BOWMORE MILROY'S OF SOHO

Refill hogshead, distilled 18 February 1989 . Bottled 9 September 2005 op 46%vol alcohol.

Deze bleek echter maar om naar te kijken. Een teaser. Ha ha ha.

BOWMORE 25Y 43% O.B.

Verduft bij opening, zweet en ook 43%vol alcohol. De vraag rijst hier waarom 70 cl in Europa en 75 cl in V.S.? Verder. Oude zachte kaas en dan abricot brandy, mango en steenfruit. Munt in de afdronk. Niks appelsien. Mineralen, krijt en kalkachtige vanille. Stoffig. Eindconclusie: ABRIKOOS en erg lekker!

BOWMORE SMWS 3.31  53,3%  (dist. feb 1972 - bot. sep 1996)

Eentje van de Scotch Malt Whisky Society uit 1972, gebotteld in 1996. 53.3%vol alcohol. De neus was “spot on” oude Bowmore. Zacht fruit. Veel body en een hint van pompelmoes. Zijn ziltigheid viel ook direct op. Ook nog perzik en gebrande nootjes. Olieachtig in de mond. Lekker.

Subtieler dan de Officiële Botteling. Die bevatte wel sherry, deze niet. De ziltigheid ging in de afdronk over in de zurigheid van rabarber.

BOWMORE 21Y 43% (oude botteling)

43%vol alcohol. Typische geur van oude lekkere whisky (boenwas?). Mandarijn en appelsien. Zeer fruitig. Stilaan geraken de non-believers overtuigd. Ook al ben je niet voor geturfde whisky’s, oude Bowmore bottelingen hebben zoveel meer te bieden, dat je zelfs zou vergeten dat het een typische Islay genoemd wordt.

BOWMORE 33y Duncan Taylor Peerless 42,5%  cask 6085  bottle 86/238
(dist. 11.1969 - bot. 03.2003)

Een mond vol. Eentje van Duncan Taylor. De Peerless reeks verhoudt zich tot de “standaard” Duncan Taylor reeks zoals Prestonfield tot Signatory, zoals Platinium tot Old Malt Cask. Die vaten die ze zelf de betere vinden. Deze is 33 jaar oud. Van november 1969 tot maart 2003. 42.5%vol alcohol. Roze pompelmoes boven en steenfruit, perzik, onder. De mond is vlezig, zachte vanille. Ik heb deze manier van beschrijving genoteerd omdat we nog een tweede fles hadden. De eerste was nog 1/5 vol en de tweede 4/5. Bij de tweede was wat bij de eerste onder was boven en boven onder. Enfin, op de moment van noteren leek het duidelijk. Superlekker!

BOWMORE 36y Duncan Taylor 44%  cask 6090  bottle 67/233
(dist. 11.1969 - bot. 02.2006)

Pompelmoes en een vlezigheid die naar framboos neigt. 3 jaar ouder dan de vorige en een ander soort fruitigheid. Volgens een aanwezige was de 33 jarige beter maar hij voegde er direct aan toe dat dit miereneukerij was, tussen schitterend en superschitterend !!!! Dat is een terugkerend probleem met oude Bowmore. Hoe breng ik als leek dat in godsnaam onder woorden?

BOWMORE 40Y Duncan Taylor 43,2%  cask 3317  bottle 98/171
(dist. 05.1966 - bot. 05.2006)

Onze afronder wil nog niet. Volle neus. Licht frambozen zonder de vlezigheid. Pompelmoes, rabarber en vanille. Vettig en ook wat hout. Dit is geen whisky. Het overstijgt deze benaming. Manderijn en crème brulée.

Deze tastingnotes zijn een samenstelling van de opmerkingen gegeven door de hele groep, begrenst door mijn eigen beperkingen. 11 whisky’s passeerden de revue en dat is zeker genoeg. Sommige opmerkingen in mijn tastingnotes kan ik nu al niet meer plaatsen. Wat ik bedoelde met “Dat is uw broer toch niet” of “Ik ben blij dat ik gefoefeld heb” was me in eerste instantie niet meer duidelijk maar gingen over het “haperen” van de inschenkteut … .

We sloten af met een overheerlijke en rijkelijke kaasschotel. Onze gastheer distantieerde zich van bijhorende kaasgeuren, en nam zijn intrek in een andere afgesloten ruimte om even alleen te kunnen zijn met zijn geliefden.

De dag erop vernam ik van Bob Minnekeer dat kaas kon met Bowmore, maar dat is een ander verhaal.

Iedereen was het erover eens dat we dit in de toekomst moeten verder zetten, dus:

“IK GA NAAR EEN MACALLAN TASTING EN IK NEEM MEE …”