VRIJDAGAVOND 09 NOVEMBER 2012 |
WOORD: Gunter (Lidnr.01)
|
INTO THE ABYSS |
Voor veel
whiskyliefhebbers is deze line up toch wat onbereikbaar, die afgrond in
de whiskytijdlijn, maar niet voor de gelukkigen die vandaag ingeschreven
hebben voor de Glenfarclas tasting bij Single Malt Whisky Shop te
Zammel! Onder toezicht van Ian McWilliam, dé Marketing
Executive van Glenfarclas dalen we vandaag zowat per decade af tot
1954! Into the abyss! Jaartal
1952 is ondertussen uitgeput, dus de oudste nog te verkrijgen is 1953
vertelt Ian. Hijzelf is reeds 19 jaar bij Glenfarclas. 10 jaar in de
productie, van warehouse tot distilleren. Nu is hij marketing
executive voor 16 landen. |
GLENFARCLAS
1994 – 2010
59.3% CASK:3269 SHERRY BUTT 15 jaar
oud zegt ons “boekje”. Gedistilleerd op 27 oktober 1994 en 609
flessen van gebotteld op 30 april 2010. De kleur? Rijk amber goud. Een
frisse geparfumeerde whisky, overstromend met sherry. De smaak heeft een
grote balans tussen vanille, notenchocolade en fruit. Citrustoetsen zijn
aanwezig en herinneren aan zoete lemoenmarmelade. De finish is groots
voor een whisky van “maar” 15 jaar. Zelf vind
ik: Noten, zurige sherry. Mout is aanwezig! Fris. Pruimen. Zoekt beetje
de balans tussen munt (plant) en het zuur van kersen. Vernis of lijm?
Maar dat komt waarschijnlijk door het alcoholgehalte van 59.3%. |
GLENFARCLAS
1992 15Y 55.5% SHERRY BUTT Wat zegt
het boekske: Cask nummer 264. Gedistilleerd op 29 januari 1992 en
gebotteld op 1 maart 2007. Dit is de allerlaatste fles van de 669! De
kleur is geel-brons. De neus fruitig en aromatisch. De smaak boterig en
licht. Versgemaakte pannenkoeken, geserveerd met siroop en ijs. Zacht en
verfrissend, danst over de tong met lichte toetsen van peer en drop. De
finish is mooi fris, lang en licht. Zelf? De
geur van toffee-fudge en oude koffie. Medicinaal, zware hoestsiroop.
Menthol. Kruidig, herbaal (of is dat ’t zelfde?). Aan de zijkant van
de tong een alcoholprikkel. Notig, niet zuur. |
GLENFARCLAS
1987 19Y 55.1% REFILL SHERRY
HOGSHEAD Effe
lezen: Cask nummer 1010. Gedistilleerd 6 maart 1987, gebotteld 30
november 2006. Laatste fles weeral van de 262! Levendige heldere
koperkleur. De neus (houdt u vast), kruidig, fris met mout- en dunnage
warehouse aarde-toetsen. Honing en heide tezamen gebalanceerd. Al de
smaken die je verwacht van een sherry cask. Gedroogd fruit, vanille en
zoet. “Een dessert op zichzelf”. Zelf
konden we niet beter of het moest het volgende zijn: Droog maar
aangenaam. Kruidig fris en zelfs een beetje ziltig. Snoepjes in de
afdronk. De neus evolueert over zoet, suiker naar menthol en aangename
bitterheid. |
Hier
vertelt Ian een verhaal over een misverstand. Er was eens (echt waar!) een
Japanse bezoeker op de distilleerderij, die na het proeven een blanco
cheque bovenhaalde. Eerst dachten de mensen van Glenfarclas dat hij de
whisky wilde kopen, maar dat was dus een misverstand! Hij wilde de
distilleerderij kopen, bedrag zelf in te vullen. Deze is echter al
verschillende generaties in de handen van dezelfde familie en verschaft
zekerheid en toekomst voor de familie. De toenmalige “manager”,
vader van de huidige, was ook niet geïnteresseerd in “wereldse”
rijkdom. “Ok, je kunt ne keer met ne Ferrari rondcrossen in Monaco en
achteraf ne Glenfarclas 1955 drinken op uwen loft, maar wat gaat ge dan
doen?”. Misschien was het wel die angst voor “verveling” waarom de
distilleerderij toen niet verkocht is! |
|
Glenfarclas tijdens de SPEYSDIDE 2010 clubreis van 100°PROOF |
GLENFARCLAS
1978 29Y 50.3% REFILL
HOGSHEAD Cask
nummer 587. Van januari 1978 tot februari 2007 en op 257 flessen. Mooie
koperkleur voor een refill. De neus: aardetoetsen, gemengd met verse
dauw op een zomerdag ... . Zeker een zomerwhisky met vers gemaaid gras
en verse kruiden. Redelijk floraal. De afdronk lijkt te gaan, maar komt
dan terug. Lang dus. Prefereerbaar voor, dan wel na het dinner. |
GLENFARCLAS
1978 30Y 57.6% PLAIN
HOGSHEAD Cask
nummer 626. Van 24 januari ’78 tot 17 juli 2008. Maar 126 flessen!!! Zelf
schrijven ze erover: Interessant! Niet wat je gewoonlijk verwacht van
een Glenfarclas. Maar toch, een geweldige whisky! De lichte, bleke
goudkleur doet je geen stevige whisky verwachten. Esterachtig in de
neus. Parma viooltjes? Ondaks dat
hij wat hoog in alcohol is, komen na de initiële “power” heel wat
aangename florale aroma’s. In feite is dit een heel florale whisky van
begin tot einde, bijna zoals “camomile” thee. Hij is lichtjes creamy,
haast fudge met wat botterige zoetheid. Ahornsiroop? De finish is ook
floraal, maar niet zoet. En wij
dan? Deze is Next level!
Zuiver en floraal! Oh ja, en een plain
hogshead is ex-bourbon, 250 liter.
|