TERUG

Verslag : Gunter (Lidnr.01)
Foto's : Gunter, Dirk (Lidnr.33) en Werner (Lidnr.02)

Onderweg naar het “Spirits in the Sky” –festival in Leuven, werd er in gedachten nagegaan hoe men dit het best kan benaderen. Op het internet waren al lijstjes van geproefde whisky ‘s verschenen door eerdere bezoekers aan het festival. Dit was immers de laatste dag, zondag 9 november, van dit tweedaagse festival. Na enige overpeinzingen leek het zinloos die lijstjes te proberen evenaren. Het zou immers uitlopen op lange zoektochten langs de stands, naar die specifieke bottelingen. Om dezelfde redenen werd er niet ingeschreven voor de masterclasses.
Vrij en ongedwongen bewegen tussen de stands, flessen, standhouders en interessante persoonlijkheden, werd de invalshoek.
Het is ons al langer diets gemaakt dat onze club niet past in het doorsnee whiskyclubprofiel, dus waarom proberen? En dit is het resultaat:

De gekozen optie om met de trein te komen was een schot in de roos. Een prachtige herfstwandeling langs de bomen en gebouwen van de ring bracht ons in 20 minuten van het station in Leuven, via een omweg langs een frituur (nee, deze mensen staan niet te wachten aan de ingang!!!), naar de Sportoase, in de voormalige Philipsgebouwen. Bij het binnengaan van het festival al wat extra bonnetjes gekocht, dat bespaart later over en weer geloop. Aan de eerste stand was het al prijs.
De nieuwe Bowmore was aanwezig. 6 jaar gerijpt op ex –bourbon en daarna 10 jaar op ex -bordeauxvat. Van 1992 tot 2008, in totaal 16 jaar. Op vatsterkte, 53.5%vol, gebotteld. Deze hadden we een potentiële rol toebedeeld in ons toekomstig clubgebeuren en proeven was dus een “must”. De standhouder duwde ons ook nog een dvd over Bowmore in de handen en een gesprek ontspon zich. Regelmatig vloog hij naar Islay, om Bowmore te bezoeken. Voor zijn werk!!! Het vernieuwde bezoekerscentrum is toch wat wennen, vertelden we hem, en hij vroeg of we het nieuwe bezoekerscentrum van Laphroaig al bezocht hadden. Van dezelfde ontwerper, volgens hem. Zal zeker op ons “te doen” lijstje staan, bij ons volgende bezoek aan Islay in maart 2009. Maar zoals ze zeggen: dat is een ander verhaal … .

Aan de stand van Suntory stond ons wat moois te wachten. Samen met haar oudere collega stelde ze 2 nieuwe bottelingen van de Yamazaki distilleerderij voor. Een sherrybotteling en een licht geturfde. Single casks en dat betekent een beperkt aantal flessen. Na uitgebreid nosen, tasten en bespreken werden beide besteld bij een toevallig passerende whiskyhandelaar.

Springbank! De standhouder was iemand die we herkenden van onze bezoeken aan de distilleerderij. De perfecte persoon om enkele vragen te beantwoorden over het reilen en zeilen in Campbeltown. “Hoe is het met de 21 jarige?”. “Goed, hij is ondertussen al 17 jaar”, was een goede binnenkomer. Hij vertelde dat ze, ondanks wat er in de pers verscheen, niet stilgezeten hebben. Vooral het mouten is gewoon verder gegaan. Aangezien ze voldoende stocks in voorraad hebben, kunnen ze wachten op de daling van de grondstofprijzen om terug te beginnen distilleren. Door de recente daling van de olieprijzen zal dit zeer binnenkort zijn. Verdere updates over Glengyle en Glen Scotia werden genoteerd en het werd ook bevestigd dat na Longrow, nu ook Springbank verdeeld wordt door The Nectar. Zoiets had ik al vermoed, na de blind tasting met Mario, en voor de klant is dit goed nieuws. Het prijskaartje van een fles in de rekken is dan ook al met ettelijke euro ’s gedaald.

Jemma, de jonge medewerkster uit Huntly, werd voor ons gewaarschuwd, maar ze kon best haar mannetje staan. Is haar sprankelende enthousiasme niet voldoende, dan toch zeker de schitterende bottelingen van Duncan Taylor om respect af te dwingen. Een schitterende Macallan mogen proeven en wat gekeuveld over de stand van zaken. Duncan Taylor heeft recentelijk gebouwen aangekocht om er een heuse distilleerderij in op te richten. Spannend!

Good old James van TastToe stond mee in het hoekje van Arran. Altijd een prettig weerzien en na het verschijnen van een heus TV –spotje met hem in de hoofdrol, te bekijken op de website van de distilleerderij, goed op weg om een nog internationalere BV te worden. Ik geef toe, ik heb een handtekening gevraagd … en gekregen!

Jacklyn Mckie werd gefeliciteerd met de nakende gezinsuitbreiding door het overhandigen van Belgian Choclats. We hadden ook een kaartje voor haar bij van Krien uit restuarant 'de Cluysenaer' waar we de avond ervoor met onze club zijn gaan whiskydineren. Op haar beurt trakteerde ze ons met de nieuwe St Emilion Cask Finish. Rijk boeket en grote hoeveelheid van smaken. Mooi in balans ook, maar de wijn spande bij sommigen toch ietsje tegen. Tja, moet kunnen.
Het probleem met de spiksplinternieuwe 12 jarige was inderdaad dat hij wat punch miste. Na uitgebreid overleg over welke weg Arran in de toekomst gaat inslaan, is er dan beslist tot de narijping op een first fill sherryvat. Zo kan hij zich staande houden als vast lid van de core range.

De stand van het geweldige Whisky Passion begint professionele proporties aan te nemen. Ik betrap mezelf er steeds weer op dat ik bij elk bezoek aan mijn lokale drankhandelaar, nieuwsgierig naar de cover van de uitgestalde Whisky Passion kijk. Altijd in de hoop dat er een nieuwe uit is.

Op hun stand ontwaarde ik wat Japanse letters en inderdaad, het op het internet uitgeputte boek van Ulf Buxrud lag hier gewoon te koop!! “Voor mij ééntje om mee te nemen graag!”. Zowat het enige uitgebreide naslagwerk over Japanse whisky ‘s!

Voor we verder konden, moesten we eerst een taak uitvoeren voor de organisator. Om de 'masterclass' Grappa door te laten gaan, werd er naarstig naar deelnemers gezocht zodat deze überhaupt kon doorgaan. Zoals steeds hebben we ons professioneel aan onze taak gekweten en niet teleurgesteld.	Grappa? Mmm...interesting... .

Als beloning mochten we, als eersten, van de supergeheime toekomstige botteling van The Nectar proeven. Pas geleverd door de pakjesfirma en nog in noppenplastiek. De nieuwe Connemara Sherry Finished gaat een knaller worden!!

Lees verder...