TERUG

 

 

7e OLD TIMER TASTING 
Vrijdag 09 december 2011 Single Malt Whiskyshop, Zammel

 

Verslag: Gunter (Lidnr.01)
Foto's: Gunter, Werner (Lidnr.02) en Denis (Lidnr. 47)

 

 

 

 

 

 

 

Gelukkig Nieuwjaar

Na een drukke dag keek Mario Groteklaes uit naar een avondje rustig thuis. De hele dag had hij in Duitsland gezeten bij een bevriende bottelaar om hun nieuwe lijn voor het volgende Limburg Whiskyfestival samen te stellen. It’s a dirty job but someone’s got to do it. Nog even de agenda er bij gehaald en tot zijn verrassing zag hij voor vanavond  nog een tasting op het programma staan. De Old Timer tasting bij Single Malt Whiskyshop te Zammel. Wat nu? Gelukkig had hij nog tijd om wat zoekwerk te verrichten op het internet. Op zijn trouwe site van 100°PROOF vond hij wat hij zocht.

De schrijfsels van lid n°001 vormden zoals steeds een onuitputtelijke bron van inspiratie voor hem en de bijhorende foto’s van lid n°002 namen hem terug in de tijd naar voorbije Old Timer’s.

Gewapend en gerustgesteld vertrok hij naar Zammel.

 

 

 

 

 

 

 

 

Naar jaarlijkse traditie verzorgt Jan Vissers voor zijn trouwe klanten een Old Timer tasting. De gekozen whisky’s zijn minstens 25 jaar oud en de line up wordt met zorg gekozen. Ook met de nodige discussies, want het aantal wordt beperkt tot 7. Welke niet, hé! De gekozenen hebben heel wat concurrenten moeten overwinnen.

Gelukkig dragen diezelfde trouwe klanten hun steentje bij door soms unieke flessen uit de shop weg te snoepen om de keuze zo ook te helpen beperken. Anders stond mijn Yamazaki 1984 zeker op tafel vanavond.

Een ander probleem is het aantal deelnemers. Wegens groot succes, de tasting was al volzet na een half uurtje inschrijven, moest Jan veel liefhebbers ontgoochelen.

Ondertussen hebben we vernomen dat hij op diezelfde 100°PROOF site een systeem ontdekt heeft om inschrijvingen bij beperkte plaatsen democratisch te laten verlopen. Iets met tenten en kamperen, maar daarover volgend jaar waarschijnlijk meer …

 

 

 

 

In zijn inleiding bedankt Jan zijn klanten, blij dat hij dit mag doen voor hen, zegt hij, en ook zijn leveranciers. Dankzij hun kan hij hier een extreem dure fles presenteren aan een draaglijke prijs voor de deelnemers. Hij kondigt ook Mario Groteklaes aan, die deze avond aan elkaar zal praten. Deze heeft ondertussen de whisky’s reeds ingeschonken, tegen Jan’s advies en zonder horlogeglazen (inside joke). Mario had ook een nieuw whiskyboek gekocht, wat hem al veel vreugde bezorgd had. Mensen die Mario kennen weten dat hij die vreugde wil delen en samen hebben we het eventjes doorgenomen. Met balpen had hij flagrante dwalingen, fouten en klinkklare onzin aangeduid. Op sommige bladzijden bleven enkel de foto’s gespaard van doorhalingen en aantekeningen! Met andere woorden: dit boek moet ik ook hebben! (Is ondertussen besteld: Jean-Bastien Rousies, compleet handboek whisky.)

 

 

 

 

 

Mario op zijn beurt, begon zijn inleiding met het verhaal over Limburg en de 100°PROOF website, waar hij ook foto’s van vorige Old Timer ’s teruggevonden heeft.

Twee dingen vielen hem op. Ik was bij de eerste keer niet aanwezig en de mensen hadden toen nog veel meer haar.

De toon was gezet en de stiekem incognito binnengesmokkelde Bert Bruyneel activeerde hierop prompt zijn stoorzender.

Zelf zou ik zoiets nooit doen ...   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

BLACK BULL 40Y  41.9% BATCH N°2

 

Een luxe blend van 90% single malt en 10% single grain. Bunnahabhain, Glenlivet, Tamdhu en Invergordon, zegt Mario. Black Bull is geen onbekende voor ons, na het bezoek aan de bottelaar Duncan Taylor in Huntly.

Daar leerden we het verhaal van de wederopstanding van het ooit populaire whiskylabel “Black Bull”. Mario vult vandaag die geschiedenis nog aan met het verhaal van Abe Rosenberg en zijn 2 broers die Duncan Taylor opgericht hebben in 1938, toen weliswaar in New York. In 1998 heeft Euan Shand de erfenis, zo’n 4000 casks, overgekocht en de hoofdzetel overgebracht naar Schotland.

De rest is onderdeel van modern history voor de hedendaagse whiskyliefhebber.  

 

Purper fruit, old bottle effect. Onderliggende vanille. Zachte perzik met vanille. Appel komt. Ananas op siroop. Afdronk heeft een bittere fond met fruit boven.

Wringt zich naar plantaardig. Vers gemaaid gras in de mond(holte).

Warmt zachtjes lang na tot er geen bitterheid meer overblijft.

 

 

 

 

 

 

Het zou kleinzielig zijn om hier te rapporteren over het foutje dat Mario maakte door te vertellen dat hij in het verleden eens een unieke tasting gegeven had met whisky’s van 30 jaar oud, toen het niet zo makkelijk was om whisky’s van die leeftijd uberhaupt te kunnen vinden!

Dit klopt natuurlijk, maar net op die tasting kreeg hij telefoon van Bert, die op datzelfde moment bezig was met een tasting van 40 jarigen. Wat Mario ook ruiterlijk toegeeft nu, daar de kern van de zaak overeind blijft.

Zelfs de beginnende whiskyliefhebbers kan nu gewoon een fles 30 jarige whisky uit het schap van elke whiskyshop nemen. Zo’n 15 à 20 jaar geleden was dat niet zo evident!

 

 

 

 

 

 

MACDUFF 38Y  47.8% THE NECTAR OF THE DAILY DRAMS

 

Een hogshead. Lekkere oude whisky in de neus. Intens purperen pruim en intensieve alcoholprikkel. Gemalen hout. De details zitten op je lippen. Pruim en abrikoos.

Reeds uitgebreid bestudeerd op “Mario’s” festival in Leuven. Een intillegente deelnemer stelt de vraag dat men ergens aan de hand van de gebruikte vatnummers kan afleiden of verschillende bottelaars gezamenlijk een vat gekocht hebben en  hun respectievelijke deel onder eigen label op de markt gebracht hebben?

Goeie vraag daar hij een MacDuff  1973 gekocht heeft van een bevriende bottelaar van The Nectar, die ook, toeval bestaat niet, vandaag een nieuwe lijn samengesteld heeft voor het komende whiskyfestival in Limburg.

Mario is blij met deze insteek. Nu kan hij voor eens en voor altijd aan de aanwezigen uitleggen wat het belang van vatnummers op etiketten is.

Blij dat we weer heel wat bijleren vanavond, zij het met rooie oortjes!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

(THE) DALMORE 40Y  42% ASTRUM

De smaak is verrassend zacht en subtiel. De afdronk blijft ergens tegenaan duwen en geraakt er niet echt over. Komen wel vijgen en rozijnen. Push push push. Exotisch fruit van oude bourbon. Wordt rijker. Romig mondgevoel met juist genoeg prikkel. Gemaakt door een blender, een master blender! Mario verduidelijkt dat Richard werkt vanuit de visie van wat de klant wil. In dit geval een zeer subtiel complexe onbetaalbare whisky. Sinds 1966 op Amerikaanse witte eik gerijpt en voor de laatste 18 maanden overgebracht naar 30 jaar oude Matusalem sherry casks van het huis Gonzalez Byass. Wij hebben hem hier gedronken, vanavond bij de Single Malt Whiskyshop!

 

 

 

 

 

 

 

GLENLOSSIE 35Y  52.0% THE WHISKY AGENCY

 

Nat karton. Exotisch fruit? Heet. “Je kan het vatnummer ruiken”, meldt Bert! De afbeelding op het etiket heeft betrekking op de distilleerderij en Mario doet het verhaal. We weiden nog even uit over de “geografisch nader te bepalen plaats” waar de distilleerderij zich bevindt en ik mag een stukje voorlezen uit het grote “sprookjesboek”. Het wordt een verhaaltje over de beste graanwhisky’s die onder de naam “Signatory” gebotteld worden ...

 

 

 

 

 

 

 

 

HIGHLAND PARK 35Y  51.6%  THE WHISKY AGENCY/THE NECTAR

Smorend hete ruimte. Eerste smaak is peat, naar zoete appelsien, terug naar rook. Bij de afdronk, zoete appelsien tegen de lippen. Paars en oud, maar zoete honing, bourbon, komt er door. Verhitte appelsien, dus minder sprits dan verse appelsien. Hier komt weer naar voor hoe intilligent de vraag wel was, daar The Nectar en de Whisky Agency hier samen het vat met nog zo’n 195 flessen “erin”, gezamenlijk gebotteld hebben! Waarschijnlijk iets te maken met de kostprijs van het vat ...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PORT ELLEN 27Y  55.6% THE WHISKY AGENCY PRIVATE STOCK

Aardappelkruid op het einde van de zomer. De neus doet denken aan Laphroaig of Coal Ila. Het zoete van appels duwt de rook weg uit de smaak. In de afdronk komt wel wat peat nestelen. Hij leeft! Het aroma gaat breder en een grotere slok loont. Wat? Maar 96 flessen uit dit refill sherry wood? Het valt op dat er momenteel heel wat lekkere Port Ellen op de markt komt. Misschien de reden dat de prijs van de officiële 11th Release niet exponentieel gestegen is?

 

 

 

 

 

 

GLENFARCLAS 53Y  53.7% THE FAMILY CASKS

Old sherry style “1952”. Plantaardig. “Wie heft er een Mohito in mijn glas gedaan?” vraagt Mario. Dat is echt wel de beste omschrijving van de eerste neus. Versgeplette muntblaadjes voor een Mohito. Mario mag dit zeggen, daar hij samen met Filliers (de invoerder van Glenfarclas) gezorgd heeft dat de tastingprijs vanavond niet voldoende moet zijn om de 3600 euro’s aan geproefde whisky te dekken. Weemoedig denken we wel terug aan onze Speyside reis waar we Glenfarclas 1955 “rechtstreeks van ’t vat” kunnen drinken hebben dankzij J’o, onze clubdichter. Net als bij Chimay Tripple en Karmaliet is dat net dat beetje meer. Toch een beetje verwend, wij hé, maar géén snobs hoor!

 

 

 

 

 

ALBERTO ASCARI 1953 SPA-FRANCOCHAMPS

 

Voor de mensen die zich afvragen wat dat rood autootje is dat rond de flessen aan het toeren is. Jan is ook een grote autoliefhebber, met een voorkeur voor Ferrari. Dankzij de uitgebreide collectie miniaturen en de kundigheid van fotograaf Denis Company, kan hij deze passie koppelen aan z’n passie voor whisky. Vandaag is het dus de Ferrari F2 (specifications Ferrari 500) waarmee Alberto Ascari (1918-1955) in 1952 én 1953 de British Grand Prix won.

 

 

 

 

 

 

PS1: (On)danks(zij)  Bert Bruyneel’s stoorzender, en laat ons eerlijk zijn, ook de mijne vond Mario het een “leuke” tasting. Voor ons was het ook duidelijk dat Mario zich kostelijk geamuseerd had vanavond. 

 

Om een voorbeeld te geven: dat hij het “compleet handboek whisky” onder een alias had laten drukken, waar de drukker het niet wilde doen voor minder dan 500 exemplaren en hij dus nog genoeg stocks had voor geïnteresseerden, beloonde hij met een lachbui in plaats van met een kwade allesvernietigende blik! Let op mijn woorden: het gedrag van een whiskyambassadeur ...

 

 

 

 

 

PS2: Gezien de dringende vraag van de aanwezigen of ze nu al konden inschrijven voor de Old Timer 2012, denk ik dat de whisky’s en Mario vanavond schitterend werk geleverd hebben. 

Met dank aan Jan Vissers om hun die kans te geven natuurlijk!

 

 

 

 

PS3: Ondertussen in Schotland ...

 

 

 

 

 

 

PS4: ’s Anderendaags wordt het nog duidelijker dat Mario meer en meer begint te waarderen wat 100°PROOF voor hem betekent. 

Het is dan opendeurdag in de Single Malt Whisky Shop te Zammel. Jaja, ik weet het! Daar is precies alle dagen iets te doen!?! Awel, ’t scheelt niet veel ... . 

Bert Bruyneel giet er de whisky’s in, waaronder enkele nieuwe parreltjes, en Mario verzorgt er de Porto en andere dranken. Waarschijnlijk had een klein vogeltje hem ooit eens ingefluisterd dat ik een zwak heb voor Glen Scotia. Op zijn eigen charmante wijze, “Glas spoelen!!”, goot hij voor mij en mijn vrienden een royale dram in. Eerst blind, maar daarna mochten we de fles zien. Een Glen Scotia uit 1977 van de Prestonfield Reeks. Awel, als er ergens nog moet gestemd worden, mijn stem heeft ‘m! (Anoniem natuurlijk!)

 

 

TERUG