TERUG

 

VERSLAG: GUNTER (Lidnr.01)

 

 

 

MORGEN

Gisteren was het nog tasting bij de Single Malt Whisky Shop te Zammel. Gordon & MacPhail met Eric en Julliete. Vandaag zijn we weeral op pad. “We” zijn J’o en ik en het pad leidt naar de Grotesteenweg Berchem. Daar is namelijk ook een “whiskywinkeltje” en die houdt vandaag zijn eerste festival. Het winkeltje noemt “Anverness”. Het festival vindt plaats aan de overkant van de straat waar de eigenlijke winkel is, in het voormalige veilinghuis Campo & Campo.

 

 

Ruim te vroeg, met NMBS, arriveren we op de locatie. Als brave burgers hebben we tijdig gereserveerd en we worden hartelijk onthaald met de excuses dat alle standjes nog niet open zijn. Logisch eigenlijk, daar wij extreem vroeg zijn. We mogen echter al binnen en hebben dus tijd om de venue te verkennen en alvast al wat handen te schudden.

Peter, de man achter Anverness “vliegt” een paar keer zenuwachtig voorbij. “Erop of eronder” sfeertje, maar van de standhouders vernemen we dat “het op ’t einde allemaal in de plooi viel”. De zaal is gezellig en mooi aangekleed. Er is een podium waar straks geoptreed zal worden en er zijn ook standjes met winnend streekbier, lokale chocolade, oesters en versnaperingen. De bulk is natuurlijk whisky, en daar komen we voor.

 

 

 

 

 

 

 

 

Robin Brilleman

Zwitserland staat aan de ingang en de man achter de Santïs Malt whisky is zelf meegekomen. Ernaast staat de stand van ons aller magazine “Whisky Passion”. De man achter deze stand komt me bekend voor van achterflappen uit mijn whiskybibliotheek thuis. Het is Robin Brilleman. Whiskyschrijver en kenner. Bovendien ook nog toffe kerel, zo blijkt. Hij kan m’n prangende vraag over het “zachter” worden van alcohol op de tong door rijping eindelijk bevredigend beantwoorden! “Als je nog vragen hebt, alsjeblief, alsjeblief, mail ze me!” Zullen we zeker doen. Hij is trouwens aan een nieuw boek aan het werken, waarover later meer.

 

 

 

 

 

Aan de stand van Gordon & MacPhail vinden we Eric en Julliete terug.

We palaveren wat over “zachter” worden van alcohol op de tong door rijping … jaaaaah!!

Krijg eindelijk de kans om hun nieuwe Littlemill te proeven waar zoveel om te doen is.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De nieuwe Highland Park “Dark Origins” is er ook.
Mooie verpakking, zwaar teleurstellende whisky.

 

 

 

 

 

Leuk om de “Whisky Mercenaire” terug up and running te zien. Na z’n passage met een longontsteking langs het hospitaal ziet hij er enthousiast maar zwakjes uit. We proeven van enkele Liquid Treasures die hij verdeelt over het Belgische land. De Ben Nevis bekoort en verrast het meest tussen de andere goede bottelingen. We wensen hem verder herstel toe en schuiven verder.

 

In een grote vitrinekast stond een pak whiskygeschiedenis bij elkaar. De Macallan’s en Springbank’s waren er opgestapeld vanaf de jaren ’30. Het bleek om een privéverzameling te gaan en de blonde stewardess/fotomodel dat ons aansprak bij onze interesse was de vrouw van de eigenaar. Nee, de tentoongestelde whisky’s kende ze niet echt, dus veel kon ze er niet over vertellen.

 

 

 

 

 

Dan maar een “spelletje Caperdonich” gespeeld. Zoveel mogelijk Caperdonich’s zoeken en proeven. Meestal ging het om Duitse bottelaars en het niveau was wisselvallig. Effe de puntjes op de “i” zetten, dachten we zo, en wij naar de tafel van Marc Segers. “Whiskycorner”, weet je wel. Daar vonden we nog een Caperdonich van Gordon & MacPhail. J’o vond er ook nog wat anders!

 

 

 

 

 

 

Tussen de letterlijk honderden flessen had hij een bourbon gevonden op vatsterkte. 66,2%! Pas binnen en ontzettend lekker, zei Marc. Pas op hé! H_o_n_d_e_r_d_e_n  flessen en onze J’o haalt ‘m er zo uit. Toeval bestaat niet.

 

 

 

 

 

Samen met onze aanwinst trokken we ons terug aan een staand tafeltje voor het podium. De opera-geschoolde zangeres met haar toetsenist had de plaat gepoetst en het jong “geweld” van Folie Douce bestormde ondertussen de planken. Ze zouden “iets” betekend hebben op Studio Brussel bij “De nieuwe lichting” en ik moet zeggen: ’t viel niet tegen. Goede achtergrondmuziek voor J’o ’s promopraatje over de nieuwe bourbon in z’n glas. De vrouwen vielen en de mannen moesten dan volgen.

 

 

 

 

 

Ons plots bewust van het uur, in combinatie met de resterende bonnetjes in onze zakken, verhoudingsgewijs tot de wandelafstand naar Berchem Statie met aldaar de laatste trein naar huis, werd er besloten nog ne Clynelish aan te schaffen en ne rogge voor m’n vriend. Bweak. Die rogge was wel ’t slechtste wat we in lange tijd geproefd hadden, maar … meten is weten!

 

 

 

 

 

 

Ondanks de bezorgdheid in het begin van de avond dat “het hier niet gaat ontploffen” kon je ondertussen over de koppen lopen. 

Voor ons praktisch allemaal onbekende gezichten, maar tijdens gesprekjes hier en daar blijken het allemaal tevreden klanten te zijn van Anverness. 

Peter Deckers is hier iets moois aan het opbouwen en ik heb zo’n vaag vermoeden dat het festival een vervolg gaat krijgen. Vaag vermoeden dat wij weer van de partij zullen zijn ook!

 

 

 

 

TERUG