 |
|
19 Februari 2014
|
Paul
John Indian Single Malt
Whisky
De Oriënt is booming. Enkele jaren geleden verscheen naast Japanse whisky ook
Indische whisky op de Belgische markt. De real
deal. We hadden allemaal al wel eens “whisky” geproefd uit Nepal
of Thailand, meer uit nieuwsgierigheid en uit pure lef. De ene smaakte
naar Dreft mét citroen en in de andere dreef een slang. Dus toen Amrut
verscheen met de bijpassende positieve comentaren, lieten we die beker
zeker niet aan ons voorbijgaan. De Amrut Fusion won zelfs ettelijke
prijzen en laatst werd ik nog van m’n sokken geblazen door de
sherrygerijpte Amrut. Ok, tengevolge van het hoge angel
share moeten ze wel jong bottelen, maar de keerzijde is dat hij in
het vochtige warme klimaat ook snel rijpt. Daarna kwam Kavalan uit
Thailand. Het verhaal van de Solisten en vooral dat van de Fino is
ondertussen meer dan gekend. Voor niet-insiders, proef de nieuwe
Kavalan, bottled for the Nectar,
maar eens. (Tip: water toevoegen mag)
Nu zat er dus een mail in de
box met een uitnodiging om een tasting mee te maken van Paul John Single
Malt Whisky uit Goa, een voormalige Portugese kolonie. Sanjay Paul,
global brand ambassador, zou de whiskies toelichten. Eerst wat research
gedaan en hier en daar eens wat geluisterd. Het betreft wel degelijk een
heuse single malt distilleerderij met koperen pot stills, een jaarlijkse
productie van 840 000 liter en Sanjay zou wat moeilijk te verstaan zijn
soms. Met andere woorden: ik zat op de betreffende avond op de eerste
rij.
|
 |
|
|
|
Brilliance |
Classic |
Tijdens het degusteren van de
eerste whisky, Brilliance 46% (exotisch fruit, kruidig dat later ziltig
wordt. Met wat water krijg je wood
spices (whiskyliefhebbers weten wel wat ik bedoel). De prikkel houdt
hem fris. Zuivertjes, netjes. Na een tijdje créme brulee boven het
glas), begint het verhaal van de distilleerderij. In 2006 richtte de
firma een maltdistilleerderij op in Goa, in werpafstand van de zee (aha!
Ziltig). De firma is de 7ste grootste producent van “whisky” ter
wereld met vooral afzetmarkten in India en Africa. Van hun hoofdmerk
“Origanal Choice” verkopen ze 1
million cases per jaar. Dat zijn dozen van 12 flessen. Sanjay vraagt
ons of we zelfs al maar gehoord hebben van die whisky. Iedereen schudt
wat verbouwereerd van “nee”. Nou ja, iedereen behalve die ene
natuurlijk. “Excuse me sir, but
is that whisky made out of grain?” En wat had je gedacht! Ondanks Indië er prat op
gaat heel wat liters “whisky” te produceren, is deze gemaakt van
molasses, zijnde afkomstig van suikerriet. Niet van graan dus en volgens
onze regelgeving technisch gezien geen whisky. In Europa valt dat type
whisky zelfs onder de noemer “rum”. Beetje betrapt maar niet pissig
bevestigt Sanjay dat het hier inderdaad “whisky” van molasses
betreft.
De Classic lag in het
verlengde van Brilliance, maar had iets meer diepte.
|
|
|
|
|
Sanjay |
|
|
|
Vatje 163 |
Vatje 164 |
De 3de whisky en de 4de zijn
single casks. Het zijn zelfs de laatste flessen van die casks en er moet
per 2 gedeeld worden. Het was sowieso al leuk om met sidekick J’o deze
tasting mee te maken en nu wordt het nog leuker. Vatje 163 was trouwens
wat Jim Murray gepresenteerd kreeg tijdens zijn bezoek aan de
distilleerderij en het maakte van hem blijkbaar een onvoorwaardelijke fan.
Spiced porc en zesty citrus.
Gemarineerd varkensvlees, klaar voor op de bbq en frisse bittere
citrustoetsen.
Bij de 164 had je ook wit varkensvlees, ongemarineerd,
in de neus. Meaty. De smaak deed
me denken aan verwaterd rood fruitsap. Beetje houterig. Demarara suiker.
Met een beetje water werd de neus frisser en de smaak iets fruitiger,
minder houtiger. Minder prikkel op de tong. De afdronk bleef alle kanten
opgaan van het fruitspectrum en leverde hem de prijs van de beste van de
twee op. Lekker!
De eerste releases van single casks gebeurde in 2012.
Dat was na +/- 4 jaar rijping. Daar de temperatuur in dat gedeelte van Goa
zowel overdag als ’s nachts boven de 30° blijft, zitten ze met een angel
share tot 12%! Sanjay raadt aan om een bezoek aan de distilleerderij
te plannen tussen september en maart. In januari is het interessant
vanwege het Carnival, maar
buiten die periode heb je af te rekenen met hitte en een ongelooflijke
vochtigheid. Niet zo aangenaam.
|
|
In het volgende glas herkennen J’o en ik een oude
bekende. Islay! Sanjay zet uiteen dat ze enkel werken met Indian
Malted Barley. Ze gebruiken de 6
row barley. Deze is hoger in enzymes en levert een zoetere whisky op
dan de 2 row. De laatste heeft
dan weer wel een hogere alcoholopbrengst, horen we. Eigen gist wordt
gebruikt en ex- bourbonvaten van Jim Beam en Jack Daniels.
MAAR
... de gebruikte turf komt van Islay! In deze versie zit er maar 6 à 7
ppm, dus is de hint van peat
subtiel. Iodium. Meer medicinaal dan rook. Z.A.L.I.G.
|
|
 |
 |
En dan moesten we deze nog proeven. De 25 ppm Cask
Strength. Zeer fruitig en de zoete peat komt in de afdronk. Lang
getwijfeld tussen deze en de vorige ... maar het is deze geworden! Staat
dus nu te pronken in m’n te kleine whiskykast, te wachten op een
gelegenheid om gedeeld te worden met vrienden.
|
|
 |
Eindconclusie van de avond was dat Paul John verdomd
lekkere en gevarieerde single malt maakt en dat Sanjay best te verstaan
was, zelfs als hij de interne whiskymarkt van India beschrijft. Een
gouden tip: check deze whiskies zelf eens uit. Je zult niet
teleurgesteld zijn!
|
