Bunna workshop

Bunnahabhain workshop? Geen flauw idee wat dat kan zijn. Toch maar inschrijven, want het is iets met whisky en dat interesseert me altijd! De kans lijkt me ook groot dat er Bunnahabhain gedronken gaat worden en ik zit toch ook met wat vraagjes rond Burn Stewart en de wereldomvattende crisis, dus allen daarheen.

De moderator van de avond was Richard Crampin.
Geen onbekende in het Bunnahabhain verhaal, aangezien hij hier vorige keer in de Single Malt Whiskyshop te Zammel was met John McLellan. De legendarische, al was het maar voor zijn jaren dienst bij Bunna, distillery manager.

Niets blijft echter voor eeuwig en John werkt ondertussen voor Kilchoman, de jongste Islay distilleerderij.

Richard op zijn beurt heeft al heel wat watertjes doorzwommen langs de marketingkant van de whisky –industrie en kan dus perfect een avond boeiend aan elkaar praten.

Ietwat verwarrend was de line up die uitgestald was. Bunnahabhain 12Y, 18Y, 25Y en de verplichte Black Bottle.

De tafels waren duidelijk gedekt voor een “workshop” en niet voor een normale tasting.

Navraag leerde dat we beiden kregen, en dat voor dié prijs! Vissers gaat hier zijn broek aan scheuren

Om te beginnen gaf Richard aan de hand van een powerpoint en promofilmpjes nog gauw het productieproces weer.

De nadruk lag ook wat op de geschiedenis van de Black Bottle blend. Een mix van de 7 whisky’s van Islay, met in de nabije toekomst toetreding van de 8ste : Kilchoman. Deze worden geblend en na 6 maand huwelijk op eik, gebotteld.

De naam van de uitvinder “Gordon Graham” siert nog steeds de flessen. “Black bottle” vanwege de zwarte fles die gemaakt werd van Duits zand.

Dit ging goed tot de periode van 1914 tot 1918. Wereldgebeurtenissen lieten niet langer toe om “Duitse” flessen te gebruiken voor geallieerde whisky.

De zoektocht naar een waardig alternatief leidde tot de huidige donkergroene fles, maar de naam bleef.

Na deze “theorie” over whisky, kwam de praktijk. “Just good clean fun” beloofde Richard.

Na zijn verduidelijking dat lang voor men sprak van single malt er al een whiskylandschap was en dat dit bevolkt was met namen die we nu nog kennen. Johnie Walker, Haig en Teacher’s om er maar enkele te noemen. Blends dus! Het belang van blends voor het ontstaan en de algehele ontwikkeling van de huidige whisky-industrie kan niet sterk genoeg benadrukt worden.

Om aan te tonen dat het niet zo makkelijk is als het lijkt is er dus deze workshop.

Op onze “werkplaats” vonden we het nodige om onze eigen blend van de avond te maken.

GRAIN: 40% en 12 jaar oud, herkomst “onbekend”. Vanille, karamel, boter en een beetje van het “ziekenhuis”. Cornflakes, zoet in de smaak en al een beetje afdronk. Lekker!

HIGHLAND: 40% en 12 jaar oud, herkomst “onbekend”. Noten, papierpulp en nog scherp in de neus. De smaak is een beetje flets. Noten, maar sherry. Okkernoot maar geen amandel. Koffie? Niet fruitig.

SPEYSIDE: 40%. Speculaas. Kon best wel eens oud zijn. Fruitig maar niet exotisch.

Bunnahabhain: 40% en 12 jaar oud. Oude bekende met wat meer sherry dan ik me herinnerde.

PEATED: 12 jaar. Eerste gok was een jongere Ardbeg. Het zoete van appeltjes zit een beetje achterin. Plakaatverf. Zilt en gerookt vlees. Zoete teer en drop. Dit bleek echter een peated Bunna, waar ze al in 1997 mee gestart zijn.

	Er werd gevraagd om in de beschikbare recipienten een blend samen te stellen uit deze 5 whisky’s. Per tafel wordt dan de beste blend naar voren geschoven om de wedijveren tegen de beste blend van de andere tafels. “Good clean fun” met het nodige smoswerk!

Veel naproeven van de 5 beschikbare whisky’s, waar vooral de grain er bovenuit sprong. Een pareltje.

“Onze” blend werd gekozen, na het nodige proefwerk, en uitgeleverd aan de jury, bestaande uit Jan en Richard.

Tijdens het delibireren door de jury proefden we nog maar wat van die lekkere grain. Die Speyside was trouwens ook niet slecht!

De winnaar was gekozen en onze tafel werd eervol tweede. De “beste” blend was die, volgens Richard en Jan, diegene die ook het gemakkelijkste klanten kon winnen en laat dit nu net de bedoeling zijn van een “blend”!

Ondanks de logica van deze theorie moesten we toch ons verdriet om de “maar” tweede plaats wegspoelen met nog wat grain.

De werkplaatsen werden gezuiverd, de laatste proefglaasjes grain en Speyside werden “weggewerkt” en ... we kregen nog een tasting!

Werplaats gezuiverd

BUNNAHABHAIN 12Y 40%

Alcoholprikkel. Toffee/mokka. Hazelnoten. 2ppm. Niet alles van Islay is geturfd, weet je wel. Zacht. Afdronk blijft langer dan verwacht.

BUNNAHABHAIN 18Y 43%

Meer sherrygerijpte vaten dan de 12 jarige. Het notige is er nog. 3% meer alcohol uit zich in meer fruit! Kaneel. Volle body. Toffee. De afdronk verraadt de sherry. Zout op de zijkanten van de tong, niet in de afdronk. Geen off notes. Een verdomd goede batch, de deze. Zachte citrus en kruiden in de lange afdronk.

BUNNAHABHAIN 25Y 43%

Frisser dan de 18 jarige. Wat minder sherry? Gekwetst fris fruit. Besjes. In de afdronk overrijpe appelsien. Veel kruiden. Karamel. De neus wordt complexer, fruitiger en zuiver!! Snoep in de neus, niet echt couperdons, wat krenten. Overrijpe appelsien blijft in de afdronk. Soft.

BUNNAHABHAIN TOITEACH 46%

Zoet en rook. Eigenlijk kunnen we het daar bij laten. Zoeken naar details is een beetje moeilijk na al die grain, maar ik geef toe, ’t is misschien onze eigen fout.

Tijdens de soep gaan de gesprekken over de wereldeconomie en de rol van Burn Stewart hierin. Het distilleren van additieven voor bio-brandstof en de Amerikaanse wetgeving hierrond, lees: ze nemen alles af wat Burn Stewart kan leveren, zorgt voor een financieel stevige basis. We hoeven ons dus niet direct zorgen te maken over Bunnahabhain en ook niet over Tobermory, een andere distilleerderij van de groep. Goed nieuws, want de van daar afkomstige Ledaig begint stilaan in de kijker te lopen!

De soep was “pompoen met spekreepjes”.

“Looks like they have small pigs in Belgium” zei een groot varken tijdens het zoeken naar de reepjes! No kidding, de soep was lekker!


Naproeven	De vakjury

TERUG

Bunnahabhain Workshop Single Malt Whiskyshop, Zammel (6/10/2010)

Verslag & Foto's: Gunter (Lidnr.01)

De moderator van de avond was Richard Crampin. Geen onbekende in het Bunnahabhain verhaal, aangezien hij hier vorige keer in de Single Malt Whiskyshop te Zammel was met John McLellan. De legendarische, al was het maar voor zijn jaren dienst bij Bunna, distillery manager.

Niets blijft echter voor eeuwig en John werkt ondertussen voor Kilchoman, de jongste Islay distilleerderij.

Richard op zijn beurt heeft al heel wat watertjes doorzwommen langs de marketingkant van de whisky –industrie en kan dus perfect een avond boeiend aan elkaar praten.

Ietwat verwarrend was de line up die uitgestald was. Bunnahabhain 12Y, 18Y, 25Y en de verplichte Black Bottle.

De tafels waren duidelijk gedekt voor een “workshop” en niet voor een normale tasting.

Navraag leerde dat we beiden kregen, en dat voor dié prijs! Vissers gaat hier zijn broek aan scheuren

Om te beginnen gaf Richard aan de hand van een powerpoint en promofilmpjes nog gauw het productieproces weer.

De nadruk lag ook wat op de geschiedenis van de Black Bottle blend. Een mix van de 7 whisky’s van Islay, met in de nabije toekomst toetreding van de 8ste : Kilchoman. Deze worden geblend en na 6 maand huwelijk op eik, gebotteld.

De naam van de uitvinder “Gordon Graham” siert nog steeds de flessen. “Black bottle” vanwege de zwarte fles die gemaakt werd van Duits zand.

Dit ging goed tot de periode van 1914 tot 1918. Wereldgebeurtenissen lieten niet langer toe om “Duitse” flessen te gebruiken voor geallieerde whisky.

De zoektocht naar een waardig alternatief leidde tot de huidige donkergroene fles, maar de naam bleef.

Na deze “theorie” over whisky, kwam de praktijk. “Just good clean fun” beloofde Richard.

Om aan te tonen dat het niet zo makkelijk is als het lijkt is er dus deze workshop.

Op onze “werkplaats” vonden we het nodige om onze eigen blend van de avond te maken.

GRAIN: 40% en 12 jaar oud, herkomst “onbekend”. Vanille, karamel, boter en een beetje van het “ziekenhuis”. Cornflakes, zoet in de smaak en al een beetje afdronk. Lekker!

HIGHLAND: 40% en 12 jaar oud, herkomst “onbekend”. Noten, papierpulp en nog scherp in de neus. De smaak is een beetje flets. Noten, maar sherry. Okkernoot maar geen amandel. Koffie? Niet fruitig.

SPEYSIDE: 40%. Speculaas. Kon best wel eens oud zijn. Fruitig maar niet exotisch.

Bunnahabhain: 40% en 12 jaar oud. Oude bekende met wat meer sherry dan ik me herinnerde.

PEATED: 12 jaar. Eerste gok was een jongere Ardbeg. Het zoete van appeltjes zit een beetje achterin. Plakaatverf. Zilt en gerookt vlees. Zoete teer en drop. Dit bleek echter een peated Bunna, waar ze al in 1997 mee gestart zijn.

Er werd gevraagd om in de beschikbare recipienten een blend samen te stellen uit deze 5 whisky’s. Per tafel wordt dan de beste blend naar voren geschoven om de wedijveren tegen de beste blend van de andere tafels. “Good clean fun” met het nodige smoswerk!

Veel naproeven van de 5 beschikbare whisky’s, waar vooral de grain er bovenuit sprong. Een pareltje.

“Onze” blend werd gekozen, na het nodige proefwerk, en uitgeleverd aan de jury, bestaande uit Jan en Richard.

Tijdens het delibireren door de jury proefden we nog maar wat van die lekkere grain. Die Speyside was trouwens ook niet slecht!

Naproeven

De vakjury

De winnaar was gekozen en onze tafel werd eervol tweede. De “beste” blend was die, volgens Richard en Jan, diegene die ook het gemakkelijkste klanten kon winnen en laat dit nu net de bedoeling zijn van een “blend”!

Ondanks de logica van deze theorie moesten we toch ons verdriet om de “maar” tweede plaats wegspoelen met nog wat grain.

De werkplaatsen werden gezuiverd, de laatste proefglaasjes grain en Speyside werden “weggewerkt” en ... we kregen nog een tasting!

Werplaats gezuiverd

BUNNAHABHAIN 12Y 40%

Alcoholprikkel. Toffee/mokka. Hazelnoten. 2ppm. Niet alles van Islay is geturfd, weet je wel. Zacht. Afdronk blijft langer dan verwacht.

BUNNAHABHAIN 18Y 43%

BUNNAHABHAIN 25Y 43%

Frisser dan de 18 jarige. Wat minder sherry? Gekwetst fris fruit. Besjes. In de afdronk overrijpe appelsien. Veel kruiden. Karamel. De neus wordt complexer, fruitiger en zuiver!! Snoep in de neus, niet echt couperdons, wat krenten. Overrijpe appelsien blijft in de afdronk. Soft.

BUNNAHABHAIN TOITEACH 46%

Zoet en rook. Eigenlijk kunnen we het daar bij laten. Zoeken naar details is een beetje moeilijk na al die grain, maar ik geef toe, ’t is misschien onze eigen fout.

De soep was “pompoen met spekreepjes”.

“Looks like they have small pigs in Belgium” zei een groot varken tijdens het zoeken naar de reepjes! No kidding, de soep was lekker!

TERUG

Bunnahabhain Workshop
Single Malt Whiskyshop, Zammel (6/10/2010)

De moderator van de avond was Richard Crampin.
Geen onbekende in het Bunnahabhain verhaal, aangezien hij hier vorige keer in de Single Malt Whiskyshop te Zammel was met John McLellan. De legendarische, al was het maar voor zijn jaren dienst bij Bunna, distillery manager.