 |
|
GLENFIDDICH TASTING - WHISKYCLUB THE FINEST NOTES (21/11/2013) |
|
|
|
GLENFIDDICH TASTING - WHISKYCLUB THE FINEST NOTES (21/11/2013) |
|
Verslag: Gunter (Lidnr.01) |
 |
Als men een eiken vat van 500 liter met whisky vult,
en men houdt rekening met een verlies van 2 liter whisky die in het hout
en als Angel Share achterblijft bij het leegmaken, dan houdt men 498
liter over om te bottelen. 498 liter gedeeld door 70 centiliter geeft
711 flessen op vatsterkte. Doet dit maal het aantal vaten en je hebt de
totale opbrengst van narijping bij de Glenfiddich “Cask of Dreams”
reeks.
Wordt de whisky verdund na rijping van bijvoorbeeld
59% tot 40%, dan moet men hier nog eens de gewenste sterkte delen door
de aanwezige sterkte en dit resultaat vermenigvuldigen met het aantal
liters. Dit resultaat is dan het aantal liters water men moet toevoegen
(en dat dan mee als whisky verkocht wordt).
’T is maar om te zeggen dat zo’n tasting bij
Finest Notes niet vrijblijvend is, men moet er wel wat inspanning
leveren en moeilijke vragen beantwoorden, maar “we doen het zo
graag!”
Het was deze keer dan ook niet de eerste de beste
tasting. De line-up bestond uit Glenfiddich en was er eentje waar zelfs
Hans-Henrik Hansen, de grootste en bekendste Glenfiddichverzamelaar ter
wereld (met zo’n 540 verschillende edities), van Denemarken voor
afgezakt kwam. Hij bracht ook wat flesjes mee, waaronder eentje die in
de uitnodiging vermeld stond als 1 van 2. Beetje voorbarig leek, want
het was ondertussen de laatste!
|
 |
 |
|
 |
|
Als aperetief en binnenkomer werd de Malt Master ’s Edition geschonken. Zonder leeftijdsaanduiding, eerst 6 à 8 jaar gerijpt op een bourbonvat, overgeheveld naar een sherrybutt en daar nog minstens 4 jaar in bijgerijpt. Naar ’t schijnt 2 keer zo duur als de Balvenie Doublewood. Het fruit komt er wel uitgesprokener naar buiten. Effe chillen voor de whiskymuur en dan dalen we af naar de tastingroom. |
 |
Hans-Henrik Hansen |
 |
 |
Als intro geeft Mario een korte presentatie over
ontstaan en evolutie van de iconische en legendarische Glenfiddich fles.
Deze had hij gemaakt voor de catalogus van SITS 2013. Rimpelloos kan je
dan overgaan naar het eigenlijke proeven.
2 Cask of Dreams stonden er op het programma, maar
zoals dat gaat met programma’s, kan dat wel eens wijzigen. Kris
Cuypers, aka the Whisky Gorilla, had er nog eentje aan toegevoegd,
namelijk The American Edition. Maar we beginnen met:
|
|
 |
|
GLENFIDDICH
CASK OF DREAMS 2012 LIMITED RELEASE NORDIC OAK EDITION 13 CASKS
48.8%
Hier komt het rekensommetje van “hoeveel flessen uit
13 vaten” in beeld. Grappig is ook dat er zelfs staven, afkomstig van
een Deens tuinhek verwerkt zijn in de vaten, samen met Zweedse en Finse
eik, alzo vertelt Hans-Henrik. Dit alles maakt de whisky er niet beter op
... . Door de aanwezigen wordt hij een beetje als “boring” omschreven.
Neigt nog heel sterk naar new make spirit. Wat peer in de afdronk,
stoffig, vanille, hout en scherp. Beetje drop. Dan die van Kris maar eens
proberen!
|
|
 |
Kris (Linkse Gorilla) |
 |
|
GLENFIDDICH
CASK OF DREAMS 2011 LIMITED RELEASE AMERICAN OAK EDITION 11 CASKS
48.8%
Creamy. Peperige afdronk. Peer en overwegend perzik.
Hazelnoot en groeiende chocolade. Een grote sprong vooruit ten opzichte
van z’n Noorse tegenhanger én gratis. N°3 dan maar:
|
|
 |
|
GLENFIDDICH
CASK OF DREAMS 2012 LIMITED RELEASE CANADIAN OAK EDITION 20 CASKS
48.8%
Meeste body van de 3 hier geproefde. Cake. De
afdronk is minder peperig. Noot, chocolade, perzik, huis, tuin, kindjes,
Glenfiddich. Dit maar om te zeggen dat het hoofdstuk “Cask of
Dreams” achter de rug is. Effe gechekt op ’t internet en tot m’n
verrassing blijken deze niet eens zo extreem duur te zijn.
|
|
 |
Ondertussen vertelt Hans-Hendrik ’t een en ’t ander over Glenfiddich.
Zo blijkt het dat Kininvie terug in productie is.
Tijdens ons laatste bezoek was er heel wat sneeuwschade. De tanks voor het sprinklersysteem, lees brandblussysteem, waren erg beschadigd.
Daar Ailsa Bay Distillery toenertijd al in volle productie was, werd er geopteerd om Kininvie te laten stilliggen. Tot nu dus.
Gebottelde Single Malt van Ailsa Bay zou ook tot
de mogelijkheden kunnen behoren in de toekomst, met wel in het
achterhoofd dat de stills exacte copies zijn van Balvenie.
|
 |
GLENFIDDICH
SPIRIT OF SPEYSIDE WHISKYFESTIVAL 1997
MAY 2013 FIRST FILL BOURBON 54.3%
Peper. Ik begrijp het waarschijnlijk niet?!? Het
ligt hem waarschijnlijk in de moeilijkheidsgraad om zo’n flesje te
bemachtigen ... .
|
 |
GLENFIDDICH
CASK SAMPLE SOLERA RESERVE CASK STRENGTH +/-58%
Zoete vanilla. Crème brulé. Romig mondgevoel.
Het eindgevecht tussen peper en bitter stoort wel een beetje als er
ook nog wat hout komt gloren. Ook verrast door de grootte van de
solera casks. Maar liefst 30.000 liter! Leken me niet zo groot toen
ik er stiekem 4 vingers in stak, maar ’t was er wel donker toen,
daar in de warehouses. Ik moet toegeven dat ik toen afgeleid was
door het legen van de casks in de uitgietgoot vlakbij.
Toffe discussie over de maximum toegelaten
inhoud van een vat door onze vrienden van de S.W.A.. 700 liter voor
het rijpen. Trouwen mag in grotere kuipen en telt niet als rijpen.
|
 |
|
GLENFIDDICH
1974-2001 FENTON TOWER VINTAGE RESERVE FOR IAN SIMPSON & JOHN
MACASKILL 27Y 231 BOTTLES 47.7%
Redelijk waxy. Peper naar vanilla (crème brulé
én peper). Olie-achtig. Het geheel geeft gedroogd fruit en banaan.
Groene “Rang”. Een winnaartje, gebotteld voor dit hotel. Redelijk
wat van gekocht en gekraakt door Hans-Hendrik. Blijkbaar liet de prijs
dit toe!
|
|
 |
GLENFIDDICH
RARE COLLECTION 40Y SINGLE CASK BOTTLED 20/10/2000
44.6%
De laatste fles dus. Rood fruit in de neus. De
smaak heeft iets vuils. Waxy en meaty? Wat een afdronk!!!
Gekarameliseerde en gebrande suiker met vanille.
|
Een kaasschoteltje werd opgediend en een top 3
werd gemaakt. Zelf was dit voor mij een moment van reflectie.
Glenfiddich is een begrip in de whiskywereld. Kleine broer en ik
gebruiken de standaard 12 jarige Glenfiddich vaak als toetssteen of
reality check. Daar is het voor ons, en voor vele anderen hebben we
ondertussen geleerd, allemaal begonnen en eens terug gaan naar de
roots kan geen kwaad Een ander aspect is de kostprijs. Na geproefd
te hebben vandaag kan je concluderen dat Glenfiddich Glenfiddich is.
Dat de kleine nuances het prijskaartje van deze avond verantwoorden?
Eigenlijk gaat het daar hier niet om. Van whisky genieten met
gelijkgestemde zielen, daar mag je me telkens weer voor optrommelen,
maar als ’t kan, niet te dikwijls tijdens één loonbriefje.
|
 |
