 |
|
Verslag: Gunter (Lidnr.01)
|
 |
De wereld verandert. De wereld verandert constant. De voorbije jaren werd het whiskyfestival in Gent gekleurd door het “Harry Potter” gevoel. De releases van de boeken en de films straalden jaarlijks steeds wat van die magie af wanneer we op het perron van Begijnendijk samenkwamen voor de jaarlijkse reis naar Gent. Liefkozend werd het dan ook perron 9 en driekwart genoemd. Maar de wereld verandert!
|
 |
 |
 |
Dankzij de wonderen van moderne toverkracht worden we er aan herinnerd dat we zo’n slordige 90 dagen na vandaag al terug verwacht worden voor een nog groter avontuur.
Om zeker te zijn dat we tijdig op die afspraak
verschijnen, volgen we vandaag best een omlijnde weg, een gele bakstenen
weg? Vast staat wel, terwijl we de mediterende “munchkins” in de
sneeuw passeren, dat we niet meer in Kansas zijn, hé Toto?
|
 |
Wij zijn op tijd, maar het
festival niet. Sommige standhouders zijn nog niet klaar om ons te
ontvangen blijkbaar. Er wordt nog druk met defecte stofzuigers
rondgereden en in de ogen gewreven terwijl de rij aan de inkom langer en
ongeduriger wordt. De bewakers laten nog niemand binnen.
|
 |
 |
 |
 |
 |
De whisky zelf was niet slecht.Redelijke neus. Smaak had ook wat complexiteit.De afdronk was wat kort, maar er bleef toch iets hangen.Geen “wow” effect maar wel respect! Enkel de standaard botteling was beschikbaar, zonder leeftijd.Met een angel share van 18% is dat niet meer dan
logisch.
|
De Grand Wizard loopt hier ook rond.Niet klangebonden, waarschijnlijk ook niet clangebonden, in tegenstelling tot wat z’n tartan laat vermoeden, maar in Oz zouden ze hem nog eventjes achter het gordijntje hebben gehouden vanwege z’n norse blik.Deze man is een van de bezielers van het festival en eenmaal die trein aan ’t rijden is kan je niet veel meer doen dan je vingers kruisen en hopen dat alles goed komt.Lekker stressy, en dat zie je ook een beetje!
|
 |
 |
 |
Effe een oog uit bleiten! Dé Glen Scotia van Dewar
Rattray! 33 jaar en 57.0 %, gerijpt op sherry. De balans tussen de
“zure” sherry en “vuile” Scotia verheft deze dram bijna tot het
goddelijke voor ons. Z’n prijs ook! Kleine broer en ik betalen echter
met veel plezier elk de helft. “Dat is ‘m” vertellen we elkaar,
met pretlichtjes in de ogen. Blij dat we hem nog eens hebben kunnen
proeven want vanaf nu nog maar enkel te verkrijgen in onze
herinneringen.
|
 |
 |
A little bluebird fluisterde in ons oor dat ze over the rainbow bij Daily Dram ook een nieuwe Glen Scotia gebotteld hebben.En inderdaad! Spijtig genoeg moesten we hem dus proeven na onze all time favorite en dat deed hem op dit moment niet volledig tot z’n recht komen vrees ik. Een andere tijd, een andere plaats misschien? |
 |
 |
Om het effect van de 33 jarige eens en voor altijd
weg te spoelen kochten we onzelf een Glenfarclas 40Y voor bijna geen
geld. Slechts 4 drams, maar wel ergens achter in een donker hoekje van
het festival verstopt. Het leek er net een betoverd bos!
|
|
Nee, mijn fantasie ging niet met me op de loop en ik had niet al teveel gedronken want soms is de realiteit veel vreemder dan fictie.In harmonie met het beeld in mijn hoofd zaten daar immers de wickedy witches! Toeval bestaat niet! In plaats van me te laten knijpen, gewoon de stoute red slippers aangetrokken en tekst en uitleg gaan vragen.Het bleken vriendelijke promodames te zijn van een whiskyshop uit de buurt van Diest. Eentje, laat ons haar Glinda noemen, schonk ons een dram in van “zwarte whisky”, Chù Dubh. “Dat is er eentje van Speyside Distillery”, wist kleine broer. Ah, the memories!Beetje koffieboonsnoepje. Hoestsiroop en mokka.
|
 |
 |
|
 |
 |
 |
Nog meer draken en kastelen, allé kastelen toch,
bij de stand van Douglas. Een reeks van de Laing Brothers. Gelinkt aan
Drumlanrig Castle waarvan de Lord mee beslist over wat er gebotteld
wordt in “zijn” reeks. “Zijn” keuze van een 21 jarige Bowmore en
21 jarige Laphroaig kunnen ons meer dan bekoren. Rook is voldoende
aanwezig in beide, maar ook massa’s fruit! Er wordt hier echt met
appels gegooid!
|
||
 |
De drukte neemt aardig toe. Eventjes zijn we de yellow brick road kwijt, maar aan de stand van Whiskyboeken NL vinden we hem terug! Toffe boeken trouwens.Lang durf ik er echter niet naar kijken want anders moet ik weer eens een standhouder teleurstellen omdat ik de meeste thuis al allemaal heb ... en of hij mij gelooft!! “De chemie van malt whisky” van Brilleman bleek trouwens nen dikken aanrader te zijn voor diegenen die al genoeg boeken hebben met glossy foto’s van flessen of distilleerderijgebouwen.Hahaha hohoho
and a couple of tralala’s en verder!
|
 |
 |
 |
 |
Aan de stand van Eric is het altijd goed toeven. Iedereen weet dat en het is er dan ook ontzettend druk. Door mijn arm er in allerlei onnatuurlijke bochten er tussen te wringen weet ik toch een St Magdalene uit 1975 te bemachtigen. Het grassige van de Lowlands is duidelijk aanwezig, maar ook nog zoveel meer. Terwijl ik er serieus over nadenk zo’n flesje aan te schaffen valt het me op dat Eric wat weg heeft van scarecrow en de ander Eric van Tin Man. Toeval bestaat niet! |
|
 |
|
 |
 |
 |
Na het bewonderen van yet another Glen Scotia, proeven ook hoor, haalt Scarecrow een gekregen diploma boven en Tin Man hanteert duchtig de oil can!Nog voor ik de vraag kan stellen waar de verborgen
camera opgesteld staat die dit alles filmt, zie ik hem staan...
|
