CASK IN A VAN – GLENDRONACH
|
Tekst: Gunter (Lidnr.01)
|
Het concept is goed gevonden. Met 1 vat je beste verkooppunten afrijden. Het lijkt een gimmick, maar het is zoveel meer.Een heel vat in een shop bottelen is altijd een financieel risico. Als er niet genoeg interesse is, dan blijf je jarenlang met onverkochte flessen zitten. Op deze manier stelt zich dat probleem niet en kan je de klanten toch iets exclusiefs aanbieden, want op is op, of zoals hier meer toepasselijk is: weg is weg.Als het dan nog gaat om een vat Glendronach,
gekoppeld aan een walking tasting met de nieuwe range en enkele
“oudjes”, dan zit je gebeiteld!
|
Glendronach, ooit beroemd om zijn volledige
sherryrijping, heeft de laatste jaren niet weg geweest uit het nieuws.
Eerst en vooral door het afstappen van de volledige sherryrijping, het
ombouwen als laatste van kolengestookte distilleerderij naar
gasverwarmde en dan de verkoop aan Billy Walker van Benriach! Daarna
gonsde het rond de te verwachten nieuwe range, aangezwengeld door James
Cowan, de nieuwe brand ambassador.
|
De 33 jarige was al gauw een van de opvallendste nieuwkomers op de whiskyfestivals. Later werd de nieuwe core range van 12,15 en 18 jaar voorgesteld bij de Single Malt Whiskyshop. Nu doen ze er dus nog een schepje bovenop met een “Cask in a Van”. Een 13 jarige Glendronach, cask strength, en de mogelijkheid hem zelf af te vullen uit het vat! |
Nutteloos te zeggen dat de 15 jarige ons weer
het meest kon bekoren van de standaardrange. De 33 jarige is ondertussen
ook al een oude bekende, maar de 1972 deed onze ogen blinken! En
terecht! Hier kregen we de kans om een dram te proeven, een hele fles is
wel wat prijzig. Oude zware sherryrijping met aardse tonen. Beetje
zurig, dat maakte hem heel levendig in de mond, en bevestigde het
“gebrek” aan off notes. Nieuwkomers in de whiskywereld zijn nu al
bezig met te spreken over “goede” en slechte” zwavel in
sherrygerijpte whisky. Een gouden tip: proef dit eens als
referentiemateriaal! No sulfer!
Volgens hetgeen ik gehoord en gelezen heb van
Bert Bruyneel, een fan van Glendronach, liggen er in de warehouses nog
genoeg van deze pareltjes te wachten om op het publiek losgelaten te
worden. Laat maar komen, zou ik zeggen!
|
|