|
|
|
De stills worden heden niet meer met kolenvuur verhit. |
'The House' |
"Eén van de
|
Pagina 5/5 |
|
|
|
De stills worden heden niet meer met kolenvuur verhit. |
'The House' |
Na het lekkere maal moest er gewerkt worden! Het vat voor “Cask in a Van” Edition 2010 moest gekozen worden! Onze voorkeur ging uit naar een 13 jarig Sherry gerijpt. Bij “de prijs per fles” toch eventjes moeten slikken en bij een tweede poging bleek het bourbonvat uit 2002 ook best lekker te zijn ... en betaalbaar.Na deze harde taak volgde een ontspannende avond (in mijn notities stond “wilde avond”, maar dat kan ik hier toch niet schrijven hé!) in het “house” met alle gasten. En wat doe je als de San Miguel op is? Dan drink je Corona. Bah! |
 |
|
|
|
Donderdagmorgen en de kater buitengelaten zodat hij een kommetje melk kan gaan zoeken op de “premises”. |
|
Zelf trok ik met de groep terug naar de distilleerderij om in het warehouse een vatje van 1971 open te maken.
Valinch bij de hand en proeven maar.
Hierna bezochten we alle warehouses en maak je geen zorgen, d’er is nog genoeg!! |
|
|
Een groot geheim probleem in Schotland is het droge weer. Men zegt dat het er veel regent, maar dat is maar om de toeristen weg te houden.
Hier in Glendronach moet men zelfs “bijregenen” opdat de lege vaten niet zouden uitdrogen en dooreen vallen!En wijle weeral weg! Naar Duncan Taylor in Huntly! |
 |
|
|
|
Daar aangekomen ineens beseft dat ik mijn kater op de “premises” vergeten ben. Geen probleem! We zorgen wel voor een nieuwe! Als gasten van de Nectar worden we hier koninklijk ontvangen met sandwiches en soep. Weer slaat de verbazing toe als je ziet wat er hier in de “cremerie” allemaal te wachten ligt om gebotteld te worden.
Razend benieuwd was ik ook naar het potje “caramel”, de befaamde E150! Duncan Taylor gebruikt het niet, maar ze bottelen soms voor klanten die het wel gebruiken. Sticky stuff! Ruikt niet lekker en de smaak puur zou je na 14 dagen nog niet kwijt zijn. |
|
|
|
|
|
E150 |
||
 |
Terug boven de shop stonder er interessanter dingen te proeven. “Iet van ’t schap mannen?” |
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
“Even later!”. |
|
|
|
Huntly Distillery |
|
Te voet gingen we naar de “nieuwe distilleerderij” van Duncan Taylor. Oude gebouwen van een zuivelbedrijf?
We treffen er Euan Shand, zijn architecten en zijn investeerders. Op het eerste zicht zou je het nog niet zeggen, maar het is wel degelijk de bedoeling om hier volgend jaar al gin te distilleren. Geld in’t laatje om de 3 jaar te overbruggen die nodig zijn om “whisky” te maken.
Stuart Robertson van Springbank is reeds aangezocht om het “ding” op te starten. Spannend hé! |
 |
Dankzij het strak aangehouden schema (?!?) werden er eenmaal terug in de bus ideeën gevraagd om het teveel aan tijd te doden. Van achter mijn hand riep ik “Dunnottar Castle”, van voor mijn hand riep ik “Goed idee!”. Zo waren we al met 2 en je weet: democratie werkt! En wij op weg naar Dunnottar Castle! |
 |
Dunnottar Castle |
|
|
|
Altijd indrukwekkend en dus ikke goed gescoord.De restanten van de verstekelingen werden soldaat gemaakt en langzaam begint het besef dat de reis ten einde loopt. |
|
|
Zoek de winnaar van 'The Nectar' |
|
|
|
We zakken verder af naar het keichikke “Lochgreen House Hotel” in Troon. |
|
 |
De cirkel is rond. “Marvellous Diner” beloofde het programma en het had gelijk.Voorafgegaan door aperitief mét Champagne, buiten wegens het goede weer, en gevolgd door een bezoek aan de bar, binnen wegens in het bezit van een eigen “whisky sommelier”.Nu konden we alles uittesten wat we geleerd hadden en het moet gezegd: zo’n trip door Schotland met “The Nectar” kunnen we iedereen aanraden. Zeker een whisky sommelier in de bar van een hotel in Troon.
|
