|
|
CONNEMARA TASTING
|
|
|
|
CONNEMARA TASTING
|
|
 |
Het leven is een illusie. Een droomwereld die we voor onszelf opbouwen, bestaande uit bouwstenen zoals opvoeding, gebeurtenissen en locaties. De illusie is dat we aan dit alles een eigen interpretatie geven, die daarom niet door anderen gedeeld wordt. Soms keert men terug naar plaatsen uit het verleden, die dan plots minder indrukwekkend lijken. Interessante mensen uit vroegere ontmoetingen zijn plots niet meer zo boeiend, gekoesterde herinneringen kunnen makkelijk weggespoeld worden door de koude douche van de hedendaagse realiteit. Open staan voor nieuwe dingen en begrijpen dat alles vergankelijk is helpt tegen de teleurstellingen van het leven. Maar toch had ik graag dat na deze tasting mijn droomwereld nog intact was.
De Ierse pub “Dubh-Linn” in Wolfsdonk is
niet zo maar een Ierse pub, maar een van de bouwstenen van ons
whiskyleven. Hier hebben we tijdens de eerste jaren na de opening
uitgebreid de whiskykaart, bestaande uit een tachtigtal single malts,
bestudeerd en gedegusteerd. Hiernaartoe stuurden we postkaarten van alle
distilleerderijen die we bezochten. Hier gingen we naar onze eerste
tastings. Hier werden plannen gesmeed in de nacht. Naar waar gaat onze
volgende whisky- trip? Zouden we zelf een whiskyclub kunnen oprichten?
Wat houdt dat in, hoe pakken we het aan?
|
 |
Hier hebben we ook onze eerste Connemara
gedronken. De eerste geturfde Ierse whiskey, geproduceerd in Cooley.
Tussen de kleppers uit Islay, die toentertijd onze aandacht opeisten,
lieten we hem misschien niet volledig tot zijn recht komen. Dat
veranderde drastisch toen de cask strength op de markt kwam. “It blew
us away!”. Intens, fruitig, levendig en geturfd. De ideale dram om de
invloed van watertoevoeging op het vrijkomen van aroma’s aan te tonen.
Enkele druppels zijn voldoende om een ware geurexplosie boven het glas
teweeg te brengen!
Later bezochten we Locke’s distilleerderij
in Kilbeggan, toen nog een museum, maar de warehouses waren wel in
gebruik, en Cooley distilleerderij op het schiereiland boven Dundalk.
Deze laatste is niet open voor publiek, maar de locatie, afgelegen en
niet aangegeven, droeg zeker bij tot de indruk die we kregen van Cooley
en zijn whiskey’s.
|
 |
|
|
Nu,
op
|
||
Christophe (Lidnr.25), zopas verkozen als beste tapper in Vl. Brabant |
 |
Aoife O' Sullivan |
 |
 |
|
En Jezus zag dat het goed was... |
||
|
|
Als binnenkomer staat Inishowen op het
programma. Een jonge blend, genoemd naar een streek in Noord Ierland,
minder dan 8 jaar oud. Vandaar ook de alcoholprikkel. Fruitig, vooral in
de afdronk. Deze zou 5% geturfde whiskey bevatten? We geven niet op en
zoeken nog steeds. Ook nog licht vanille op de tong. Na een tiental
minuten de geur van “kinderchocolade” in het (lege) glas.
Connemara, tussen 5 en 8 jaar, 40%vol. Al de Connemara’s zijn bourbon cask gerijpt. Neus is zoet. Tussen rijpe nectarine en sappige peer. Ook aardbei. Lichte rooktoetsen, niet direct turf. Die komt op het einde van de afdronk, tussen het fruit. Toch wat waterachtig vanwege de “maar” 40%vol. De peerdrops in neus en mond verraden wel zijn jeugd. |
Single cask: “Spirits in the sky”.
Festivalbotteling van het komende festival in de luchthaven van Luik op
17 november. Hebben we al gezegd dat Jan een bus in legt? Eentje van 312
flessen. 46%vol en 11 jaar oud en die extra jaren vind je terug in de
neus. Deze voelt “zwaarder” aan. Weer die sappige peer, meer dan
nectarine, met hintjes van abrikoos. Verbrande vanille en vooral banaan,
zowel in de geur als in de smaak. De zoetheid van
crème brulé, maar niet de gebrande karamel.
|
||
 |
 |
|
12 jarige. Bevestigt wat we er de eerste keer
vonden bij de voorstelling op de whiskyfestivals in Waterloo en Leiden:
Zonde! Alcoholprikkel en een vage afdronk. “Dunner”. Wat peer/pruim.
Er wordt opgemerkt dat deze in een te strak keurslijf zit.
|
 |
|
 |
|
 |
Tussen de whiskey’s kregen we heel wat achtergrondinformatie van Aoife en Mario. Niet enkel over de Connemara, maar ook over de geschiedenis van Ierland, de geografie en het productieproces. Mijn touroperator overweegt ook ernstig om op het aanbod van Aoife in te gaan om samen met haar de binnenkant van de distilleerderij te bezoeken. Het aanbod om daarna met haar het nachtleven van Dublin in te duiken houden we in beraad. Zoals een wijs man ooit zei: “We zullen wel zien!”. Na de whiskey’s was er Irish stew, Belgian beer en U2. Sfeer |
|
 |
||
Stew for everyone ! |
Ook kwam er tijdens het napraten nog een
(flauw) mopje naar boven:
|
Tijdens het schrijven van dit verslag ben ik blij tot de conclusie gekomen dat, wat mij betreft, de illusie dat Dubh Linn dé pub is, nog steeds intact is. Hiervoor wil ik Christophe bedanken vanwege de hoge standaards die hij hanteert, zowel qua drank, eten, service … noem maar op. (Ook dat iedereen er welkom is, zelfs ik.) Verder natuurlijk bedankt aan Aoife, die ondertussen een zeer boeiende en professionele tasting kan neer zetten, Mario Groteklaes van the Nectar, vanwege zijn geduld en Jan Vissers, man achter de schermen.Tekst: Gunter
|
