TERUG

Het wetenschappelijke gedeelte komt wat kitscherig over en is niet echt duidelijk voor leken. Zo is het o.a. niet duidelijk dat het gebruikte bron- of oppervlaktewater al dan niet de kleur geeft aan de spirit. Allé, toch voor sommigen. 
Een staaltje new make spirit zou hier wonderen doen en ook de gevorderde whiskykenner kunnen boeien. 
Helaas pindakaas! Het is ook niet zo dat alleen de beste single malts, zoals Glenmorangie (of wat dacht je?), in eiken vaten worden gerijpt en de rest in andere houtsoorten. 
Allé, toch volgens diezelfde sommigen! 

Ook een proevertje van de andere distilleerderij in hun portfolio zou wonderen kunnen doen. De vrouwelijke proevers zouden den “Glen” nog lekkerder gevonden hebben, de kenners zouden hun glaasje Ardbeg de hele tasting lang kunnen koesteren hebben. (Of is het dan toch “ArbeRg”? Na het invullen van een ellenlange lijst voor Diageo, waar men het telkens had over Ardberg, zou je nog beginnen twijfelen!)

De whisky’s dan:

The Original

Deze is nu de basisexpressie van Glenmorangie. Floraal in de neus en dan vooral rozenwater en gekwetste geraniums.
In de smaak vinden we kokos. Meer first fill vaten dan vroeger, vertelt men. Minder spicy, en wat er komt, komt later.
Je vind in dit alles de vrouwenhand van de nieuwe masterblendster terug. Dit moeten we even uitleggen aan de mens van Glenmorangie. We vertellen hem dat Glenmorangie recentelijk overgenomen is door Louis Vuitton Moet Hennessey.
Kort daarna kwam de nieuwe range uit, met designfles en andere benamingen. De meer “mannelijke” 10 jarige werd vervangen door deze “original”. Toen we de promojongen een oude 10 jarige lieten proeven begreep hij eindelijk wat we bedoelden.

Lasanta (warmte en passie)

Dit is dezelfde Original, maar nagerijpt op een Oloroso sherryvat. De zachte florale aroma’s vechten dan ook wat met de sherrytoetsen. Eventjes een mokka-explosie die wegdeemstert naar kruidigheid. Ook wat chocolade.

Quanta Ruban (Quanta is de portoregio en ruban het gaelic voor robijn)

Dit is dezelfde Original, maar nagerijpt op een …, u raadt het al, portovat! Hints van witte muntjes. Deze is wel heel mooi in balans. Hier wel kruidig bij de eerste sip. Wat toetsen van de porto, de geur van rood fruit en als je wat met je tong tegen je gehemelte wrijft: frambozen. Donkere gesmolten chocolade in de afdronk.

Astar (gaelic voor reis)

… en dat is alles wat we er hier over te weten komen. Gelukkig is dit pareltje voor ons geen onbekende.

Nectar d’or

Dit is dezelfde Original, maar nagerijpt op een …Sauternes-vat! Om de aroma’s vrij te krijgen moet je goed walsen met je glas. Dan krijg je wel een mooie balans. Veel honing ook. Melkchocolade van het type “kindersurprise”. Kenners weten wat ik bedoel! Beetje sulfiet, citrus en witte pompelmoes. Niet slecht, niet slecht!

Signet

Het summum van de nieuwe range en niet beschikbaar. Daar de man hem zelf nog niet geproefd had, hebben we hem van onze fles laten proeven.
Zo leer je nog eens wat! Deze is samengesteld door Bill Lumsden himself en bevat oudere malts. Er staat echter geen leeftijd op de fles. Hout en rood fruit. Vanille. Luikse perensiroop op well done toast. Samen met de Astar de betere uit de nieuwe reeks. Misschien dat de nieuwe PX ook in het rijtje thuishoort, maar dat is wachten tot Jan hem binnenkrijgt.
Hier hadden ze er zelfs nog niet van gehoord.

Bij het verlaten van de tastingroom on wheels toch wat gemengde gevoelens.

Maar toch goed gelachen in goed gezelschap, en dat heeft ook zijn meerwaarde!

TERUG