TERUG

FULL DRAM IRISH TASTING
09 MAART 2015

VERSLAG: GUNTER (Lidnr.01)

Op de vorige tasting van Full Dram werd als heuse “teaser” aangekondigd dat er een Ierse tasting zat aan te komen. Deze tasting, vol Ierse whiskey en gepresenteerd door Angelo, was er eentje die ik niet wilde missen. Ierse whiskey is “hot” momenteel en de bulk van de productie vindt heden en waarschijnlijk in toekomstige dagen veelal z’n weg naar Amerika. Daarom nu, voor mezelf, nog even een reflectie met oudere bottelingen en genieten van nieuwere releases voordat de nadelen van de hype in Amerika hier echt voelbaar worden.

Oh ja, en Angelo is het gezicht van Tasttoe in Kampenhout en tevens lid van Full Dram.

Als “binnenkomer” had Angelo een fles uit z’n eigen verzameling meegebracht: een Jameson.

Niet zo maar eentje, maar eentje uit de periode toen er nog gedistilleerd werd in de Jameson Distillery te Dublin. Wetende dat de productie hiervan in 1973 overgeheveld is naar Midleton Cork, dan besef je dat je hier een stuk whiskey geschiedenis in je glas hebt. Zeker een gedeelte van deze blend komt nog uit de historische gebouwen in hartje Dublin!

En hij is nog verdomd lekker ook! Fruitig, fris, helder en met een volle body.

Vanaf nu worden de whiskeys blind geproefd.

NUMMER 1

Appel. Vlezig. Alcohol. Wordt droger, grassig. Gestoofd fruit. Afdronk is heet maar toch fruitig en heeft zoethout. Alcoholprikkel. Ijl. We merken ook de houtsuikers op. Wat water is hier zeker aan te raden. In de afdronk heeft men dan groene appel. Het gaat om een TYRCONNELL van 12 jaar oud, gebotteld als single cask voor THE NECTAR OF THE DAILY DRAMS aan 52.9%.Ik had al van de fles gehoord. Het is een recente botteling maar op een wip volledig uitverkocht. Nu toch maar lekker geproefd!

NUMMER 2

Plantaardig, rijp en rijk. Toch weer dat vlezige. Zoethout “lingers”. Afdronk gaat zwaar in het zoethout, maar trekt niet weg naar het frissere cassis. De neus wordt frisser en het zoethout wordt echt het “stokje”. Een zweem van rood fruit. Op het einde komen de plantaardige vezels ook terug. Een RED BREAST van 21 jaar aan 46%. Na het initiële succes van de eerste batch 15 jarige proberen Irish Distillers Red Breast te vestigen als naam. De Cask Strength vind ik best wel ok, maar net als bij deze is de prijs iets te “prijzig”. Leuk wel om hem geproefd te hebben.

NUMMER 3

Een suikerstok met aardbeiensmaak. Heel wat structuur. De afdronk duurt en bevat nog meer snoepgoed, rood. Subtiel, zuiver. Geen of slechts hintje zoethout in het begin, maar komt langzaam maar zeker opzetten. Het gaat hier om DE Bushmills van Spirits in the Sky 2014. Een 24 jarige split botteling van The Nectar of the Daily Drams en La Maison du Whisky. Een single cask, gefinished op rum vat en nog 42.2%. De kat is nu toch uit de “sok” en Angelo vertelt dat volgens zijn moeilijk verkregen info er in Bushmills rond 1991 2 maal gedistilleerd werd en dan ook nog eens met geturfd graan. Op verzoek lichtte “iemand” uit het publiek toe wat het verschil is tussen Schotse en Ierse taxen op groene en volledig gemoute gerst, het waarom van 3 keer distilleren en de invloed hiervan op de rijping ; ) (graag gedaan trouwens!)

NUMMER 4

Sherry cask matured en 46%. Hintje zoethout in de zware rijke neus. Lekker zurig, christmas cake. Alcohol is aanwezig. Heel rijk van smaak. Het zoethout zou hier zelfs een off note kunnen zijn, was het niet dat het hier om een Ierse whiskey handelde. Met water komt het fruitige meer naar voren. Een vintage ’91 Bushmills wordt hier verteld, van Celtic Cask.

Weer een Bushmills. Tot voor kort waren er maar 3+ 1/2 licenties in Ierland. Bushmills in Noord-Ierland natuurlijk, Cooley en Middleton. In die laatste “alcoholfabriek” worden de bekendste whiskeys gemaakt. Van Jameson, Red Breast, Powers, Paddy’s, Middleton Very Rare tot verschillende “Spots”. Cooley heeft dan z’n Tyrconnell, Connemara en andere Locke’s. Die laatste, het ooit door Cooley gekochte distilleerderij/museum voor de opslagruimtes, produceert nu ook terug in kleine hoeveelheden. Vandaar dat men ze meetelt als ½. De keuze lijkt dus beperkt, daar onafhankelijke bottelaars de naam van de distilleerderijen gebruiken.

Wij weten dat dit in de toekomst best wel kan en zal veranderen. Nieuwe Ierse distilleerderijen springen als “paddenstoelen” uit de grond. Teeling heeft er nu eentje in Dublin. De familie Grant, lees: Glenfiddich, heeft er eentje gebouwd rond de oude “Tullamore Dew” distilleerderij. Middleton heeft een nieuw still house met enkel pot stills bijgebouwd en zelfs Mark Renier, van Bruichladdich faam, distilleert heden ten dage op Ierse bodem. “Iets” zal hiervan op termijn wel doorsijpelen naar de Europese markt zeker?

NUMMER 5

Lap, hier heb je het al. Eentje van SMWS met distilleerderijnummer 118. Dat is een Cooley van 22 jaar oud en aan 57.9% uit een second fill barrel, maar nergens op de fles kan je achterhalen of het om een geturfde versie of een gewone single malt gaat. “Meten is weten” en de eerste neus verraadt al dat de gerst boven turfvuur gedroogd is. Rauwe gerookte ham, vanille vla en “plakaatverf”. Vlezig in de afdronk en per druppel fruitiger. Volgens kenners aanwezig (Angelo zelf) “een bom”. Kan hem geen ongelijk geven, maar als je een subtiele 3x gedistilleerde Ierse zachte whiskey verwacht, is deze misschien wat teveel “in your face”. Gouden tip bij die groene flessen is experimenteren met tijd en water. Concludeer dan voor jezelf: een bom.

NUMMER 6

Een frisse salade met rode biet. Met andere woorden, er zit iets aards aan. De smaak komt in golven en blijft komen. De verschillen tussen de golven zijn opmerkelijk. Alles wat je verwacht als men je zegt dat men een top-Ierse-whiskey voor je ingegoten heeft. Moest men een score geven aan de vandaag geproefde whiskeys, dan was deze bij mij definitief n°1! En dat wil wat zeggen, na die SMWS Cooley ; ) Het gaat om een 23 jarige van The Nectar of the Daily Drams. 54.9%. Geturfde Bushmills? De verschafte info is summier, maar de toekomst zal ons waarschijnlijk nog meer vertellen over deze fles.

Alsof het nog niet genoeg was om van een zeer geslaagde tasting te spreken, had Angelo als extra nog een Yellow Spot bij. Triple Cask maturation waaronder ook een gedeelte in Malaga casks (Spaanse wijn), 12 jaar oud, 46%. Suikersnoepje in stokvorm en zuur. Nog net niet gekarameliseerde verhitte suiker ook. Geïnspireerd door dit gebaar misschien, werd er door het tevreden bestuur nog een flesje tegenaan gesmeten. Wel een Schot en geen Ier, maar tegen een Highland Park uit 1989 van Malts of Scotland zegt niemand bij z’n volle verstand nee. Zo fanatiek Iers zijn we nu ook weer niet!

In gedachten fluitend trekken we door het nachtelijke Leuven naar huis. Mooi hoofdstukje Ierland gehad. “What’s next?”

TERUG