 |
|
|
GEDURFD GETURFD
|
“GEDURFD GETURFD”Warm werd het wel. Al 2 keer De Schorre in Boom gepasseerd waar Studio Brussel met de “Warmste Week” neergestreken was. Je kon de tenten zien staan vanop de weg, maar wat ik niet zag was Brasserie “De Ton” waar de tasting van nieuwe whiskyclub “CRANN” zou doorgaan. Crann betekent trouwens “boom”. Dat ik niet bekend ben met de streek hielp ook niet echt. Uiteindelijk was het zoals mijn goede vriend Sherlock Holmes altijd zegt: schakel alles uit wat het niet is en datgene wat overblijft is de oplossing. En inderdaad, “De Ton” lag 100 meter voorbij het bordje enkele richting! Pfjoew. |
Weinig tot geen bekende gezichten. Zoals ik al zei, niet mijn streek. Enkel de voorzitter/oprichter en zijn gade/secretaris (voor deze avond) kende ik. Uitbreiden van de comfortzone als het ware. Omgekeerd kenden de aanwezigen mij ook niet. Vriendelijke mensen, maar wat moet je antwoorden als ze vragen of je al wat whisky geproefd hebt? “Een beetje”.
Het thema vanavond was geturfde whisky, blind geproefd. Lap. Blind. Niet echt mijn ding, maar misschien achteraf wel interessant. Achteraf. |
|
Voorzitter Gert Dalemans |
De eerste whisky was al een verrassing. Vurig. Fruit met subtielere rook dan verwacht.Mooi verweven en zeer kruidig. Mijn gok was een Flaming Heart van Compass Box.Het was echter de nieuwe Glendronach Peated 46%. Toch maar mooi meegenomen om hem eens geproefd te hebben. De prijs viel reuze mee: 45€. |
 |
 |
|
De volgende whisky kon me niet echt bekoren. Rauwe ham. Rozewater. Een onrijpe Ledaig is wat ik dacht. Een geturfde Edradour was wat het was. Ballechin 10 jaar en 40%. Niet direct iets dat ik “uit het schap” zou pakken en daarom zeker weer de moeite om hem hier eens geproefd te hebben. No damage done. Anders toch wel 57€.
|
|
 |
|
Fuit. Exotisch fruit. Zoet fruit. Turf. Citrus. Scherpe alcohol in de neus doet wel een NAS vermoeden. Karamel. Was het niet voor de “jonge” alcohol in de neus, dan kwam dit in de buurt van perfectie. Een Torfa van Glenglassaugh! Vandaar het vele fruit. En de jonge alcohol natuurlijk, aan 50% nog wel. 48€ en een koopje. Veelbelovend voor het potentieel van verdere rijping van hun sinds de heropening nieuw gedistilleerd spul. |
|
 |
|
Zwaar beestje nu. Zoet, soet (het aroma van roetaanslag op hout- of kolenkachels) en sherry. Iets minder stevig in alcohol dan gemogen had voor mij. Bleek toch 46% te zijn achteraf. Het was een Loch Gorm van Kilchoman. Blind kwam de sherry beter tot z’n recht dan dat men anders misschien zou verwachten. Sherry en turf … de zaal was verkocht. De fles was gekocht voor 70€.
|
|
 |
|
Rijk aan boter. Creme au beurre. Lichte citrustoets. Verbrand kruid. Mist beetje diepgang, zou ik als enigste negatief kunnen zeggen. Maar dat kan ook te wijten zijn aan de sherry invloeden bij de vorige. Deze was een Caol Ila van Signatory. Een vintage 2003, gebotteld voor The Nectar. 12 jaar en 55.4%. 93€ en toch wel de duurste van deze avond.
|
|
Alcohol schiet de hoogte in. 57.3%. Maakt hem citrus-fruitig. De rook komt van een “verbrand kastje met water”. Peat Monster van Compass Box. Limited cask strength in een grote fles. 105€, omgerekend naar 70 cl, goedkoper dan de Caol Ila. Helaas geen aparte foto van getrokken. |
 |
|
De laatste dan. Vlezig, hout, zoet en complex. Heel verfijnde en zware balans. Pink hier een traantje weg. Dit is ‘m! Zo heb ik momenteel mijn geturfd het liefst! Toch verrast dat het om de oude bekende Ardbeg Uigeadail ging. 54.2% en hemels. Met z’n 60€, bang for your buck ook nog eens.
|
|
 |
Achterom kijkend, onderweg naar de nabijgelegen parking aan ’t water, lijken de verlichte ramen van “de Ton” zo weggelopen te zijn uit een schilderij met een Amerikaans ogende bistro. De sfeer was er goed, het publiek mondig en ik hoop dat ik ondanks de afstand hier toch weer op termijn een volwaardig lid kan worden. Al was het maar omdat de lat bij deze eerste tasting toch al hoog lag. Benieuwd wat de toekomst hier gaat brengen, in mijn nieuwe “comfortzone”? |
