HOME   TASTINGVERSLAGEN 

HOEVETASTING 11 FEBRUARI 2006

Het idee van een hometasting is zeker niet nieuw, maar het blijft wel interessant. Zeker als je het kan uitbreiden naar een grotere groep en in een aangepaste locatie, zoals het bijzaaltje van
café “’t Hoeveke” in Westerlo. Alleen al vanwege de open haard. We waren met 9 en ieder had een fles whisky van thuis meegebracht … minstens.

ABERLOUR 10 y: Standaardbotteling in lederen etui, gekocht in Luxemburg voor slechts 17 euro (randinfo). 40%. Fruttela met aardbei en gummibeer in de neus. Sherry komt er later door. Goede afdronk voor maar 40%. Verrassend en aangenaam aangezien het al een tijdje geleden was dat we deze nog eens gedronken hadden. Zeker een goede keuze uit de Speyside, des te meer daar er later op de avond een 30 jarige Aberlour op het programma bleek te staan. OLD PULTENEY 1986: Gebotteld in 2001, dus 15 jaar oud. 46%. Rijker en tegelijkertijd zachter dan de standaard 12 jarige botteling. Fruitig met ziltige afdronk. BUSHMILLS 16 Y: Ondanks deze in een fles van een andere dan de vierkantige Bushmillsvorm was overgegoten, en dan nog eens verpakt in zilverpapier, gaf hij zijn geheim al gauw prijs. De typische zoethoutgeur en smaak van Bushmills was prominent aanwezig. Daarbij nog de info van de milde schenker dat hij op bourbon, sherry en daarna nog op port gerijpt was, verraadde dat het om de 16- jarige ging. De port kwam ook een beetje terug in de kleur en ondanks de afdronk plots verdween toch een prijsbeest.

ARDMORE 18Y: Release ter ere van het 500- jarig bestaan van de distilleerderij (1494-1994). Cask strength 51,4%. Fris prikkelende alcohol in de neus. Vers hout. Tot verrassing van velen, toch wat turf in de afdronk.. Chloor van zwembad in de neus ook, maar op een positieve manier. Lange afdronk die wat nijgt naar zoute kaas. Tevens een vleugje zachte meloen in de afdronk, die hem “linkt” aan de Bushmills.

 

GLEN SCOTIA Murray McDAVID mission III: 1975 gedistilleerd en 28 jaar oud. 46%. Na wat schroom overwonnen te hebben, toch de volgende formulering. Eerste indruk: neus van schoen opheffen in een dennebos, nadat je ergens ingetrapt hebt, dat van origine afkomstig was van een hond, strekking poedel. Wonderwel konden de aanwezigen zich hierin vinden. Zo zie je maar. Zoals eerder vermeld: dit was maar de eerste indruk. Daarna kreeg men witte chocolade in de neus, het zurige van een siloput en pompelmoes. Het rare was dat in verloop van tijd deze geuren bleven strijden om de overhand. De smaak bevatte ook veel witte chocolade, rood snoepgoed en pompelmoes. De afdronk cassis. Deze whisky bleef maar evolueren. Iemand die hem in eerste instantie zelfs niet lekker vond, werd na een tijdje toch fan. Die Jim McEwan verstaat zijn stiel!! ARRAN rum finished: 58,8%. Geschenk van iemands schoonmoeder. Verflucht, vernis. Bij eerste slok, rum tegen gehemelte, maar daarna prikkende alcohol in de mond. Witte peper en kruidnoot. De (te) jonge leeftijd speelt hier een sterke rol. Misschien na nog wat jaren rijpen, zodat de overheersende rol van de alcohol wat wordt beteugeld, nog eens proberen. Het geheel kwam, misschien door de verdoving door de alcohol, wat doods over.
ABERLOUR 30 Y: 48,9%. Eentje van maar 164 flessen wereldwijd. Second Fill bourbonvat. Van en voor La Maison Du Whisky. Sappige peer in de neus. In de mond strijden limoen en kaneel om in balans te blijven. Aardbei in de afdronk, rood fruit. Kers? Glucose tablet, druif.

 

 

Aberlour 30Y geserveerd op een dienbordje...klasse!

MACALLAN 10Y: Cask strength. Wat opviel was zowel rubber in de neus als in de afdronk. Niet storend en bovenop de karakteristieken van Macallan wel te verstaan. SMWS n° 123: Dit is een Glengoyne. Gedistilleerd in juli 1996 en gebotteld in maart 2005. 6 jaar op bourbonvat en 2 jaar op sherry nagerijpt. 56,7%. Het uitzicht, de neus en de smaak van een sherrybom. Verrassend rijk en zacht ondanks het gehalte en de jonge leeftijd. Iedereen drukte zijn ongeloof uit dat dit maar 8 jaar oud was. Er werdt geopperd dat het interessant zou zijn om hier een gewone “Glengoyne” naast te zetten, om het effect van de sherry juist te kunnen inschatten. “Toevallig” had iemand een fles Glengoyne Scotish oak bij de hand … .

GLENGOYNE Scottish Oak wood finish, 1st edition: 43%. 16 jaar. Tot onze verrassing, lag de smaak van deze en de vorige, sherry gefinishte, niet zo ver uit elkaar als we verwacht hadden. Deze deed op zijn beurt weer denken aan de Glenmorangie Artisan Cask. Zoals je al kunt merken, is het verhaal van whisky nooit uitverteld. Het blijft boeien en er zijn steeds nieuwe dingen te ontdekken. Dus toen iemand nog een nieuwe Bowmore 16 y boven haalde, naar aanleiding dat iemand gezegd had, verwonderd te zijn dat niemand een Islay whisky mee gebracht had, nam het verhaal weer een andere wending.

 

BOWMORE 16 Y: Een nieuwe botteling van Bowmore, ook voorgesteld op het whiskyfestival in Leiden, november 2005. Toen niet geproefd, nu dus wel. Wat een verrassing! Een geweldig fruitige Bowmore met een accentje turf. Wat we al een tijdje vermoedden, werd hier door een Bowmore- insider bevestigd. Ze waren niet goed bezig, maar deze 16 jarige en de nieuwe Enigma- botteling van 12 jaar bevestigen de ommekeer. Schitterende whisky. Schitterende whisky. (Jaja, 2 maal.)

 

JAN (Lidnr.24)

Om een lang verhaal in te korten, er werd nog een fles Glen Rothes, unchilled filtered van Signatory, tevoorschijn getoverd, maar wijselijk heb ik gepast. Afgerond met een uitgebreide kaasplank en de restanten van het overheerlijke zelfgebakken brood, dat tijdens de tasting al duchtig aangesproken was, en met de intentie van dit initiatief, een “hoevetasting”, een permanent karakter te geven, verlieten we het aangename gezelschap.

Van deze laatste  “doken” er  nog een paar de zeer uitgebreide en verzorgde geuze- kelder van “t’ Hoeveke” in, maar dat is een ander verhaal … .

PS aan de inrichter: In geval van toepassing, onze excuses, want we zouden er volgende keer graag terug bij zijn.  

 

GUNTERGUNTER