TERUG

Pag 2/2

Pag 1/2

Reportage: Gunter (Lidnr.01)

De data van het whiskyfestival te Gent stonden reeds lang in onze agenda geschreven. De vorige edities die we bezocht hadden waren stuk voor stuk hoogtepunten, en dan nog eens in stijgende lijn. Aangezien de cultuurdienst van onze thuisbasis gevraagd had of ze een whiskytasting met ons mocht opnemen in het jaarprogramma, op de datum van 13 februari, werd er besloten om het festival op zondag 15 februari te bezoeken en zo werd het ook aan onze leden meegedeeld.

Groot was onze verrassing toen we begin januari een mail kregen van een “Cask Six” lid, een bevriende whiskyclub uit Mol, met felicitaties en dat we zeker mochten zijn van zijn “stem”. We stelden tot onze verbazing vast dat we genomineerd waren als “Beste whiskyclub van België 2009” . Zoals steeds werd dit door ons nuchter bekeken en eigenlijk … waarom ook niet? De aankoop en botteling van een eigen vat, de petanque-tasting met zomerwhisky’s, een clubreis naar Orkney, een whiskydiner bij Stef en Krien in “De Cluysenaer”, zaken die je ook op onze website terug vindt. Neem daarbij nog onze clubtastings. Tot in de puntjes verzorgd, uitgewerkt en gedocumentarieerd door onze voorzitter, exclusief voor onze leden en waarvan je niets terug vindt op onze website, tenzij de data, het thema en de geproefde whisky’s.

We weten wel dat de programmaboekjes door sommigen behandeld worden als collector items. De website zelf, het geesteskind van alweer diezelfde voorzitter. De lange wachtlijst van mensen die lid willen worden is eigenlijk ook een verdoken hint dat we niet slecht bezig zijn. En dat alles gaat dan nog maar over het huidige seizoen 2008/2009. 

Maar enkel de leden kennen het totale plaatje en is hun aantal genoeg, indien ze allemaal stemmen, om een serieuze impact te hebben op de verkiezing? Het gaat tenslotte wel over “heel” België en laat ons eerlijk zijn: de andere genomineerden zijn ook niet de minste! Maar dan kom je op tastings ergens ten velde … “Ik heb op jullie gestemd!”, klinkt er steeds meer en meer. Blijkbaar “zien de mensen ons graag”. (Wij hen trouwens ook!!). Hoe dichter de datum van 13 februari komt, hoe meer het begint te prikkelen. Wat als … ? Het moest maar eens waar zijn? Als er een paar dagen vooraf een mail van de organisatie komt, dat we bij de laatste 3 genomineerden zijn, slaat de “paniek” toe. Onder “paniek” verstaan wij: er is een probleem en wat zijn de mogelijke oplossingen.

De geplande en uitverkochte tasting van de cultuurdienst kunnen we niet annuleren. Als we winnen, wie kan in onze naam dan de prijs in ontvangst nemen? Het antwoord dient zich aan als een gloeilamp van 100 watt, geen spaarlamp! ERIC VERMEIRE !! Lid van 100°PROOF en standhouder van Premium Spirits. Vanaf nu genaamd: onze man in Gent.  

Vrijdag 13 februari, tasting van de cultuurraad te Herselt. Door de winter buiten, de grootte van het oude lokaal en een aantal losgekoppelde radiatoren is de temperatuur niet echt aan de hoge kant te noemen. Always a gentleman stel ik mijn clubfleece ter beschikking van een vrouwelijke proefster. Rond 22h30 klinkt er een GSM uit “haar” vest. “Je hebt telefoon” zegt ze. Tot mijn verbijstering meldt onze man in Gent dat we gewonnen hebben, en niet alleen wij: ook lid n°24 heeft de prijs van “Beste whiskyshop van België 2009” in de wacht gesleept. We serveren een niet aangekondigde Springbank 100°PROOF in combinatie met een gerechtje van met spek omrolt geitenkaasje op een bedje van salade, witloofblaadje, gebakken appeltjes, gebakken pijnboompitjes, streepje honing en grof rozijnenbroodje.

De avond was meer dan geslaagd en dan moesten we nog naar Gent … .

Zondag 15 februari. Een delegatie van 12 leden en 1 voorzitter vonden elkaar op ons eigenste perron 9 en ¾ te Begijnendijk. De aanwezigheid van onze 2 prijsbeesten, onze eigenste voorzitter en Jan Vissers, lid n°24, werd gevierd met een aperitiefje uit eigen vat Connemara. 

In opperbeste stemming bracht het door ons geliefde NMBS-personeel ons naar Gent.

Een wandeling door het Citadelpark en de festivalgrounds werden bereikt. Het succes is ons niet naar het hoofd gestegen en we kwijten ons aan de taak om serieuze research te doen voor ons geheime project “105°PROOF Bourbonclub”. Misschien winnen we volgend jaar die prijs, op voorwaarde dat er tegen dan al zo’n categorie bestaat. 1 club zal er dan al zijn!

De Four Roses Single Barrel is al direct een meevaller en in ons geval een goede binnenkomer.

De zoektocht gaat verder en we vinden “Elijah Craig” (Heaven Hill). Een verrassing! Vooral de 18 jaar oude in de gegraveerde fles. 
De verrassing zit hem vooral in de smaak en afdronk. Mooi in balans en geen overheersend hout of zoetigheid, wat je bij een bourbon zou verwachten! De geproefde “Old Rip Van Winkle” werd wat te licht bevonden. Misschien dat oudere versies wel kunnen bekoren? Let wel! In naam zijn dit geen onbekenden voor ons. Elijah Craig staat bekend als de pioneer van de bourbon uit Kentucky. Van de 2 versies, dat de naam bourbon geleend zou zijn van de county, dan wel als eerbetoon aan het Franse koningshuis, weten we de juiste versie! Dit maar om aan te tonen dat het menens is met 105°PROOF Bourbonclub!

Bij Marc Segers van de Whiskycorner vinden we de lang gezochte Sazerac (Buffalo Trace). Amerikaanse Rye (rogge) whiskey. 

Goede recensies in The Whisky Magazine deden deze hoog op ons verlanglijstje staan. Dankzij Marc kunnen we hier 2 leeftijden proeven. 
6 en 18 jaar. De 6 heeft wat hout in de smaak. Echt hout uit een bos!! Raar. 

Over de 18 jarige zijn we het roerend eens: hebbe!! Marc vertelt, dat net als bij de George T. Stagg van diezelfde Buffalo Trace, het alcoholgehalte in het vat stijgt tijdens de rijping.
 And that, my friends, is redelijk uniek!

Natuurlijk laten we ons hier ook verleiden door de whisky en in de gauwte, voor we naar een Arran masterclass moeten, nemen we nog de nieuwe Scapa 16y tot ons. Spijtig stellen we vast dat het limonadetoetsje dat de 12 jarige nog had, meer en meer verdwenen is. Waarschijnlijk zullen er weldra nog genoeg stocks zijn voor een 18 jarige versie. 

We hebben wel het nodige respect voor de distilleerderij op Orkney, niet in het minst dankzij de herinnering aan de Scapa van Mario en Hubert, die geweldig lekker was.

ARRAN MASTERCLASS

Onder leiding van Louisa Young, sales manager, mochten we hier het volgende vat kiezen dat The Nectar zal bottelen voor de Belgische markt. 

5 samples, 2 sherry- en 3 bourbonrijpingen. Sherryrijping n°3 heeft het transport niet overleefd.

Na assistentie mijnentwege, waarvoor mijn verontschuldigingen indien nodig, werd sample n°2 gekozen. Een sherryrijping die afwijkt van vorige bottelingen. Bourbon n°5 was voor mij een schitterende 2^de. Na een gesprekje met The Nectar werd duidelijk dat ze vat n°2 sowieso zouden bottelen, wegens excellent, zodat ik me minder schuldig voelde wegens het “overnemen” van de tasting en ben ik wel een beetje trots dat mijn naam ook op het etiket zal prijken. Let trouwens ook op het 12 vragen interview met Louisa dat er aan komt!

TERUG

Pag 2/2