhaal van Tatsuya Minagawa pastte. In de babbel achteraf gingen we wat dieper in op enkele details en toen hij verwonderd vroeg “Where did you get that information?” beschouwde ik dat stiekem als een mooi compliment. “Maybe there is still hope for me yet!”.

Tatsuya Minagawa

TERUG