TERUG

 

VRIJDAGAVOND 09 NOVEMBER 2012

 

WOORD: Gunter (Lidnr.01)
BEELD: Gunter & Werner (Lidnr.02)

 

 

 

 

 

 

INTO THE ABYSS

 

Als men spreekt over een verticale tasting, dan spreekt men over een tasting bestaande uit whisky’s van éénzelfde distilleerderij. Het vraagt meer van de taster maar als beloning verkrijgt men zo meer inzicht in de betreffende distilleerderij. Men kan kiezen tussen verschillende vatrijpingen of zoals vandaag, verschillende leeftijden. Van de meeste distilleerderijen zijn bottelingen beschikbaar van verschillende leeftijden, maar Glenfarclas spant daarin toch wel de kroon. Met hun “Family Casks” gaan ze met elke botteling één jaar terug, van 1994 tot 1952!

 

 

Voor veel whiskyliefhebbers is deze line up toch wat onbereikbaar, die afgrond in de whiskytijdlijn, maar niet voor de gelukkigen die vandaag ingeschreven hebben voor de Glenfarclas tasting bij Single Malt Whisky Shop te Zammel! Onder toezicht van Ian McWilliam, dé Marketing Executive van Glenfarclas dalen we vandaag zowat per decade af tot 1954! Into the abyss!

 

Jaartal 1952 is ondertussen uitgeput, dus de oudste nog te verkrijgen is 1953 vertelt Ian. Hijzelf is reeds 19 jaar bij Glenfarclas. 10 jaar in de productie, van warehouse tot distilleren. Nu is hij marketing executive voor 16 landen.

 

 

 

 

 

GLENFARCLAS 1994 – 2010  59.3% CASK:3269 SHERRY BUTT (RELEASE V)

15 jaar oud zegt ons “boekje”. Gedistilleerd op 27 oktober 1994 en 609 flessen van gebotteld op 30 april 2010. De kleur? Rijk amber goud. Een frisse geparfumeerde whisky, overstromend met sherry. De smaak heeft een grote balans tussen vanille, notenchocolade en fruit. Citrustoetsen zijn aanwezig en herinneren aan zoete lemoenmarmelade. De finish is groots voor een whisky van “maar” 15 jaar.

Zelf vind ik: Noten, zurige sherry. Mout is aanwezig! Fris. Pruimen. Zoekt beetje de balans tussen munt (plant) en het zuur van kersen. Vernis of lijm? Maar dat komt waarschijnlijk door het alcoholgehalte van 59.3%.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GLENFARCLAS 1992 15Y  55.5% SHERRY BUTT (RELEASE I)

 

Wat zegt het boekske: Cask nummer 264. Gedistilleerd op 29 januari 1992 en gebotteld op 1 maart 2007. Dit is de allerlaatste fles van de 669! De kleur is geel-brons. De neus fruitig en aromatisch. De smaak boterig en licht. Versgemaakte pannenkoeken, geserveerd met siroop en ijs. Zacht en verfrissend, danst over de tong met lichte toetsen van peer en drop. De finish is mooi fris, lang en licht.

Zelf? De geur van toffee-fudge en oude koffie. Medicinaal, zware hoestsiroop. Menthol. Kruidig, herbaal (of is dat ’t zelfde?). Aan de zijkant van de tong een alcoholprikkel. Notig, niet zuur.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

GLENFARCLAS 1987 19Y  55.1% REFILL SHERRY HOGSHEAD (RELEASE I)

Effe lezen: Cask nummer 1010. Gedistilleerd 6 maart 1987, gebotteld 30 november 2006. Laatste fles weeral van de 262! Levendige heldere koperkleur. De neus (houdt u vast), kruidig, fris met mout- en dunnage warehouse aarde-toetsen. Honing en heide tezamen gebalanceerd. Al de smaken die je verwacht van een sherry cask. Gedroogd fruit, vanille en zoet. “Een dessert op zichzelf”.

Zelf konden we niet beter of het moest het volgende zijn: Droog maar aangenaam. Kruidig fris en zelfs een beetje ziltig. Snoepjes in de afdronk. De neus evolueert over zoet, suiker naar menthol en aangename bitterheid.

 

 

 

 

Hier vertelt Ian een verhaal over een misverstand. Er was eens (echt waar!) een Japanse bezoeker op de distilleerderij, die na het proeven een blanco cheque bovenhaalde. Eerst dachten de mensen van Glenfarclas dat hij de whisky wilde kopen, maar dat was dus een misverstand! Hij wilde de distilleerderij kopen, bedrag zelf in te vullen. Deze is echter al verschillende generaties in de handen van dezelfde familie en verschaft zekerheid en toekomst voor de familie. De toenmalige “manager”, vader van de huidige, was ook niet geïnteresseerd in “wereldse” rijkdom. “Ok, je kunt ne keer met ne Ferrari rondcrossen in Monaco en achteraf ne Glenfarclas 1955 drinken op uwen loft, maar wat gaat ge dan doen?”. Misschien was het wel die angst voor “verveling” waarom de distilleerderij toen niet verkocht is!  

Glenfarclas tijdens de SPEYSDIDE 2010 clubreis van 100°PROOF

 

 

 

 

 

GLENFARCLAS 1978 29Y  50.3% REFILL HOGSHEAD (RELEASE I)

Cask nummer 587. Van januari 1978 tot februari 2007 en op 257 flessen. Mooie koperkleur voor een refill. De neus: aardetoetsen, gemengd met verse dauw op een zomerdag ... . Zeker een zomerwhisky met vers gemaaid gras en verse kruiden. Redelijk floraal. De afdronk lijkt te gaan, maar komt dan terug. Lang dus. Prefereerbaar voor, dan wel na het dinner.

Hmm, wat zullen we zeggen? Afgestreken lucifer? Zware smaak. Zoet.

 

 

 

 

 

 

GLENFARCLAS 1978 30Y  57.6% PLAIN HOGSHEAD (RELEASE III)

 

Cask nummer 626. Van 24 januari ’78 tot 17 juli 2008. Maar 126 flessen!!!

Zelf schrijven ze erover: Interessant! Niet wat je gewoonlijk verwacht van een Glenfarclas. Maar toch, een geweldige whisky! De lichte, bleke goudkleur doet je geen stevige whisky verwachten. Esterachtig in de neus. Parma viooltjes?

Ondaks dat hij wat hoog in alcohol is, komen na de initiële “power” heel wat aangename florale aroma’s. In feite is dit een heel florale whisky van begin tot einde, bijna zoals “camomile” thee. Hij is lichtjes creamy, haast fudge met wat botterige zoetheid. Ahornsiroop? De finish is ook floraal, maar niet zoet.

 

En wij dan? Deze is Next level! Zuiver en floraal! Oh ja, en een plain hogshead is ex-bourbon, 250 liter.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

VOLGENDE PAGINA