Gent 2014

WHEREVER I MAY ROAM

Alles is zoals het moet zijn. Door omstandigheden eens helemaal alleen naar het whiskyfestival in Gent! Eens kijken of ik me op m’n eentje kan amuseren in het whiskywereldje. Ticket heb ik on line besteld en zal op me wachten aan de inkombalie. Treinticket nog te kopen op de rit van Begijnendijk naar Gent, via Berchem. Redelijk wat geld kwijt dan al.

Met de fiets door een natuur in de war naar het station van Begijnendijk was dus de eerste fase van de trip. Tussenstop in Berchem en dan Gent.

De wandeling van Gent St. Pieter naar het festival, door het Citadelpark, bleef in mijn eentje even sprookjesachtig.

De lichtjes in het ICC brandden al en het leek erop dat deze keer allemaal vlotjes ging verlopen.

Bij het aanschuiven aan de inkom liep het echter al mis. Een mooie zwartharige dame sprak me aan. Of dit de lijn was om binnen te geraken in het whiskyfestival. Ik kon het niet laten en zei in m’n beste Editoriaans “It’s the end of the start”. Ijs gebroken, shit, al niet meer alleen. Een Duitse met een toekomstige ex uit Venlo, die een wijnhandel mét whisky had, en afgesproken had met een vriend op dit festival. Tja, a lady in distress als het ware. Toen merkte ik Jan Vissers op, runner up voor de prijs van whiskyambassadeur 2014. Hij was via een andere treinverbinding gekomen met enkele van z’n vrienden. Als gast van ons aller vriend Eric Vermeire mocht hij het festival als V.I.P. binnen. Ik terug netjes naar de lijn en het zwartharig schepsel. Ik moet toegeven dat het wel leuk was om haar voor te stellen aan de standhouders en haar gratis whisky te bezorgen. Ondertussen gaf ik m’n ogen en oren de kost over wat er zoal aan de stands te beleven viel.

Richard Crampin wist me heel wat te vertellen over de move van de Zuid-Afrikaanse Distell Group, het overnemen van Burn Stewart. Onder andere Bunnahabhain, Deanston en Tobermory zijn mee overgegaan in Zuid-Afrikaanse handen bij deze deal.

Mijn eerste 2 van de 5 “drams”, verkregen aan de inkom, spendeerde ik aan de stand van Amrut.

Op de volgende clubtasting hebben we deze Kadhambam geprogrammeerd en als woordvoerder is elk brokje informatie sowieso welkom. Aangenaam verrast ook dat de standhouder me met m’n voornaam aansprak.

Heel wat opgestoken over deze specifieke botteling en het gebruiken van vaten in India in het algemeen. 2 drams well spent!

Leuke foto gemaakt van Etienne die aan de stand van Golden Carolus eentje aan ’t degusteren was. “We zijn geen concurrenten”, benadrukt Etienne, de markt is groot genoeg voor ons beiden.

Hij staat op het punt om de Caperdonich stills in gebruik te nemen.

De eerste plannen omvatten enkele maanden productie om dan de stocks te evalueren. Etienne weet waar hij mee bezig is.

7 drams voor de Yamazaki Mizunara 2013. Deze staat morgen ook geprogrammeerd op de clubtasting. De 2014 is reeds gebotteld maar zal pokkeduur op de markt verschijnen. Kwestie van vraag en aanbod. De Yamazaki 18Y is maar 4 drams. Deze staat er morgen niet bij. We opteerden voor de 1984 ... .

Daar Suntory ondertussen Beam overgenomen heeft, was het niet verwonderlijk om de range van Cooley, in 2012 zelf overgenomen door Beam, aan dezelfde tafel te vinden. Geïntrigeerd door de flessen Kilbeggan vroeg ik of dit van het distillaat uit Locke’s Distillery was. Na een eerste positief antwoord en een “wacht eens even”, bleek dit toch niet het geval te zijn. Gewoon de nieuwe verpakking van de gekende blend. Terecht werd er opgemerkt dat het aantal benodigde drams en PR dan wel wat groter zou zijn.

Ondertussen wat leden van Finest Notes tegen het lijf gelopen. Altijd leuk. Eens geïnformeerd om lid te worden en flesje Glenfarclas bij hun achter gelaten. Oh ja, en die zwartharige dame wacht nog steeds op haar vriend.

Old Pulteney Flotilla Vintage 2000 was nieuw op de stand van ... Old Pulteney. Een proevertje overtuigde me meer dan de vissersboten en vuurtorenreeksen. Blijft een lekkere, de 12 jarige, en deze was dan nog een vintage.

Uitgebreide aanwezigheid van Berry Bros & Rudd dit jaar, aangevuld met de door hun gekochte Glenrothes Malt. De festivalbotteling was een Glenrothes, maar hier niet te proeven daar alle flessen al verkocht waren. Teleurstelling bij de dame die nog steeds haar vriend niet gevonden had. Ze was blijkbaar zeer benieuwd naar deze festivalbotteling en kende Glenrothes tamelijk goed. Ze kende ook de fles in de “vitrine” en herkende ze dan ook als zijnde de niet-festivalbotteling. Jan Vissers was hier ondertussen aan het keuvelen met standhouder Marc Vandenberghe, medekandidaat voor het ambt van whiskyambassadeur 2014.

Uiteindelijk kom je toch terecht bij de stand van Eric Vermeire, laat je gewoon meedrijven met de stroom. De Glen Albyn uit 1975 was voor mij de eye catcher. Deze distilleerderij uit Inverness heeft reeds lang de geest gegeven en zoveel bottelingen ben ik er nog niet van tegen gekomen. Veel candle wax in neus en smaak. Whiskies tot 40 jaar oud aan deze stand, maar ook de peated Bunna van 8 jaar G&M.

Ik mocht even de stand bemannen en merkte zoals verwacht dat de Bunna niet veel aanprijzing nodig had. Zelfs het restje in de fles verkocht met fles en al. Gelukkig had de Duitse ondertussen blijkbaar haar vriend gevonden want ik was effe bezig nu.

De klok ging ondertussen richting 17 uur en het moment voor de jaarlijkse prijsuitreikingen was aangebroken. Eric verscheen terug en ik kon beschikken. M’n laatste 3 drams nog vlug in z’n collectebus gedeponeerd en besloten om terug naar huis te vertrekken.

Met een laatste blik en zucht naar de tenten van de masterclasses begaf ik me naar de uitgang, beladen met massa aangeboden drams en tonnen aan informatie.

Aan het station de drams netjes afgedekt met “nen vettige hamburger” en dan de informatie ordenen met de oortjes van m’n I-pod in.

Kwestie van storend achtergrondgeluid wat weg te filteren.


Terwijl de trein St Pieter binnendenderd trek ik de eindconclusie: volgend jaar terug! (En dan was ik op dat moment me er nog niet van bewust dat Jan Vissers gewonnen had: Whiskyambassadeur België 2014!”)

TERUG

8 MAART 2014

Verslag: Gunter (Lidnr.01)

WHEREVER I MAY ROAM

Met de fiets door een natuur in de war naar het station van Begijnendijk was dus de eerste fase van de trip. Tussenstop in Berchem en dan Gent.

De wandeling van Gent St. Pieter naar het festival, door het Citadelpark, bleef in mijn eentje even sprookjesachtig.

De lichtjes in het ICC brandden al en het leek erop dat deze keer allemaal vlotjes ging verlopen.

Richard Crampin wist me heel wat te vertellen over de move van de Zuid-Afrikaanse Distell Group, het overnemen van Burn Stewart. Onder andere Bunnahabhain, Deanston en Tobermory zijn mee overgegaan in Zuid-Afrikaanse handen bij deze deal.

Mijn eerste 2 van de 5 “drams”, verkregen aan de inkom, spendeerde ik aan de stand van Amrut.

Op de volgende clubtasting hebben we deze Kadhambam geprogrammeerd en als woordvoerder is elk brokje informatie sowieso welkom. Aangenaam verrast ook dat de standhouder me met m’n voornaam aansprak.

Heel wat opgestoken over deze specifieke botteling en het gebruiken van vaten in India in het algemeen. 2 drams well spent!

Leuke foto gemaakt van Etienne die aan de stand van Golden Carolus eentje aan ’t degusteren was. “We zijn geen concurrenten”, benadrukt Etienne, de markt is groot genoeg voor ons beiden.

Hij staat op het punt om de Caperdonich stills in gebruik te nemen.

De eerste plannen omvatten enkele maanden productie om dan de stocks te evalueren. Etienne weet waar hij mee bezig is.

7 drams voor de Yamazaki Mizunara 2013. Deze staat morgen ook geprogrammeerd op de clubtasting. De 2014 is reeds gebotteld maar zal pokkeduur op de markt verschijnen. Kwestie van vraag en aanbod. De Yamazaki 18Y is maar 4 drams. Deze staat er morgen niet bij. We opteerden voor de 1984 ... .

Ondertussen wat leden van Finest Notes tegen het lijf gelopen. Altijd leuk. Eens geïnformeerd om lid te worden en flesje Glenfarclas bij hun achter gelaten. Oh ja, en die zwartharige dame wacht nog steeds op haar vriend.

Old Pulteney Flotilla Vintage 2000 was nieuw op de stand van ... Old Pulteney. Een proevertje overtuigde me meer dan de vissersboten en vuurtorenreeksen. Blijft een lekkere, de 12 jarige, en deze was dan nog een vintage.

Ik mocht even de stand bemannen en merkte zoals verwacht dat de Bunna niet veel aanprijzing nodig had. Zelfs het restje in de fles verkocht met fles en al. Gelukkig had de Duitse ondertussen blijkbaar haar vriend gevonden want ik was effe bezig nu.

De klok ging ondertussen richting 17 uur en het moment voor de jaarlijkse prijsuitreikingen was aangebroken. Eric verscheen terug en ik kon beschikken. M’n laatste 3 drams nog vlug in z’n collectebus gedeponeerd en besloten om terug naar huis te vertrekken.

Met een laatste blik en zucht naar de tenten van de masterclasses begaf ik me naar de uitgang, beladen met massa aangeboden drams en tonnen aan informatie.

Aan het station de drams netjes afgedekt met “nen vettige hamburger” en dan de informatie ordenen met de oortjes van m’n I-pod in.

Kwestie van storend achtergrondgeluid wat weg te filteren.

Terwijl de trein St Pieter binnendenderd trek ik de eindconclusie: volgend jaar terug! (En dan was ik op dat moment me er nog niet van bewust dat Jan Vissers gewonnen had: Whiskyambassadeur België 2014!”)

TERUG