TERUG

 

Verslag: Gunter (Lidnr.01)

 

 

 

 

 

TINKER TAILOR SOLDIER SPY

Spannend allemaal. Steeds op zoek in het whiskywereldje had ik een tijdje geleden mezelf kandidaat gesteld om lid te worden van de toch wat legendarische whiskyclub Full Dram uit Leuven. Een hele tijd niets meer van gehoord en ik begon er al wat in te berusten, tot dat ik een invullijstje in m’n mailbox vond. “In geval dat er een afzegging zou zijn, zou ik opgeroepen worden om een lege plaats in te vullen”. Nee, lid zal ik nog niet kunnen worden, denk ik, maar dit is al een goede tweede.

Maandagavond 29 september reed ik dus in m’n eentje naar Leuven. Kon ik ondertussen even filosoferen over een invalshoek. Door omstandigheden sleur ik heel wat “whisky bagage” mee en als woordvoerder ener whiskyclub zijn we daarbovenop nog mondig ook! Niet direct pluspunten bij een aspirant lid, dacht ik zo. Me gewoon op de achtergrond houden en “go with the flow” was het devies, aan mezelf gegeven.

 

 

 

 

 

 

De locatie was al zeer geslaagd. Het bovenzaaltje van “De Blauwe Schuit” op de Vismarkt. Zoals steeds goed op tijd en toch wat bekende gezichten. Een van die hielp me uit de brand en stelde z’n glazen ter beschikking. Was nergens vermeld op de mail dat je zelf glazen moest meebrengen en als goede soldaat had ik er wel eentje bij, maar toch liever elke whisky in elk z’n glas.

M’n buurman aan tafel wist blijkbaar wie ik was, want de vraag kwam of ik wat kom spioneren. Ik drukte hem op het hart dat het zeker niet het geval was, maar gewoon een manier om voor mezelf nog meer diepgang te creëren en lekkere whisky’s te proeven. (Over diepgang gesproken: m’n fototoestel heeft net als ik de ondergang in de Ourthe van enkele weken geleden overleefd en doet vanavond weer dienst!)

 

 

 

 

 

De tasting van vanavond was samengesteld door Lode Bleux, medeoprichter en ex- voorzitter van de club. Hij had gekozen om flessen uit z’n kast en onuitgepakte verhuisdozen bij elkaar te zoeken en deze vanavond blind in te schenken. Als aperitief werd er eentje ingeschonken uit een James Bond film. “You only live twice” uit 1967 en deze whisky was figurant. Ik had hem juist ingeschat als een betere blend.

 

 

 

 

Lode, samen met Dominiek Bouckaert, vertellen tussen de whisky’s door het verhaal van Full Dram, opgericht op 5 mei 2005 en in 2008 al beste club van België. Met veel humor en anekdotes beschrijven ze het Belgische whiskywereldje en z’n verleden. A stroll down memory lane.

 

 

 

De 2de whisky werd weer blind ingeschonken en eerst besproken.

Alcohol is zeker aanwezig, na vorige zachte blend. Heet. Agrum, grapefruit in overvloed. Na een eerste slok komt er nog meer fruit, maar de grapefruit blijft tot in de afdronk. Levendig!! Vanille komt, “stoffige” houtsuikers. Hell of a dram.

Het bleek de eerste versie van de 15 jarige Ierse Red Breast te zijn. Toen een stunner en nu nog steeds. Later op de avond zou hij gekozen worden als beste in de line up en terwijl ik dit schrijf is hij ook tot beste van de avond gekozen tijdens de Ierse tasting van Finest Notes, een andere whiskyclub uit Limburg. Geen toeval dus, maar let wel: het betreft telkens de eerste versie van deze 15 jarige! Latere versies, alhoewel ook lekker, haalden spijtig genoeg dit niveau niet meer.

 

 

 

 

 

 

De volgende whisky dan. Bah! Lactose is beleefd, een andere omschrijving was “natte dweil”. De neus wordt wel wat zuiverder na wat ademen, maar toch. In de afdronk trekt wat mokka weg. De neus doet het ergste van Jura vermoeden. Sommigen menen in de smaak Glenrothes te herkennen. Er zit ook wat “gruis” in, rook? Op het label staat “Pure Malt”. Toen mocht dat nog. Een “blended malt” van 15 single malts, zegt Lode. De fles zegt Dun Bheagan 8 years old.

 

 

 

 

 

 

Vlug whisky 4 dan. Oud, paars en wax. Dunne lekkere blijvende neus met zoete ondertoon. Doet me denken aan iets “dumpy” van Signatory. Bij een grotere slok proef ik houtskool. Het blijkt een Balblair van 24 jaar oud te zijn. Zelfs de afdronk dun en purper … en lang.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Lode blijft er kalm onder en blijkt een geboren verteller te zijn. Raakt nooit de draad kwijt en is niet uit het veld te slaan door interrupties. Van z’n avonturen met wijlen Guy Boyen tot treinritten in het diepe Oostblok, alles passeert de revue. Alsook een volgende whisky.

Houtrook in de afdronk. Licht fruitig, maar stevige body. Afdronk wat vlug weg? Neus is mooi afgerond, haast vegetaal. Tof middenstuk. Het handelt om een jubileum- Springbank van 12 jaar oud. Gebotteld op 46%. Was het niet voor de snel verdwijnende afdronk dan zou ik hem hoger “gescoord” hebben.

 

 

Hier vermoed ik dat er toch nog wat druppels Ourthe in m’n fototoestel zaten want de foto’s zijn op.

 

 

 

 

Nummer 6 was gebotteld in het te koop staande Bladnoch. Meer info was hieromtrent niet voor handen. De gebouwen? Het materiaal? De verhuurde warehouses? Time will tell. Deze whisky uit het Bladnoch Forum had rook in de neus. Rook zoals in heel wat nieuwe Caol Ila’s. Zwart dropje in de afdronk. Wordt fruitig. Dit was dus een 25 jarige Port Ellen!

De foto van de fles heb ik uit het verslag van  onze Blind Tour 2012. Raymond Armstrong heeft ‘m ons daar laten proeven, op zijn Bladnoch Distillery, waar het “Forum” gebotteld wordt/werd.

 

 

RAYMOND ARMSTRONG

 

 

 

 

 

 

Er volgde nog een 7de whisky, maar ik zou bij God niet meer weten welke. Dat heb je als je betrouwt op techniek. Het was eentje gebotteld voor The Nectar op 62,8% met okkernoot in de neus. De smaak was veel zoeter. Moutig. Alcohol st§#.;rrrrrt nie zenne! Aha, het schiet me terug te binnen: het was een Amrut van Blackadder, gebotteld voor The Nectar! Oef.

 

Het werd duidelijk dat er nog flink nagepraat ging worden onder het degusteren van een gratis aangeboden lokaal gebrouwde IPA, maar ik moest er deze keer een punt achter zetten. Ik weet niet of ik nog ga uitgenodigd worden, maar zelf vond ik dat ik me gedragen had … .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TERUG