TERUG

Ik ga naar een 'Eiland -non Islay Tasting' en ik breng mee...

... en de vrienden van de poëzie hadden weer een thema.

De samenkomst werd gepland op 30 augustus op de ons aller-bekende geheime locatie. Sommige vrienden waren nog op vakantie, of ergens anders nodig om de wereld in goede banen te leiden, maar als afsluiter van de zomer en begin van een nieuw whiskyseizoen waren er toch wel wat mooie flessen verzameld. De gouden tip, “elk excuus is goed om met enkele vrienden samen te komen” blijft nog steeds van kracht, en zoals menig whiskyliefhebber weet: er zijn heel wat eilanden buiten Islay waar men distilleerderijen vindt.
In de loop van de avond merkte zelfs iemand op dat Japan ook een eiland was, maar dat wordt weer een ander verhaal.

30 augustus, zaterdagavond en zomerse temperaturen. Er kwam wat mankracht aan te pas, maar bij het zien van het eindresultaat waren we blij dat we voor een geïmproviseerde “outdoor” tasting gekozen hadden.

Arran kon natuurlijk niet ontbreken op een eiland- tasting. Schotland in miniatuur, zoals het beschreven wordt, ligt gemakkelijk bereikbaar voor de kust van Prestwick, langs de landtong van Kintyre. Vliegertje, bootje en een paar uur na vertrek uit Brussels South sta je op de kade in Broddick.

Iemand had een Arran First meegebracht. Dit is een stukje whiskygeschiedenis, daar Arran, gebouwd in de jaren ’90, in productie gegaan is in 1995.

Deze botteling is dus het begin van Arran, toen nog niemand met zekerheid kon zeggen wat de toekomst zou brengen.

ARRAN FIRST

Gedistilleerd in 1995 en 46%vol. Lichte sherrytoets? Niet te jong. De agressieve alcohol is al mooi weggerijpt in het vat. “A wif of” mout, maar overwegend nat appelgebak. Wat honing, amandel en citrus. Tastingnotes zo’n beetje als een zomers weerbericht.

ARRAN THE AMBASSADOR’S CHOICE ISSUE ONE

De distilleerderij heeft wereldwijd prominente ambassadeurs gekozen en de door hun geselecteerde vaten gebotteld. Er zit een boekje bij met de namen, maar zolang er geen ambassadeur uit Westerlo bijstaat, ligt daar niet onze interesse. Gedistilleerd op 9/5/’97 en gebotteld op 14/7/’08. Vat 685 en fles 706 van de 825. De neus is vetter, muffer en scherper. Lichte structuur.
Nog te dun voor een echte “first fill” sherry.

ARRAN THE AMBASSADOR’S CHOICE

Gedistilleerd op 2/4/98 en gebotteld op 9/1/’08. Vat 444 en fles 596 van de 611. Ronder van smaak. Opgelegde krenten. Afdronk is iets minder dan de ’97. Deze wordt dan ook tot de beste van de twee gekozen.

Detail etiket Arran 'The Ambassadors Choice 2008 issue one'

ARRAN DAILY DRAM “SWEET ANGEL”

10 jaar oud en 56.2%vol. De volwassen whisky.
Meer body. Ondanks hoge alcoholgehalte, zacht en “best drinkbaar”. Een gekend pareltje! Met deze kunnen we de reis door de evolutie van deze jonge distilleerderij voor vanavond afsluiten. Een mooie geschiedschrijving van het prille begin tot de ene na de andere schitterende botteling die ze vandaag op de markt brengen, met als apotheose de voorstelling van de 12 jarige op het nakende “SPIRITS IN THE SKY” festival te Leuven.

Het volgende eiland is Mull. Meer naar het noorden, langs de westkust van Schotland. Daar ben je niet zomaar op 1 dag.

Vooral bekend door de kleurig geverfde huisjes in Tobermory.

Door whiskyliefhebbers voor de daar gelegen distilleerderij.
In de jaren ’70 werd er in de Tobermory distilleerderij een geturfde whisky geproduceerd. Om het onderscheid nog groter te maken kreeg die ook een nieuwe naam, Ledaig.
Een paar jaar geleden werd er beslist om deze terug tot leven te wekken. Vandaag proeven we de oudere versies van Ledaig.

LEDAIG 1974 SIGNATORY

31 jaar oud en cask strength. Hogshead. Overrijp fruit en ziltige drop in de neus. Abrikoos, zoet, bubbelgum, ziltig en rook in de smaak.
De volheid van de smaak en de mooie balans zijn echt verrassend.
De vrienden van de poëzie kwamen overeen dat dit wel de ontdekking van de avond was. Zoals dat gaat tussen whiskyenthousiasten was het topic direct of de rest van de productie uit de jaren ’70 ook van dit niveau kon zijn. Een fles uit 1973 werd er bij-”getoverd”.

LEDAIG 1973 WHISKY FAIR

33 jaar oud! Bourbonhogshead. Iets meer rook in de smaak, mandarijn en kalk. Deze was zelfs nog lekkerder en ik zal mijn exemplaar thuis dan ook koesteren tot de opening in 2013. Maar dat is dan weer een ander verhaal …

Natuurlijk mag Orkney niet ontbreken op een eilandtasting.
Zeker na de vorige clubreis, waarna elk lid van 100°PROOF het eiland blindelings kan terug vinden op de kaart.

Om hier van zeker te zijn had ik dus een fles extra meegebracht: een Highland Park.

JAMES MACARTHUR’S OLD MASTERS HIGHLAND PARK DISTILLERY

Gedistilleerd in 1952 en gebotteld in 2005 aan 50%vol. A-typische Highland Park. Bourbon?. De neus verraadt zijn maritieme afkomst. Havengeuren en veel rook.
Geteerd touw en zout. De vergelijking met Port Ellen is niet ver weg, maar hij mist wel body, olie, om in die categorie mee te spelen.

HIGHLAND PARK 1988 WHISKY FAIR

Gedistilleerd in 1988 en gebotteld in 2007. 19 jaar dus en weer een schitterende botteling van de Whisky Fair. 55,7%vol en uit een bourboncask. Vanille en appelsien. De structuur is vettig, het mondgevoel romig en in de smaak massa’s “oranges”. Het lijkt wel alsof de vettigheid verdampt in een schitterende afdronk, die heel fruitig is. Wat drop, naar het zoute toe. Evolueert sterk met wat water. Een “groeiwhisky”! Een klassiek voorbeeld van een schitterende op bourbon gerijpte oudere whisky. De tannine is nog niet sterk aanwezig, dus het wat wrange, uitdrogende gevoel in de mond is er nog niet.

Jura. Het eiland met 3000 herten en 200 inwoners (ongeveer) is enkel bereikbaar via een kleine ferrydienst vanuit Port Askaig, Islay.

ISLE OF JURA 5 YEARS

Maar liefst 60.6%vol. en gedistilleerd op 18 januari 1999 , gebotteld op 20 augustus 2004 . De geur zweeft tussen tabak en natte asfalt. De geur die op een ferry hangt, zegt iemand die anoniem wenst te blijven.
Ook de bovendrijvende toon van zurige melk is aanwezig, wat voor ons toch het typische distilleerderijkarakter weergeeft. Met wat water komt er veel fruit los. Ondanks zijn jonge leeftijd geen kleine jongen.

Ook bij 100°PROOF leden bekend als het eiland waar George Orwell “ 1984” geschreven heeft. Vandaar …

JURA 1984

Een botteling om het werk van George te herdenken. 42%vol. Hoog sherrygehalte. Botersnoep of fudge in de smaak en neus.
Amandelnoten in de afdronk. Ietwat zurig, rabarber? Beetje niet storende rubber.

JURA 21 YEARS

Deze komt echt uit 1984 en is gebotteld in 2005. De neus is direct oké. Geen offnotes te bespeuren. Zurige besjes van de sherryrijping. Thee. Goede mesttonen zegt er iemand, die weeral liever anoniem wil blijven, maar hij/zij heeft een punt. In de afdronk verschijnt er mokka. De neus wordt nog beter. De fles vermeldt “mit farbstof”, maar is “not India yet!!”

We sluiten af met kaas en wildpaté en plukken ideeën uit de zomernacht voor de volgende samenkomst van “de vrienden van de poëzie”. (Maart 2009)

PS: de tastingnotes zijn bij momenten wat summier, maar het is zoveel meer dan een tasting “pure sang”. Alle onderwerpen worden aangesneden en de one- liners vliegen door de lucht, zodoende vermijden we het gezegde van een van onze dierbare leden: “Het is goed, maar het gaat precies alleen maar over whisky!”.

Slainthe!

And nothing from 'the Isle of Skye'