TERUG

 

 

VERSLAG: Gunter (Lidnr.01)

 

 

MINOR THREAT
 
                  (why is everybody in such a f*cking rush?)

 

Nu we weeral een maandje verder zijn kan ik bevestigen wat ik op voorhand al vermoedde. Het Spirits in the Sky festival te Leuven was een succes, “maar” ... . Die “maar” kom je steeds weer tegen als je de vele verslagen naleest op ’t internet, vooral dan in de context van “dé fles ontbrak”. Vorige festivals was er blijkbaar altijd wel een fles die je zéker moest geproefd hebben en “dat ontbrak dit jaar”. Tja, wat doe je in zo’n geval dan op een tweedaags festival? Voor mezelf niet getreurd echter: ik ging enkel voor een interview!

 

 

 

Direct na het afhandelen van de administratie die bij het binnentreden van de festivalruimte behoort, begaf ik me naar de stand van Arran. De “nieuwe”, Lucie Stroesser, had ik leren kennen op een voorbije Arran-tasting ergens ten velde en nu had ik haar graag geïntervieuwd voor deze website. Geen probleem en of ik ondertussen een staaltje wilde proeven van de nog te verschijnen Arran Bere? Het ene plezier is ’t andere waard niewaar? De stalen van de 3 in 2013 nog te verschijnen single cask sherry bottelingen houden we voor een latere datum. We kennen de Arran ambassadeur in België nogal redelijk goed en dat komt dus wel snor. De nieuwe “Robert Burns” Malt & Blend lieten we ons al wel welgevallen. Ondertussen liep de stand al aardig vol en verplaatste ik me naar de volgende.

 

 

 

 

Daar stond Stewart Buchanan blij te wezen achter een hoop Glendronach. De nog te verschijnen Cask Strength kon je er al proeven. Stewart vertelde dat de getoonde verpakking wel maar een “dummy” was, wegens nog niet klaar. Deze Cask Strength zal echter niet misstaan in de standaard range. De Octarine was er ook. Een mix van sherry en bourbonrijping rond de 8 jaar oud. Enkel voor een grootwarenhuisketen in Frankrijk en dus toch hier maar efkes geproefd.

 

 

 

 

 

Aan de stand van The Nectar of The Daily Dram is het drummen. Iedereen is aan’t zoeken achter dé fles hier.

Runner up is een Girvan Single Grain met de respectabele leeftijd van 48 jaar. Ouder dan ik!

Het leuke was dat de stand ernaast ook zo’n oude Girvan had. Kon je vergelijken. Velen deden dit ook en ’t was er dus druk.

 

 

 

 

Minder volk aan de Bowmore stand.

Nochtans kon men hier Batch 4 van de Tempest proeven. Meer alcohol komt er doorheen en maakt hem “frisser” dan Batch 3. Verdacht rustig aan deze stand.

Er wordt heel wat Bowmore onafhanklijk gebotteld heden ten dage die, laat ons eerlijk zijn, deze Tempest prijs/kwaliteit naar de kroon steekt.

Zou dat misschien een reden kunnen zijn?

Geen dringende nood om op die vraag een antwoord te vinden. Wij hebben tijd!

 

 

 

 

Hé! Alweer een voor mij nieuwe Karizuwa gevonden. Het grote Karizawa-offensief van The Nectar moet nog beginnen dus laat ik de kans zeker niet onbenut om deze al uitgebreid te neuzen en proeven. Zachtere “sherry” dan gewoonlijk, maar de afdronk blijft weer kilometers lang hangen. Even overwogen om een extra glas te halen zodat dit niet leeg hoefde. Later vernomen dat andere festivalbezoekers deze ook al gevonden hadden.

Een andere die niet zo goed te vinden was, wegens verstopt “onder ’t tafel”, is de nieuwe Yamazaki Mizunara. Nog te verschijnen in België en weeral een topper! Exotisch hout en kokos! Prijskaartje, als ik goed gehoord heb, zal navenant zijn. Maar uit gewone baldadigheid en om er uitgebreid te tijd voor te nemen zou men zo’n fles moeten te kopen. Laat iedereen zich maar haasten om diegene te zijn die dé fles gevonden en geproefd heeft. Men kan best tevreden zijn met z’n tijd te besteden aan elke druppel van deze dram theeceremoniegewijs tot zich te nemen. Als je daarna eens verder rondkijkt wat er zich dan zoal speelt in de whiskywereld dan zul je merken dat anderen reeds verder gevorderd zijn in hun zoektocht naar dé fles, zodat je rustig de tijd hebt om te ontdekken wat je allemaal “gemist” hebt. Velen kunnen je daarin nu advies en raad geven over wat je zeker moet of niet moet geproefd hebben. Toffe adviezen van toffe mensen op hun naarstige speurtochten , maar ik begrijp die haast dus niet zo goed.

 

 

 

 

Effe treuzelen aan de stand van Auchentoshan en lid n°24 duwt me er eentje van 1979 in de handen.

Verwachtingsvol wordt er om mijn oordeel gevraagd. De traan in mijn oog is antwoord genoeg. Zuivere sherryrijping van deze Lowlander.

De droogte door ouderdom doet z’n karakter goed naar boven komen. Het typische grassige staat als een huis boven de rijke sherrytonen, die dus hun vettigheid verloren hebben.

Hier gaan we nog van horen!

 

 

 

 

Hetzelfde verhaal met de Glengoyne van Malts of Scotland. Eentje uit 1972. Zwaar sherrygerijpt en zoals we onze Glengoynes dan graag hebben: vettig! Moesten deze 2 in dezelfde line up staan, benieuwd welke dan de voorkeur zou wegdragen. Belangrijkste is wel dat ik ze dan nog eens kon proeven hé! Wie weet wat de toekomst brengt … de “Old Timer Tasting” van de Single Malt Whisky Shop te Zammel zit er immers aan te komen! “We zullen wel zien … .”

Nog eentje die er normaal gezien niet kan zijn en dat is de Galileo van Ardbeg, wegens reeds lang uitverkocht. Zoals eerder vermeld, kan men hier rustig z’n achterstand inlopen en dingen proeven die men al geproefd zou moeten hebben. Ik begrijp die haast dus nog steeds niet! Verrassend lekker, zacht en fruitig. De standhouder was zelf verrast om nog een aantal flessen achter z’n stand aan te treffen, met als resultaat dat we vrolijk mee konden stappen in dit ruimteavontuur van de distilleerderij op Islay.

 

 

 

 

Ondertussen had de klok flink verder getikt en was ik veel te laat in een andere ruimte toegekomen, waar een masterclass over Highland Park geprogrammeerd stond.

Vlug werd ik van de nodige drams voorzien zodat ik m’n achterstand kon inhalen. 12 jaar, 15 jaar, 18 jaar, 25 jaar en Thor waren oude bekenden, maar de “treat” was een vatstaal van “1998”. Blij gedeeld met een Highland Park liefhebber achteraf in de festivalruimte. Effe van gedachten gewisseld met de Nederlandse Brand Ambassador en toch het gevoel gekregen dat ik volledig mee was met het HP gebeuren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tijd om naar huis te gaan, morgen is er immers weer een dag!

 

 

 

 

 

 

DE VOLGENDE DAG...