Brandyfinish in een Lepanto PX Brandy
Cask, 59%vol. Het vertrekpunt voor de 3 cask strength ’s is een 8 jaar
oud sherry hogshead. Deze is daarna 11 maanden nagerijpt op het
brandyvat. Lichte koperen kleur van blaasinstrumenten, zegt Jacklyn.
Krenten en marsepein in de neus. Kaneel? Er zou vanille inzitten, maar
dat is toch even zoeken. Via krenten naar perensiroop geraak ik tot
honing, maar vanille? Gedistilleerde druif tegen het gehemelte, zelfs
meer dan krent. Met wat water ervaar ik terug de
alcoholprikkel/kruidigheid en hier zit inderdaad de vanille verstopt!
Cognacfinish, 11 maanden. De kleur is terug koper, met wat groene
schijn. Snoepje in de neus, maar opletten voor de alcohol! 57.8%vol.
Kaneel en kruidig. Zoetheid van de druif (cognac) in de neus. Neigt
zelfs naar honing. Via eik naar kruidig. De smaak is wel lekker in
balans. Met water meer tannine/citrus in de neus. Floraal? Droog/hout op
de tong. Hot flashes in de keel.
First fill sherry, 9 jaar. Een Oloroso vat. 52.8%vol. Ondanks de zeker
niet slechte voorgangers, is dit toch een beetje thuiskomen. Een
oerdegelijke dram, wat hoog in alcohol, but definitly a winner. Krenten,
marsepein, kruidigheid … .
Eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ik wat in de war was op dit
moment. Ik ging zo op in mijn eigen tasting dat die niet meer synchroon
liep met de uitleg van Jaclyn. Het duurde even voordat ik door had dat
we maar 6 whisky’s aan het proeven waren en geen 7.
Misschien zou het wat chaotisch begin, allemaal buiten
en een half uur wachten op de VIP’s, rond de 50 proevers in een lokaal
en zonder mijn broer hier een verklaring voor kunnen zijn.
Desalniettemin toch weer wat zeldzaam wordende drams geproefd, wegens op
is op, (en ik heb het gevraagd: er komt geen nieuwe champagne
finish!!), en al bij al een geslaagde avond gehad. Niet in het minst te
danken aan het gevoel voor humor van Guy Boyen
|
