TERUG

 

Ik ga naar een “MACALLAN” tasting en ik neem mee …

Zaterdag 1 september 2007

Tastingverslag ingestuurd door Gunter (Lidnr.01)

 

Na een lange zomer, dit is een periode zonder tastings en is niet, zoals vroeger, gerelateerd aan eventuele weersomstandigheden, keek iedereen wel uit naar de eerste tasting van het nieuwe whiskyseizoen 2007 - 2008. Het geheime codewoord van deze “ik ga naar een … tasting en ik neem mee …” was Macallan. Een legendarische naam in de whiskywereld en met elke mail van het genootschap, werd de ene spectaculaire botteling na de andere toegevoegd aan de lijst. En te denken dat de tasting enkel een excuus was om met enkele vrienden samen te komen … .

 

Als aperitief werd er een LOCHSIDE op tafel gezet. Sinds we aanwezig waren bij de botteling van de LOCHSIDE CELTIC HEARTLAND door Jim McEwan in 2006, in de botteling plant van Bruichladdich, blijft deze whisky tot onze verbeelding spreken.

Deze was meer dan speciaal. Een single blend uit 1964 van Scott’s selection. New make spirit van een grain- distillaat en single malt samengebracht en samen in een vat gerijpt gedurende 42 jaar. Volgens mij een unicum. 47.7%vol. De neus bevatte mandarijn en dan vooral de oliën die aan je handen kleven na het pellen van eentje.

Misschien is dit het moment om op te merken dat ik gewoon notities nam van de beschrijvingen die door de lucht vlogen en deze nu neerschrijf. Wel zijn het de vaststellingen waarrond een algemene consensus was. Niet onbelangrijk in tijden waar consensus ver te zoeken is … .

Verder met de whisky dan.

Lichte boenwas, hint van “bourbon”. De smaak is verrassend bitter, niet onaangenaam scherp ook. Rogge???? De bitterheid komt door de appelsien. Bij een grotere slok overheerst appelsien de bitterheid. De afdronk is snel weg, enkel wat bittere nasmaak. Volgens de eigenaar van de fles zou het een verhouding van 50/50 grain/malt kunnen zijn (maar dat is een gok, zegt hij zelf).

Na een tijdje hebben we het glas terug aan de neus gehouden en tot onze verrassing heeft deze nu een “Ierse” neus. Red Breast. En dan nog wel de 15 jarige! Ook gemalen fris jong hout.

We heffen dit glas ook ter nagedachtenis van Michael Jackson, die deze week overleden is. “De biergoeroe, de bierpaus, de bierhunter, hij die Belgische bieren bekend gemaakt heeft in Amerika”. Dit alles volgens onze nationale pers, die schielijk over het hoofd ziet wat hij betekende voor de whiskywereld. Het troost ons wel dat hij in de toekomst zijn keuze kan maken uit die 1 à 2% van de whiskyproductie die hem en zijn soort jaarlijks toekomen

 

 

MacAllan 1973 dan. Speymalt van Gordon & McPhails, gedistilleerd in 1973 en gebotteld in 2004. De neus heeft iets van boerejongens. Niet de krentvariant, maar de kersvariant. Er is een duidelijke ondertoon van eucalyptus. Ricola bonbon. Mooie kleur. Donkere Oloroso sherry. Een beetje droog op de tong, maar zeker niet overpowered door de sherry. Neus wordt elegant, kersenwater, en blijft prikkelend ondanks maar 40%vol. Na een tijdje duidelijk de geur van een koud geworden aangestreken lucifer.

 

 

MacAllan 12 jaar. Maar onmiskenbaar oudere whisky’s in de fles. 43%vol. Gedistilleerd in  de jaren ’70 en gebotteld in de eerste helft van de jaren ’80. Dat maakt dit een oude fles!! Eentje uit een partij, opgekocht door Marc Seghers, uit een vergeten hoekje van een luchthaven. “HKDNP” zou slaan op “Hong Kong Duty Not Payed”. Een zware MacAllan neus. Lichte hint van mottenballen, naftaleen voor de kenners. Na een tijdje komen de “kersen” er weer door. FIJN (maar valt bij sommigen wat tegen). Speculaas, kaneel. Levendig in de mond, vindt iedereen. Druivensherry, krenten, druivensuiker en rumrozijnen. M.a.w.: RIJK. Een aangename afdronk met fruit tegen de mondwand. Deze heeft MacAllan groot gemaakt!

 

 

GRAN RESERVA. Eentje uit heel oude first fill Olorosovaten, waarvan het hout oorspronkelijk geveld is in de lente. Vol sap! Deze versie is uit 1981, de allerlaatste bottelingen van de Gran Reserva reeks. Leeftijd waarschijnlijk 18 jaar en 40%vol. Chewy, kauwgumachtige structuur in de mond. Zeer ronde neus en inderdaad, sappig hout. Hetzelfde vindt men ook terug in de Glenmorangie Artisanal cask. “Beste MacAllan ooit geproefd” volgens sommigen die het kunnen weten. Mokka, lichte abrikozengelei en zurige noten. Peacan. Ondanks dit alles doet de neus toch wat gesloten aan, in tegenstelling tot de mond, waar een explosie van deze smaken plaats vindt. Na een tijdje crème brulée en marsepein in de neus.

 

 

DUNCAN TAYLOR 36 jaar en 54%vol. Gedistilleerd in juni 1968 en gebotteld in maart 2005. Al een heel leven achter de rug. Fameuze boenwas in de neus en noten. Natuurlijk ook alcohol met zijn 54%vol. Meer dan mandarijn, een grotere vrucht. Met wat water komen er witte steenvruchten met een stevige tik nectarine in de afdronk. Dit is wel een bourbonrijping, wat zeer a- typisch is voor MacAllan. xxxx (we blijven ananiem) vindt kaarsvet terug in de neus. Dit is MacAllan, dus kaarsvet van “echte” bijenwas, en niet van dat synthetisch spul!! Niet van Spaas. Deze is haast een religieuze belevenis!

 

 

 

MacAllan 1985 Forbes Ross & Co. Ltd. Distillers Rutherglen Scotland 6731AU staat op de fles. Sherry en groene bananen in de neus. Nog te groen om te kunnen pellen! Graanvlokken, mout. Bourbon. De afdronk is explosief rijk. Kumquats! Met wat water nog meer exotisch fruit.

 

 

De avond vordert en de notities worden korter. De whisky’s blijven echter hoge toppen scheren.

 

 

CELTIC HEARTLANDS 1968. Verrassend volle neus. Bourbon, bubblegum. De afdronk vervaagt bij een eerste tasting snel. Dit komt echter omdat, we tegen de afspraken in, geen rekening gehouden hebben met de alcoholpercentages van de line up. Deze 40.2%vol loopt wat verloren. We nemen er echter de tijd voor om dit juweeltje te analyseren. Wit steenfruit. Rood zacht fruit, aardbeien. Noten in de afdronk. A- typisch voor whisky. Dit is meer!

 

 

ADELPHI DISTILLERY LIMITED 45.3%vol. 1976 gedistilleerd en in 2006 gebotteld. Eentje van 206 flessen. De neus is schitterend maar ietwat gesloten. Beetje wrang en bitter. Ook wat gumachtige structuur. Abrikoos. Eucalyptus naar groene muntthee toe. Koude koffie, overeenkomstig met de kleur. Zoute drop, zelfs groentebouillon. Vecht iets om naar boven te komen. Bitterheid, scherp, maar geraakt er niet echt door. Noir du noir (het is wel MacAllan hé!). Rijke neus en smaak. Lichte offnote van (tenen)kaas? Alles voor de consensus!

SMWS 24.95. Volgens de beschrijving “curried coconut and tickle”. We kunnen dit volmondig beamen. Men mag niet vergeten dat deze mensen de uitvinders zijn van tastingnotes en het gebruikte jargon ontwikkeld hebben. Dit is een feit! We voegen nog zoete drop en black current aan toe. Madras curry. Sherry in de afdronk en rubber op de lippen. Weinig offnotes.

WILSON & MORGAN 12 jaar. Barrel selection 57.5%vol. Typische MacAllan. Fris. Speculaas en krenten. Een heel goede om te eindigen.

 

 

 

 

 

 

De “vrienden van de poëzie” sluiten af met een gerookt hammetje en een bezoek aan de niet zo lokale Ierse pub. Deze vierde zijn 7 jarig bestaan en we gingen er 1 pint drinken … .

 

 

Gunter (Lidnr.01)

 

TERUG