TERUG

Woensdag 05 December 2012      Verslag: Gunter (Lidnr.01)

Oftewel Louis Vuitton Moët Hennessy zoals wij ‘tem kennen. En waarom kennen we hem? De groep bezit 2 distilleerderijen in Schotland en nog niet 2 van de minste. Glenmorangie en Ardbeg. Natuurlijk wordt er op de voet gevolgd wat er daar zoal gebeurd. De nieuwe releases, investeringen en personeelswisselingen. Elke whiskyliefhebber “kent” beide distilleerderijen en men kan zich afvragen of het nog wel zinvol is om naar een tasting te gaan waar hun standaard bottelingen gepresenteerd worden … natuurlijk!!!

Een avondje whisky met vrienden, daar mogen ze me altijd voor wakker maken. De spreker van vanavond is Ben Belmans, het oord Single Malt Whisky Shop te Zammel. Ben is een gediplomeerde “mixologist”, cocktailmaker, en brand ambassador voor Moët Hennessy Spirits. Vooral voor andere dranken dan whisky, zegt hij zelf. “Eens een andere invalshoek”, zegt kleine broer.

De meegebrachte presentatie wordt vlug doorlopen, want daar wij “whiskykenners” zijn, interesseert het productieproces ons minder, blijkbaar. Ook zouden we zo’n 140 aroma’s kunnen terugvinden in whisky, daar een goeie espresso d’er al vlug 800 heeft. Naadloos krijgen we hier nog wat uitleg bij over food paring. Labogewijs wordt er daar onderzocht hoeveel ppm’s van wat in ’t een en ’t ander zit, zodat men kan gaan combineren. We onthouden dat Glenmorangie 2 ppm heeft van “iets” en Ardbeg zo’n “50” van datzelfde. Logischerwijs starten we dan ook met de whisky’s van Glenmorangie.

GLENMORANGIE THE ORIGINAL 10Y 40%

Eerste neus van mout. Rozenblaadjes op water. Hintje vanille. In de smaak trekt het peperige door tot in de afdronk. Beetje grassig. Dat komt omdat de stills 5 meters hoog zijn! Neus wordt nog beter. Meer floraal en minder mout. Meer donkere suiker. De gebruikte vaten zijn een mix van first fill en second fill. (Het hout komt van de Ozark Mountains, de noordkant, waar tragere groei bredere poriën geeft. “Via” Jack Daniel’s en Heaven Hill komen de vaten dan naar Schotland.) Prijs/kwaliteit is deze The Original een topper!

Tot onze verrassing horen we hier dat Bill Lumsden teruggefloten is door LVMH. 42 verschillende releases tussen 1998 en 2006 vonden ze blijkbaar wat van het goede teveel en te zwaar doorwegend op de beschikbare stocks. Hierbij vermelden we ook, dat de kans dat wij nog ooit een “Artein” zullen proeven ontzettend klein is, nihil zelfs!

GLENMORANGIE THE QUANTA RUBAN 12Y  46%

In de neus ruik je de tawny. 10 jaar op ex-bourbon en daarna 2 jaar op ’n port pipe. De smaak is zacht en vol, dankzij het hogere alcoholgehalte. Peperig natuurlijk, maar op ’t einde komt er aardbei (fruitella) en bloedappelsien. Zoals steeds weer gecharmeerd door deze bruggenslager tussen wijnliefhebbers en whisky. Ideaal bij wild en bospaddestoelen.

GLENMORANGIE THE LASANTA 12Y  46%

Zwaar. Kerstmiscake. Maar ook zwaar in de sulfer. Pas nog een uiteenzetting gelezen door de heer Lumsden over sulfer in whisky en dat daarom geen slechte zaak is. Met deze Lasanta wordt duidelijk wat hij hiermee bedoelt. Ik begrijp hem wel, maar deze is toch niet my cup of thee. Het boterige van de 10 jaar rijping op ex –bourbon is wel leuk in de neus in combinatie met de chocolade en rozijnen van de oloroso maar is no match voor de sulfer. Het einde is ook wat waterig.

GLENMORANGIE THE NECTAR D’OR
12Y  46%

De Sauternes is aanwezig. Citrus en sultanes. Peperig. Zuiverheid op het einde. Zweempje natiumhypochloriet? Velen hebben zich afgekeerd van wijnfinishes. Zelf vind ik het interessant om uit te doktoren wat in de neus en in de smaak toegevoegde waarden zijn, toe te wijzen aan de “gebruikte” wijnen. Ik vond deze wel geslaagd.

GLENMORANGIE 18Y  43%

Beetje te zacht na de 46% van de vorigen. Zacht peperig en noten in de afdronk. Alles heel complex, maar ook subtiel. Z’n 18 jaar op ex-bourbon heeft hem zacht gemaakt. Het toegevoegde gedeelte dat 3 jaar extra gerijpt heeft op oloroso vaten , na eerst 15 jaar op ex-bourbon, geeft hem krenten, chocolade en noten. Spijtig van die “maar” 43% voor deze prijsklasse.

We zijn aan de Ardbeg’s toe en er wordt ons uitgelegd dat hier geen leeftijdsaanduidingen op de flessen vermeld staan, omdat “Ardbeg drinkers” geen waarde hechten aan leeftijden. Nochtans, Ben, moest je nog een fles vinden met 17 Years, of beter nog “1977” op het label, die mag je me altijd bezorgen hoor!

ARDBEG 10Y  46%

Eerst peat natuurlijk. Daarna zure appels en fruit!! Tip: de neus goed laten verzadigen met turf! Plakaatverf en turf in de afdronk. Blij te merken dat hij er terug staat als een huis. Verschillen met de “oude” 10 jarige zijn meer weggewerkt. Hé, er staat “TEN” op het etiket! Da’s 10 jaar, Ben!

ARDBEG CORRYVRECKAN 57.1%

Vettige kachel. Spek. Alcohol!! De afdronk is zoet. De zee is nooit ver weg. Houtrook ook. Complexer dan alleen maar turf. Ik vind hem best wel te pruimen op 57.1%. Fruitiger dan ik verwacht had ook.

ARDBEG UIGEADAIL

Verzadigd. Kerstcake en koffie. Ergens zit een menthol -hoestbonbon verstopt. Zacht met pepertje. Zuur. Als de balans goed zit, zoals hier, dan is het huwelijk tussen turf en sherry een “blijvertje”!

Volgens Ben kan men geturfde whisky ook gebruiken in cocktails, zij het in zeer kleine hoeveelheden en men moet goed opletten dat het eindresultaat een meerwaarde heeft. Gewoon mengen om te mengen is niet voldoende.

TERUG