|
|
|
|
TERUG |
MAIN PAGE |
VERDER |
MAANDAG 22 JULI 2013 |
 |
|
|
Een heel sober ontbijt
want we vertrokken vroeg : om kwart na zeven aan de ontbijttafel voor wat
muesli, toast met koffie. Koffer
van de wagen volgeladen en op het geplande uur waren we op weg |
|
 |
Aankomst Schotse vasteland |
| Naar goede gewoonte verloopt alles bij CalMac volgens het boekje en zodoende waren wij iets na negenen al opnieuw on the road. We stelden ons vertrouwen in de GPS en volgden rustig haar aanbevelingen. Via Kilmarnock naar Glasgow om zo onze weg te vervolgen richting Carlisle. Net voor de grens met Engeland hielden we een obligate stop te Gretna, niet om onze trouwbeloften te hernieuwen maar gewoon om het toch ook eens gezien te hebben. Een waar shoppingcenter, een kleine versie van het Gouden Kruispunt, dook voor ons op maar het moet gezegd, architecturaal vormen alle gebouwen een mooi geheel. Nog een laatste reeks geschenkjes gekocht en wij verder. |
 |
Gretna Green, Gouden Kruispunt van Galloway |
| Na
het eerder karige onbijt knorden onze magen stevig bij het buitenrijden
van Schotland.
In het eerste stadje op Engelse bodem, Longtown, waagden we een
gokje in het Graham Arms Hotel.
Een potige kerel verzorgde de bediening.
De kip op Marokkaanse en Indische wijze was heel lekker klaargemaakt. Tennents kenden ze hier al niet meer, een Fosters was ook op zijn plaats. |
 |
|
Via Brampton
vervolgden wij onze weg naar Newcastle.
Een korte stop om de benen te strekken lukte nog wel en ter
hoogte van Hexham verlieten we de hoofdweg naar Aydon Castle.
Een ingeving van het laatste moment op basis van een foldertje in
de bar van het hotel. Het
kasteel was eigenlijk meer een versterkte hoeve, gelegen in een zeer
landelijk stukje Northumberland. Je
kan alleen maar oprecht toegeven dat de Engelsen, en bij uitbreiding
alle Britten, heel veel respect hebben voor hun cultuurhistorisch
erfgoed.
Lang bleven we er
niet rondhangen, want we wilden onze overzet absoluut niet mislopen.
Je weet immers maar nooit welke gevaren en files je onderweg nog
tegenkomt. Ziedaar, lap, nog
geen kilometer verder was het van dat : een kudde schapen en hun herder
trokken over de weg naar andere oorden.
Daar sta je dan ! |
 |
Aydon Castle |
 |
Rush Hour |
| Maar
bij dit korte oponthoud bleef het dan ook en goed op tijd stonden we aan
de Royal Quays van North Shields.
Vanaf dan begon het lange wachten om in te schepen, de rijen
links en rechts van ons reden vlot de boot binnen.
Wij stonden ruim twee uur stil.
Ondertussen luisterden wij regelmatig naar het nieuws op de radio. Er zat spanning in de lucht, je voelde het. Het verlossende nieuws kwam echter op het ogenblik dat wij de boot opreden : troonopvolger George was “deliverd”. Wij hoorden het in alle drukte pas veel later. |
|
 |
 |
|
Door het lange
wachten was er geen plaats meer op het buitendek en moesten we
noodgedwongen een plaatsje op het schip opzoeken om te lezen.
Maar wat blij met een kajuit met zicht op zee : veel ruimer.
Vanaf nu nooit geen stapelbed meer, … ! Op het afgesproken
uur gingen we opnieuw dineren in de Blue Riband.
We kregen een tafeltje bij het raam en genoten van de zon die
langzaam wegzakte over een kalme zee, net een biljartlaken. |
|
 |
