HOME

 

TABEL VAN MENDELJEV

Een thema waarrond men whisky kan proeven? Aan inspiratie en invalshoeken geen gebrek. Soms helpt de media zelfs een beetje. In het VRT programma “de tabel van Mendeljev”  speelt men een spelletje waarin deelnemer één start met een zin, waarop de volgende deelnemers telkens een woord moeten toevoegen.

Diegene die de meeste woorden kan toevoegen zonder een van de vorige te vergeten wint. Wij deden er het volgende mee: “Ik ga naar een Highland Park tasting en ik neem mee …”.

De volgende antwoorden kwamen binnen via mail:  

 


Ik ga naar een Highland Park Tasting en ik neem mee...

 

Highland Park 1967 35y Celtic Heartlands 40.1%vol. Bottle 21 of 722

Highland Park Straight from the cask 18y ( 17 june 1985 - 9 dec 2003 ) 53.9%vol. Cask nr 2915 nr of bottles 415  

Highland Park 1986 19y festivalbotteling Leiden 2005 single sherry cask 55.8%vol.

Highland Park 1992 13y new cask 62.7%vol. Signatory Cask Strength Collection

Highland Park ik weet nog niet welke

Highland Park SMWS n°.4.106 1988 16y refill sherry butt 60.5%vol.

Highland Park (distilled  1977) 20y 43%vol. Hart Brothers Finest Collection

Highland Park 30y The Macphail’s selected single distilleries collection 43%vol.

 

 

Datum en locatie werden gekozen om dit alles te toetsen aan de realiteit. Een datum die bij velen brandde in hun agenda: 2 september 2006 . Hier volgt het uiteindelijke resultaat:

Beginnen was moeilijk. Welke fles kies je als eerste? De bedoeling is dat je je zintuigen al niet lam bombardeert vanaf de eerste dram, want je wilt genieten tot de laatste druppel van het laatste glas. Zulk een collectie Highland Park kom je dan ook niet elke dag tegen, laat staan dat je er mag van drinken. Uiteindelijk viel de beslissing op de SMWS en we waren vertrokken voor een avond van hemels genieten. Zoiets als het concert van Pearl Jam in Arnhem. Dat van het Sportpaleis in Antwerpen was schitterend, maar Arnhem was net dat ietsje meer. Zoals een bekend Vlaams schrijver placht te zeggen: “Doch dit terzijde”...

Pearl Jam in Arnhem (29/08/2006)

Pearl Jam in Antwerpen (30/08/2006)

 

 

 

 

 
SMWS n°.4.106: Krenten, rozijnen en Mon Cheri in de neus. Ziltig. Dit wordt ook bevestigd in de mond. In de lange afdronk komt nog van alles vrij. Noten, gedroogd fruit en peperachtig uiteinde. Wat hout (droog) tegen gehemelte. Met toevoeging van water komen er kersen vrij. Dit blijkt ook zo te zijn in de afdronk, zonder toevoeging van water, alleen moet je er dan heel lang op wachten. Toch wat off-notes. Mineraalachtig silex. Het schraperige van de sherry? Hart Brothers ’77 43%vol.: Fruit, abrikoos, peer en gele nectarine. Nat strooi (na discussie hebben we inderdaad voor de term “strooi” gekozen), niet droog, moutachtig. Zacht op de tong. 20 jaar oud. Licht peperachtig in het begin van de fruitige afdronk. Hazelnoot en toffee komen ook opzetten. Op het einde toch weer peperig. (Gent Festivalbotteling 2005) 16y 57%vol.: Deze fles was niet aangekondigd, maar iemand vond het leuk om hem eens uit te spelen tegen de festivalbotteling van Leiden. Iets rodere tinten in de kleur. Noten in de neus. Rozijnen op rum. Heel veel body in het begin, die uit zacht in de afdronk. Hier kruidnoot en geen peper. Dit is het! Licht rokerig en jodium. Niet droog. Ondanks toevoeging van water verandert de neus niet. Noten in de afdronk.

 

 

 

(Leiden Festivalbotteling 2005) 19y 55%vol.: Donkerdere kleur. Rood goud. Meer fruit in de neus dan de vorige. Rozijnen. Zachter en aromatischer dan de 16 jarige. Rood fruit op de tong. Krenten. Wordt zachter in de neus met wat water maar blijft heel rijk. Noottoetsen. Afdronk heel lang, héél lang, met rumrozijnen.

Het grote verschil tussen de twee zit hem in het overwegend nootachtige voor Gent en de rozijnen in rum voor Leiden.

Signatory Cask Strength Collection 62.7%vol. 13y 1992: “Goei boter”, was de term die direct naar voren kwam om de neus te beschrijven. Zeer overheersend, met daarachter floraal, heide en aceton (alcohol). Daarbij komt nog abrikoos en peer (poire). Krijtstof, zoals van een bordveger, maar niet duf. (We verzinnen dit niet. Er was hier rond duidelijk een consensus bij de aanwezigen). Fruit en vanille in de afdronk, waarvan het fruit jonger werd bij toevoeging van water. Gordon & Macphail 30y 43%vol.: “Appelsien” was de eerste kreet, later verfijnd tot manderijn, zelfs tot de schil hiervan. Cointreau en witte chocolade. Fris groen gras. Rozijnen. Proeft verdund aan tegenover de ander geproefde sterktes.  

 

 

 

Men merkt dat de notities wat korter worden naar gelang de avond vordert!

 

 

Celtic heartlands 1967 35y 40.1%vol.: Boenwas, mango en munt. We veronderstellen Amerikaanse vaten . Zeer a-typische Highland Park. Kenners weten dat dit eentje van Jim McEwan is. Mythisch en duur. Blij dat we hem geproefd hebben, maar nog blijer dat andere, betaalbaardere op hun manier even interessant zijn. Het blijft natuurlijk een prijsbeest om mee uit te pakken. Dient zeker geproefd te worden op zichzelf, zodat men alle details kan ontrafelen. Straight from the cask 53.9%vol. Hogshead 1985 18y: Bourbonvat. Aceton, etherisch in de neus. Boenwasgeur, die zich opsplitst in exotisch fruit en banaan. Vanille.

 

 


Officiële botteling 30y 48.1%vol.: Ziltig en chloor in de neus. Deze ligt overduidelijk in het verlengde van de 12, 18 en 25 jarige bottelingen. Een “echte” Highland Park! Heide, grasachtig. Orange met een beetje schil. Lichte hint van boenwas. Véél fruitiger dan de 25 jarige.

 

 

 

“Mamma, ze lachen met mij!!”. Bij oudere whisky’s ruik ik dikwijls de geur van boenwas. Dikwijls splitst die zich dan op in fruittoetsen of mout. De eerste keren dat ik de term “boenwas” gebruikte, deze avond, werd er spontaan gelachen. Later werd er vastgesteld, dat die omschrijving toch wel steek hield. Zo zie je maar. Het is belangrijk om de dingen die men ruikt en proeft in whisky te durven benoemen. Soms slaat men de bal wel eens mis en vergeet nooit dat het steeds een persoonlijke en individuele impressie is, maar het maakt alles zoveel boeiender en interessanter! We sloten de avond af met een heerlijke kaasschotel en telefoontjes naar onze respectievelijke chauffeurs: “Kom ons halen, we zijn voldaan!”.

 

Eindconclusie: Ondanks dat de 9 geproefde whisky’s allen van dezelfde kleine distilleerderij op de ruige Orkney’s komen, is op deze verticale tasting gebleken dat ze toch alle 9 immens verschillend, lekker en complex zijn. We waren al fans, maar nu met nog meer respect en eerbied.

 

(Eigenlijk was de hele tasting maar een excuus om onze vrienden nog eens te zien).       

 

GUNTER (Lidnr.1)