Vrijdag 22 maart

Vandaag de hele dag alleen thuis. Ideaal om op mijn eigenwijze tempo het valies te vullen want morgen is het zover. Dan sta ik met een tiental whiskygenoten weer aan het begin van een trip naar Schotland. Voorzitter Werner heeft het samen met zijn broer in het hoofd gehaald dat een 40tal flessen van zijn geboortejaar alleen maar ter plaatse kunnen geproefd worden, vandaar.

Rustig ontbijten, radio op, krantje er bij, koffietje toe. Nu ik gisteren het onderbroekenprobleem wereldwijd heb opgelost sta ik zelf voor het lege valies, het blijft een rare gewaarwording. Toch maar doorgebeten en volgens de richtlijnen van de voorzitter alles gepakt.

Nog wat zitten lezen maar onvermijdelijk dwalen de gedachten af, dit wordt mijn laatste reis als actief medewerker aan de wereldeconomie in het algemeen en het bruto–nationaal product in het bijzonder. Dat wil ook zeggen dat ik vanaf nu geen verlof meer heb, of betaalde feestdagen maar ook geen verlofaanvragen en ander gezeik meer.

Dat gegeven maakt me meteen ook met voorsprong de oudste van het bonte gezelschap waarmee ik morgen op pad hoop te gaan. Een grote verantwoordelijkheid voorwaar maar tevens een zeer uitgebreide comfortzone zoals dat in de damesboekskes heet.

Het wordt weer een uitzonderlijke trip, dat voel ik aan mijn water dat overigens helemaal ok bevonden is.

Op uitzondering van nieuwkomer Karl zijn alle kornuiten mij bekend van vorige reizen. Mijn slapie wordt Gunter, gewoonlijk stoppen ze de grootste varkens bij elkaar, alles normaal dus.

Het grote vraagteken voor deze reis was: Kan de Jan wel mee? Na al zijn lichamelijk leed heeft dat tot deze week in de weegschaal gelegen maar uiteindelijk heeft hij groen licht gekregen. Iedereen blij. Met een team aan verzorgers zal het hem aan niets ontbreken. Er is trouwens het oude Schotse gezegde: Better half a John than not a John!

Gezwind zullen we hem door het Schotse landschap duwen en bergaf moet hij het zelf maar uitzoeken.

Vanavond nog een laatste repetitie bij Jan thuis en dan lekker dromen van boten, bergen, eilanden…

Op de valreep ontspruit mij nog een vers

Noordzee

Schip verlaat de haven
schuimsop jaagt
water draagt
tot caledonia ons welkom lacht
hoogland ontwaak
uit veel te lange winterslaap
spiegel je ziel
in een loch vol lentelicht
toon ons de weg over de hoge pas
onthul aan je voet
de westelijke eilanden 
ver daarachter
wacht ons canada