TERUG

 

 

FULL DRAM TASTING
Maandag 11 Januari 2016


Verslag: Gunter (Lidnr.01)

 

 

 

 

 

NOT SO BLUE MONDAY

Volgens een niet erkende formule valt Blue Monday op de laatste maandag van een volledige werkweek in januari. Dat is deze dus niet en aangezien er whisky geschonken wordt … is iedereen best gelukkig, deze maandagtasting op 11 januari 2016 van Full Dram. Schenker van dienst is Christophe “Billy” Van Gysel uit het Lindores gezelschap.

 

 

 

 

 

TOMATIN 10Y  40%

Een officiële botteling uit de jaren ’80 à ’90. Rijp fruit, kruidig. Peperkoek? Grauwe appel naar frissere appels. Een volle neus dus. De smaak is even rijk en het middenstuk is vol. Verwacht je niet direct met “maar” 40%. Na wat geademd te hebben, hij zat immers al minstens 25 jaar gevangen, duidelijke sherry-invloed in de toch wel zuivere neus, met fris fruitig toetsje. Fudge. Op deze manier is het makkelijk om officiële bottelingen op hun waarde te schatten en te appreciëren. Alleen spijtig dus, dat het 25 jaar na verschijning is.

Hetzelfde kan gezegd worden van de volgende whisky.

 

 

 

 

 

 

 

DALMORE 12Y  43%

Deze fles zou uit de helft van de jaren ’70 stammen. Ver voor de hype van “duurste” en “oudste” die toch wel wat woedde in het begin van de 21ste eeuw. Ideaal om eens na te gaan of m’n scepsis kan weerstaan aan deze “basis-whisky”. Duidelijke sherry-neus. Wrang, maar in positieve zin. Beetje zoals gesuikerde thee. In de smaak vind je het sigarenkistje (cederhout) en iets zoet. Het wrange trekt weg uit de neus en deze wordt zachter. Zwarte thee. De smaak is vol en het mondgevoel is “creamy”. Ik denk dat deze fles “uit de tijd dat de dieren nog spraken”, toen zeker niet te duur betaald is. “Niks mis mee, voor een O.B.”.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

LITTLEMILL 24Y  48.5%

Fles nummer 9 van de 37 flessen die er volgens het etiket van zijn. Veel exclusiever zal ’t vanavond niet worden. Natuurlijk is volgens Billy niet direct te achterhalen of het hier om een split cask of iets dergelijks gaat. Proeven dan maar? De neus moet eerst wat ademen. Dan heb je rood fris fruit zonder de alcoholprikkel. In de smaak heb je die prikkel dan nog wel. Fruit in de afdronk. Roze framboos en iets bitter. Na een tijdje vanilletabak in de neus. Vanilletaart met rabarber. De smaak is iets minder overtuigend. Zachte nectarine. En te zeggen dat Littlemill in het begin van de 21ste eeuw nog genegeerd werd door de grote massa én menig malt liefhebber. Ondertussen zijn de restanten van de gesloten Lowland distilleerderij afgebrand en hebben haast alle bottelingen een cultstatus gekregen, mét prijskaartje.

 

 

 

 

 

 

GLEN KEITH MALTS OF SCOTLAND 20Y  54.2%

Altijd interessant afwijkend, een Glen Keith, recent gebotteld. Niet gerookte ham in de neus. Hard wit pepermuntsnoepje ook. Neus wordt ok. Noten in de smaak en ook de bitterheid ervan. Die bitterheid begeleidt ook het einde.

 

Er wordt gekozen om een turfbom te schenken op dit moment. Waarom niet?

 

 

 

 

 

KILCHOMAN 2006 – 2010  61.5% SINGLE CASK RELEASE

2006, eentje uit het prille begin van de distilleerderij. Het resultaat van vallen en opstaan as het ware. Gerookt vlees in de neus. De smaak is nog wat eendimensionaal rook. De neus wordt echt medicinaal. Turf van Islay gebruikt zeker? Als je ziet waar ze nu staan, na deze eerste prille pasjes … de sprong van baby tot puber zullen we maar zeggen. De laatste keer dat we op de distilleerderij waren mochten we de nieuwste dingen proeven en zij die nog geen fan waren, waren het achteraf wel. En we hadden toch wat ervaren drinkers bij hoor. Een distilleerderij om te koesteren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

LONGMORN 1996 -2013 17Y  57.5% THE ULTIMATE

De kleur is veelbelovend. De neus is zurig en neigt niet naar loodzware kerstmiscake, en dat is goed! Alcohol belemmert de neus wel. Water, water … en nog water maakt de neus best wel ok. De bittere as in de afdronk maakt er wel een “love it or hate it” whisky van. De (toenmalige) prijs in acht genomen denk ik wel dat dit een leuk flesje van deze Speysider was om leeg te drinken. Ouderen onder ons weten ook dat de “concurrentie” moordend was en dat de kans bestond dat deze toen misschien het onderspit moest delven tussen al die andere lekkere Longmorn. “Toen”, nog maar net 3 jaar geleden en toch een heel ander whiskytijdperk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

CLYNELISH 23Y  49.8% DUNCAN TAYLOR

Nog zo eentje van toen. Heel wat bottelingen van Duncan Taylor konden blindelings aangekocht worden. In 2016 is het advies: “eerst toch eens proeven. In 2011 wist je haast aan de gegevens op het etiket wat je in je glas ging krijgen. Zo ook deze typische Clynelish. Boter in de neus. Waxy in de neus. Leder. Let wel dat hier soms wat appelsien kon tussen hangen. Droog en gewoon heel heel erg lekker.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Met toch weer wat lekkere whisky achter de kiezen wandel ik de Leuvense nacht in,
m’n BOB en dinsdag tegemoet.

 

 

TERUG