TERUG

Verslag: Gunter (Lidnr.01)

3 november 2014: GOOGLE

Tweede keer uitgenodigd op een tasting van Full Dram. Blij dat ik me dus blijkbaar gedragen heb, de vorige keer. Van de zenuwen deze keer mijn fototoestel vergeten. Gelukkig vond ik de geproefde flessen achteraf terug op Google.

De MC van dienst is Christophe “Billy” Van Gysel, lid van het legendarische “Lindores Whisky Society” en hem was verzocht een aantal flessen uit z’n kast mee te brengen. Zoals traditie werd er echter gestart met een welkomstaperitief.

Deze was een Glann Ar Mor uit Bretagne, gebotteld op 46%. Zoetzuur en bitter. Niet “bierbeslag” zoet en het bittere geeft hem een “zuur” randje. Fris en géén schnapps. Niks mis mee, mits nog wat rijping.

De eerste officiële fles was een Bunnahabhain 12Y en 43%. Wel eentje gebotteld in de jaren ’80 volgens “Billy”. Met de neus in het glas zat ik direct terug in Moffat. Rond het millennium zaten kleine broer en ik daar onze eerste fles Bunna 12 soldaat te maken. “Toevallig” trok het ganse stadje die nacht langs de vensters van onze B&B naar een bonfire aan de rand van het stadje, doedelzakspelers op kop, samen met de burgemeester in kilt en met knoestige wandelstok. De rest volgde met brandende fakkels. Een “once in a lifetime” ervaring. De Bunna was heerlijk zacht en gleed door onze kelen. Weer een fles minder om aan te geven bij de douane.

Jaren later verloor de Bunna 12 wat van z’n magie voor mij. Het leek haast dat de smaak veranderd was en een scherp randje meegekregen had. De fles van vandaag bevestigde dat dit inderdaad zo was! Peer, pruim en abrikoos in de neus. Onderliggend wat melkchocolade en zachte afdronk. De neus wordt gestoofd fruit en later komt nog citrus. Nog geen “old bottle” effect. Dat zou blijkbaar iets metalig toevoegen aan het geheel.

ROSEBANK VINTAGE 1981 BOTTLED 2006 CS  43% DAILY DRAM

Het eerste wat opvalt is hoe zuiver hij is. Zelf vind ik hem floraal en doet hij mij denken aan “bloemensuiker”, moest dat bestaan. Beetje “chewy”. Fruitkauwgum. Het zou hier gaan om een van de eerste bottelingen van Daily Dram, toch wat Belgische whiskygeschiedenis. Raar vond ik wel dat er geen nadruk gelegd werd op het feit dat dit een Lowland whisky was. Er werd wel verteld dat het een Lowlander was, maar niet dat dat feit geschiedkundig mee de structuur, neus en smaak van de whisky bepaald heeft. Op een vraag of iemand iets wist van wat er momenteel aan de hand was in Rosebank vertelde ik dat een privépersoon geïnteresseerd was in de distilleerderij, ook met de bedoeling om er terug te distilleren. Dit werd echter ten stelligste ontkend, daar het distillatie materiaal gestolen was en er dus nooit nog zou gedistilleerd worden. Euh …

Enig naspeurwerk leerde wel dat het verhaal dat Euan Mitchell van Arran Distillery me verteld had, dat hij samen met de man van Arran Breweries de site bezocht had en dat die laatste zinnens was de distilleerderij aan te schaffen om er een brouwerij, bottelarij en micro-distilleerderij te instaleeren, berustte op feiten. Mashtun, washbacks en ander materiaal waren er nog aanwezig. Ondertussen zijn de onderhandelingen met de “gemeente” echter afgesprongen en hebben de Breweries hun zinnen gezet op Bladnoch … .

En wat hebben we geleerd! In de toekomst toch nog maar wat in stilte genieten hier.

De volgende fles dan maar.

HIGHLAND PARK 21Y  47,5%

Mensen beginnen hem direct te vergelijken met de Rosebank en natuurlijk valt deze laatste wat licht uit dan. (Duiding, weet je wel!) Extreem waarneembare appelsientjes en (hout)rook. Laaange afdronk. Deze versie was gekozen tot beste single malt ter de wereld in het jaar onzes heeren 2009 door Whisky Magazine. Op reis naar Orkney in het voorjaar van 2008 hadden we al een vermoeden in die richting.

LOCHSIDE G&M 23/03/1981 – 24/06/2009  56,1% CASK 803 LA MAISON DU WHISKY

Groene banaan in je neus! Smaak ontploft eerst in je mond en trekt daarna zoet weg. Eer refill sherry hogshead. De neus wordt zoeter en ik pas de truc met water van Jurgen Vromans toe. Wauw!! De neus wordt meer gekruid. Lochside had de rare gewoonte om “married at birth” toe te passen en de ingrediënten achterhalen is geen sinecure. Proeven geeft echter uitsluitsel: dit is zeker en vast een lekkere whisky!

PORT CHARLOTTE 10Y  64% SALVATORE MANNIMO RESERVE 2001 – 2011

Vettige peat. Balsem. Vanille met hintje vette peat. Vette boter. Voila, dat is de evolutie van de neus. Rookverzadiging treedt op. De smaak trekt aan je sinussen. Wat water balanceert ‘em, maar hij blijft heet. Niet zo ondrinkbaar als de 64% doet vermoeden maar HEET, met een afterburner.

De laatste whisky van de avond staat in sommige kringen bekend als een van de beste bottelingen van Longmorn.

LONGMORN 37Y 1972 – 2010  51,3% REFILL SHERRY PERFECT DRAM/THREE RIVERS – TOKYO

Candy – appels. Spices. Droog. Oud en waxy, alles in positieve zin. Waardige afsluiter van de line up en in stilte vertrokken naar m’n auto. Gelukkig regent het niet meer en hopelijk denk ik er volgende keer aan om m’n fototoestel mee te brengen. Als er nog een volgende komt niewaar?

TERUG