|
|
|
|
RITJE DOOR DE
KEMPEN
|
Geen Vaes Bros in het land dit lange weekend. Tijd voor eigen
initiatief dat spreekt voor zich.
Dirki regelt het transport dus dat zit goed, ik betrouw hem meer met
de auto dan met de fiets ( de geschiedenis geeft me gelijk).
Een zeer natte herfstdag gaat deze uitstap vooraf, de ideale
sfeerschepping voor een ritje door de Kempen naar het verre Turnhout.
Dit op uitnodiging van ons medelid en whiskygoeroe Eric Vermeire.
Eens benieuwd wat dat gaat geven?
Mijn echtgenote zal ik pas terugzien wanneer die in de echtelijke
sponde ligt te slapen in de armen van ene Morpheus (dat daar maar geen
prullen van komen).
18u20, mijn laadbeurt is aangebroken en ik zink weg in de kussens
van een Duitse klassewagen. Eerst nog de andere ontdekkingsreizigers
oppikken. Jaco, Marc (licht gekwetst ter hoogte van zijn lichaam) en Jan
(Tante Fin wuift uit). Nog een tankstop, altijd veilig spelen bij
nachtelijke uitstappen, en Turnhout komt al in zicht. Op de parking van
de”De Bond” is plaats vrij en er is ook nog tijd voor een
aperitiefje.
Eric en gastvrouw Julietta Buchan, made in France, komen
uiteindelijk ook opdagen en tronen ons allen mee naar de
zolder/balletzaal/tastingruimte.
Eric leidt in en Julietta neemt over.
|
|
|
|
Dhr. Vermeire Eric |
Julietta Buchan |
 |
 |
|
Als intro krijgen we een Glentauchers 1991 bottled in 2009, 43% voorgeschoteld
onderwijl een presentatie over Gordon & MCP en wat geschiedenis tot
ons nemend. Volgens ene M.Jackson, even dood als zijn kwelende
naamgenoot, moeten wij de heer G. Urquhart levenslang dankbaar zijn voor
de schat aan single cask whisky’s die ons nog steeds toelachen. En dat
zijn we ook.
De whisky zelve wordt niet alleen door mezelf omschreven als
drinkbaar, een beetje waterig en: Ik ga er geen moord voor doen. Ietsje
hoger alcohol gehalte zou misschien wonderen doen wordt er geopperd.
|
 |
Nu naar de officiële tasting lijst.
Een Glen Grant, 2002-2013 40%.Schijnt zeer populair in Italië. Refill
Bourbon
Licht van kleur, grassig, hooi dat nog niet helemaal droog is.
Licht fruitig, pineapple, mango ook wat vanille. Wordt peperig en
het fruit evolueert naar rijpe meloen met een vleugje banaan.
Zeer zachte finish.
|
|
En daar komt zijn grote broer al aangefietst...Glen
Grant,
25y 40%, 1st fill en refill sherry
Kleur nijgt naar goud met enige fantasie, gelukkig heb ik die nog.
Grassig/groen fruit.
Verrassend licht voor een 25 jarige, maar op mijn leeftijd lijkt
alles veel lichter.
Sherry komt samen met toffee krachtig naar voor.
Lange afdronk, bouillon en ik bedoel niet Etienne.
Blijft “geven” tot het
allerlaatste moment.
Hèhè, even een stukje brood en een slok water want daar wordt al
nummer 3 ingeschonken door de bevallige andere Eric.
|
|
 |
Longmorn,
distilled 1999, bottled 2013, 43%
Minieme sherry
invloed, banaan, amandelen.
Zwarte peper rukt op, dan het bittere van grapefruit en eindigt aan
beetje vettig op de lippen.
Een zachte afdronk met melkchocolade randje (Koetjesreep, bestaat
dat nog?)
|
|
Weerom volgt een familielid de line-up
Longmorn,
30jaar oud, 43%
Donker als de nacht.
Geweekte rozijnen, lichte rum, Jamaica (al ben ik daar nooit
geweest)
Smaakt ietsje minder dan de veelbelovende neus en evolueert naar
mokka.
Gaat lang en warm naar beneden, dit lijkt wel één van de vijftig
tinten grijs, en de rumrozijnen komen terug. Heeft wel wat tijd nodig
maar die heb ik als jonggepensioneerde.
Het lage alcohol gehalte blijkt een truuk om de zuiderse markt een
betaalbare whisky aan te bieden.
Iemand oppert dat dit misschien wel een beleggingswhisky kan zijn.
Hilariteit alom.
|
|
 |
Razend tempo en daar lijden mijn notities onder achteraf bekeken.
Voeg daarbij nog de altijd eerder absurde humor van mijn clubgenoten en
de lezer begrijpt dat het uittikken van dit verslag niet zo makkelijk is
dan mijn vlotte schrijfstijl doet vermoeden.
Oef! Daar is The
Macallan
2004-2013, 9 jaar dus en weerom 43%
Licht bruin randje.
Op het etiket wordt banaan vermeld maar met de mijne was een aap
gaan lopen.
Vloeibare fudge, groot verschil met vorige edities. Te wijten aan
het teloor gegaan gebruik van Golden Promise gerst wegens te lage
opbrengst van suikers en centjes. Daardoor ontbreekt de kenmerkende
aanwezigheid van moutigheid.
Haast niemand vindt dit een uitschieter laat staan een verbetering.
Mij lijkt het ook eerder vlak.
Wel een likeurachtige aftertaste.
|
|
 |
Kleine rook en plaspauze die welkom was later gaan we over naar het
tweede deel van het The
Macallan luik.
32 y, 43% 1st fill bourbon.
Rumtopf, peper en leer worden in de neus gevangen.
Smaakt zeer kruidig met oosterse specerijen en zwarte peper als
uitschieters.
Eentje voor in de winter aan de stoof, lang en warm ( daar is hij
weer), creamy, donkere chocolade en koffie, café Liègois zonder de
room.
|
|
 |
Wanneer ik goed geteld heb zitten we al aan zeven.
Glenglassaugh, 1986-2009, 33jaar dus en 40%.Ik ruik een beetje vuile zuivel, spoelen van de melkbussen in de
melkerij.
Eerst nogal vlak maar blijkt tijd nodig te hebben. Dan komen er Rang
snoepjes, je weet wel van die gele die haast niet uit het plakkerig
cellofaantje te krijgen waren.
Er zit duidelijk iets in dat roept om bevrijd te worden maar ik zou
bij jupiter niet meer weten wat.
Afdronk kort en droog.
|
|
Algemene conclusie: Allemaal eerder drinkwhiskies vooral door het lage alcoholgehalte. Een tikkie meer zou volgens de geachte panelleden misschien meer openbaren.Als toemaatje en omdat we zo braaf geweest zijn krijgen we de keuze
om nog een pintje in het Bondsgebouw beneden
te nuttigen of een…
|
|
50jarige
Gordon & MacPhail botteling te proeven. Ik had na al het
voorgaande wel zin in een pintje om de dorst te lessen maar sloot me
goedwillig als ik ben aan bij de meerderheid die uit de rest van het
gezelschap bleek te bestaan.
Speyside, 40% Oak cask hoorde ik de
moderator in de verte nog roepen.
Rood fruit met een licht aangebrand randje dat niet stoort. Metal
Molly! Chocolade en Christmas pudding.
Een afdronk letterlijk zo lang als de leeftijd en dat blijft maar duren.Bedankt Eric en Julietta en bevallige assistent/uitschenker.
|
|
 |
Toch beneden maar dat pintje gaan drinken en dan
voldaan huiswaarts in omgekeerde volgorde.
En morgen weer op post voor Back to Black bij Jan.
|
