TERUG

 

 

VIJGEN NA PASEN
Verslag & Foto's: Gunter (Lidnr.01)

 

 

The Whiskyhouse, Affligem
29 April 2011

 

 

 

 

 

 

Bij het doornemen van m’n notities valt me nu pas de datum op. 29 april 2011, de dag van de “Royal Wedding” in Groot Brittanië.  Niet dat ik ze niet evenveel geluk toe wens als Jan Modaal, maar de datum zal toch meer in mijn geheugen blijven nazinderen als die van de Glengoyne –tasting bij The Whisky House in Affligem. Niet bij de deur, onze GPS was zelfs even de juiste weg kwijt, maar na de legendarische Macallan –tasting op 26 februari weten we het. De verplaatsing meer dan de moeite waard!

 

Als aandenken aan die memorabele Macallan –tasting met Geert De Bolle was er een fotoboek gemaakt. Het eerste wat me hierin opviel was dat ik redelijk kaal begin te worden op mijn achterhoofd! Veel tijd om te bladeren hadden we niet. Wegens een beetje te laat moesten we een dram achterstand wegwerken. Geert had voor de 17 jarige gekozen om de smaakpapillen los te maken en op te warmen.

 

 

 

 

 

 

 

GLENGOYNE 17Y 43%

Spijtig van het grote prijsverschil met de 10 jarige, want ik heb altijd al gevonden dat dit de Glengoyne is om de “distilleerderij” te leren kennen. Karamel, frisse citrustoetsen en zwarte drop in de afdronk. Een zalige dram! Mooi ook hoe hij evolueert in het glas. Wordt heel fris en fruitig!

 

Direct daarna werd de new make spirit ingeschonken. 63.8%, da’s niet niks! Glengoyne maakt reclame met hun “Air dried malt” zodat je “the real taste” in je glas krijgt. De peerdrops zijn op de achtergrond aanwezig bij een eerste wif. Zelfs wat zwarte drop. Zurig, grassig. Een groene sappige appel en een warme peer. Ik proef er definitief snoep in! Verse “Lange Jan” met aardbeismaak. Ondertussen schetst Geert de geschiedenis van Glengoyne. Via Robertson & Baxter over de Lang Brothers naar de Edrington groep. Deze laatste verkocht de distilleerderij in 2003 aan de onafhankelijke bottelaar Ian McLeod uit Skye.

 

 

 

 

 

 

 

REFILL HOGSHEAD 2007-2011 62.8%

 

Gebotteld begin deze maand. Fudge komt ik weet niet hoe goed door. Warm gras. Lemoensorbet in de neus. De alcohol heeft nog stevig greep op de smaak. De new make komt wel door, in balans met karamel. Vettig mondgevoel ondanks de jonge leeftijd en het hoge alcoholgehalte.

 

 

Glengoyne heeft een wash still van 16520 liter en de low wines hieruit worden gesplit over 2 spirit stills van 5000 liter. Dit geeft meer kopercontact wat resulteert in een zuiverdere spirit. Tijd om naar de eigenlijke line up van de avond te gaan: de single casks!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

REFILL AMERICAN HOGHSHEAD 16Y 52.3%

Het rood fruit van de new make vind ik hier terug! Zou dat een typisch kenmerk van Glengoyne zijn? Op het einde van vanavond gaan we dat zeker weten! Beetje karamel ook. Met druppeltje water, “angel’s tear” in vaktermen, vinden we boter, okkernoot en banaan.

 

 

 

 

 

 

 

PORT CASK FINISH 16Y  54.6%
(2Y OP PORT CASK)

Via zure kersen naar donker rood fruit. De alcoholprikkel houdt hem fris en levendig. Klein beetje koffie. Met wat water vlakt het “vettige” wat af, maar de afdronk blijft. Bloedappelsien.

 

 

De sfeer zit er in. Herinneringen aan voorbije en mijmeringen over komende Schotlandreizen worden bovengehaald, hier en daar gekruid met een aangebrande mop.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SPANISH OAK SHERRY BUTT 20Y 54.2%

Siroop, vijgen. Treacle. Chocolade. Nootjes. Kerstmiskoek. Ijle structuur, dun. Verbrande suiker. Hier zet ik toch een vraagteken bij. De bedoeling is echter om deze te vergelijken met de volgende: eentje op een ex –Oloroso!

 

OLOROSO HOGSHEAD 19Y 53.4%

Dun? Maar wat een afdronk!! Snoep en bloedappelsien. Siroop. Koude koffie in de neus met snoep. Afdronk duurt merkelijk langer dan de vorige, maar niet zoveel langer. Constant van smaak. Weer hetzelfde snoep uit de new make.

 

En dan nu ... de deux pieces de resistance!

 

 

 

 

 

 

 

 

FAREWELL DRAM 1969-1998 54.4%

Geselecteerd door de toenmalige distilleerderijmanager Ian Taylor ter ere van zijn pensionering op 22 juni in 1998. Fles 132 van de 204 wereldwijd. Ik vind er iets floraal in terug. Meer een struik met bloemetjes. Niet vettig, maar wel constant. De afdronk piekt. Heide en rozemarijn. Chocolade. Heerlijke whisky!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MIDDLE CUT 1967-1997 52.5%

Nog gelimiteerder! Fles 46 van 100! De naam van Ian Taylor prijkt weer op het etiket. Er wordt rondgevraagd, maar niemand weet zo direct het verhaal achter deze botteling. Boenwas met purper fruit. Zowel in de neus als in de smaak. Boter in de afdronk. Wel een serieus prijskaartje! 1200 euro. Voor een whisky van deze leeftijd én zeldzaamheid klopt dat wel, maar met een beetje gefilosofeer en geheugenaftasting is dat wat het is: een oude lekkere whisky, maar het kon evengoed een oude Speysider of andere ongeturfde zijn. Niet verwonderlijk dat de Farewell het in de stemming op ’t einde wint van de Middle.

 

 

 

 

 

 

 

En wat hebben we geleerd vandaag?

In alle bottelingen proef ik dat bepaalde aardbeiensnoepje en de sherrygerijpte Glengoynes hebben allemaal wat van perensiroop (uit Luik) en vijgen. Ver na Pasen in dit geval!

Gastheer Geert De Bolle         

                Cock o Leekie

 

 

 

De Cock o Leekie soep, een Schotse traditional, wordt opgediend en het napraten kan beginnen. Niet voor mij en Dirk echter, want wij moeten nog ver, maar ’t was weer de moeite!

 

 

 

 

TERUG