VERSLAG: Gunter (Lidnr.01) |
MINOR
THREAT
Nu we weeral een maandje verder zijn kan ik
bevestigen wat ik op voorhand al vermoedde. Het Spirits in the Sky
festival te Leuven was een succes, “maar” ... . Die “maar” kom
je steeds weer tegen als je de vele verslagen naleest op ’t internet,
vooral dan in de context van “dé fles ontbrak”. Vorige festivals
was er blijkbaar altijd wel een fles die je zéker moest geproefd hebben
en “dat ontbrak dit jaar”. Tja, wat doe je in zo’n geval dan op
een tweedaags festival? Voor mezelf niet getreurd echter: ik ging enkel
voor een interview!
|
Direct na het afhandelen van de administratie die
bij het binnentreden van de festivalruimte behoort, begaf ik me naar de
stand van Arran. De “nieuwe”, Lucie Stroesser, had ik leren kennen
op een voorbije Arran-tasting ergens ten velde en nu had ik haar graag
geïntervieuwd voor deze website. Geen probleem en of ik ondertussen een
staaltje wilde proeven van de nog te verschijnen Arran Bere? Het ene
plezier is ’t andere waard niewaar? De stalen van de 3 in 2013 nog te
verschijnen single cask sherry bottelingen houden we voor een latere
datum. We kennen de Arran ambassadeur in België nogal redelijk goed en
dat komt dus wel snor. De nieuwe “Robert Burns” Malt & Blend
lieten we ons al wel welgevallen. Ondertussen liep de stand al aardig
vol en verplaatste ik me naar de volgende.
|
Daar stond Stewart Buchanan blij te wezen achter een
hoop Glendronach. De nog te verschijnen Cask Strength kon je er al
proeven. Stewart vertelde dat de getoonde verpakking wel maar een
“dummy” was, wegens nog niet klaar. Deze Cask Strength zal echter
niet misstaan in de standaard range. De Octarine was er ook. Een mix van
sherry en bourbonrijping rond de 8 jaar oud. Enkel voor een
grootwarenhuisketen in Frankrijk en dus toch hier maar efkes geproefd.
|
Aan de stand van The Nectar of The Daily Dram is het drummen. Iedereen is aan’t zoeken achter dé fles hier.Runner up is een Girvan Single Grain met de respectabele leeftijd van 48 jaar. Ouder dan ik!Het leuke was dat de stand ernaast ook zo’n oude
Girvan had. Kon je vergelijken. Velen deden dit ook en ’t was er dus
druk.
|
Minder volk aan de Bowmore stand.Nochtans kon men hier Batch 4 van de Tempest proeven. Meer alcohol komt er doorheen en maakt hem “frisser” dan Batch 3. Verdacht rustig aan deze stand.Er wordt heel wat Bowmore onafhanklijk gebotteld heden ten dage die, laat ons eerlijk zijn, deze Tempest prijs/kwaliteit naar de kroon steekt.Zou dat misschien een reden kunnen zijn?Geen dringende nood om op die vraag een antwoord te
vinden. Wij hebben tijd!
|
Hé! Alweer een voor mij nieuwe Karizuwa gevonden. Het grote Karizawa-offensief van The Nectar moet nog beginnen dus laat ik de kans zeker niet onbenut om deze al uitgebreid te neuzen en proeven. Zachtere “sherry” dan gewoonlijk, maar de afdronk blijft weer kilometers lang hangen. Even overwogen om een extra glas te halen zodat dit niet leeg hoefde. Later vernomen dat andere festivalbezoekers deze ook al gevonden hadden.
|
Effe treuzelen aan de stand van Auchentoshan en lid n°24 duwt me er eentje van 1979 in de handen.Verwachtingsvol wordt er om mijn oordeel gevraagd. De traan in mijn oog is antwoord genoeg. Zuivere sherryrijping van deze Lowlander.De droogte door ouderdom doet z’n karakter goed naar boven komen. Het typische grassige staat als een huis boven de rijke sherrytonen, die dus hun vettigheid verloren hebben.Hier gaan we nog van horen!
|
|
||
Hetzelfde verhaal met de Glengoyne van Malts of
Scotland. Eentje uit 1972. Zwaar sherrygerijpt en zoals we onze
Glengoynes dan graag hebben: vettig! Moesten deze 2 in dezelfde line up
staan, benieuwd welke dan de voorkeur zou wegdragen. Belangrijkste is
wel dat ik ze dan nog eens kon proeven hé! Wie weet wat de toekomst
brengt … de “Old Timer Tasting” van de Single Malt Whisky Shop te
Zammel zit er immers aan te komen! “We zullen wel zien … .”
|
Nog eentje die er normaal gezien niet kan zijn en
dat is de Galileo van Ardbeg, wegens reeds lang uitverkocht. Zoals
eerder vermeld, kan men hier rustig z’n achterstand inlopen en dingen
proeven die men al geproefd zou moeten hebben. Ik begrijp die haast dus
nog steeds niet! Verrassend lekker, zacht en fruitig. De standhouder was
zelf verrast om nog een aantal flessen achter z’n stand aan te
treffen, met als resultaat dat we vrolijk mee konden stappen in dit
ruimteavontuur van de distilleerderij op Islay.
|
Ondertussen had de klok flink verder getikt en was ik veel te laat in een andere ruimte toegekomen, waar een masterclass over Highland Park geprogrammeerd stond.Vlug werd ik van de nodige drams voorzien zodat ik
m’n achterstand kon inhalen. 12 jaar, 15 jaar, 18 jaar, 25 jaar en
Thor waren oude bekenden, maar de “treat” was een vatstaal van
“1998”. Blij gedeeld met een Highland Park liefhebber achteraf in
de festivalruimte. Effe van gedachten gewisseld met de Nederlandse Brand
Ambassador en toch het gevoel gekregen dat ik volledig mee was met
het HP gebeuren.
|
Tijd om naar huis te gaan, morgen is er immers weer een dag! |