Nawoord
woordvoerder:
Door de niet aflatende interesse voor dit klein stukje aarde had kleine broer op een bepaald moment vernomen dat er hier jaarlijks in augustus een halve marathon gelopen werd. Vertrekpunt Bowmore en eindpunt Port Ellen. Daar ik een goed verstaander ben en ik mijn broer zo’n beetje ken, zei ik direct spontaan “Ik ga mee!”. Stilletjes had ik al berekend dat er genoeg tijd zou zijn om in conditie te komen (lees: wat overgewicht kwijt geraken) om zo’n eenmalige krachttoer neer te zetten. Wist ik veel! Het bericht kwam dat het parcours dit jaar gewijzigd werd en dat men gewoon in een lus van Bowmore naar Bowmore zou lopen. Dit, samen met het feit dat de marathon in het toeristische hoogseizoen doorgaat, veranderde de plannen drastisch! Spelend met een routeplanner stelde mijn broer vast dat de afstand van Bowmore tot Ardbeg, via de high road,tot achter de komma overeenkwam met de afstand van een halve marathon. “Wat als we zelf nu eens een alternatieve marathon organiseren?”. Die vraag werd een idee, dat idee werd een plan. De datum werd ettelijke maanden naar voor geschoven en er werd gepolst of er misschien nog geïnteresseerden waren. En zoals je kan zien in het verslag, niet enkel broer en ik zijn “gek”. Eenmaal het plan vaste vorm aannam werd er druk getraind. De vooruitgang werd bijgehouden door deel te nemen aan verschillende lokale joggings. De eerste jogging van de Ierse pub “Dubh-Linn” van Christophe in Wolfsdonk, “Cross der jongeren” in Westerlo, “Flitsrun” in Averbode, waar we ons allen waagden aan de Alsof dat nog niet voldoende was, werd er een druk schema uitgewerkt door de voorzitter van wat we zo nog al konden doen, als we dan toch in Schotland waren … |
||
Honderden kilometers training |
Dubh-linn jogging te Wolfsdonk |
Ontbijtvergadering in Dubh-linn |
En de rest is zoals men zegt “geschiedenis”. Nooit zal ik het beeld vergeten van de helden voor mij, in hun loopshirts van de Ierse pub, ingesloten door het landschap achter Bowmore. Tussen de heuvels, het loch en de gaspeldoorns. Dat surreële moment wanneer alles samenkomt en dat je beseft: “Beter dan dit wordt het niet … bedankt!”.Gunter. |