DAG 5 (2/3)

100PROOF.BE

VOORWOORD

Dag 1

Dag 2

Dag 3

Dag 4

Dag 5

DAG 5   (3 / 3)
VRIJDAG 11 MAART 2011

In de filling store wordt de spirit verdund van een 70% alc/vol tot 63,5% alc/vol alvorens het in het vat gaat voor rijping.
Warehouse No.1 telt twee verdiepingen waar de vaten 3 hoog liggen gestapeld in een dunnage stijl. Zo goed als allemaal fresh bourbon barrels waar in sommigen al sinds december 2005 whisky rijpt. Veel van deze stock is dus al whisky ondertussen, maar toch houd Francis alles nog voor zich, en niets voor de buitenwereld.
De vraag die dan onontkomelijk volgt aan Francis: "When do you gonna bottle?". Een routineus en mysterieus antwoord dat we krijgen: "When I find it ready!", aldus Francis.
Ik blijf het allemaal raar en niet vanzelfsprekend vinden. Misschien is de whisky nog niet goed? We zullen het misschien zo dadelijk weten.

Warehouse No. 01

foto: Werner

Fresh bourbon barrels

Hey kijk, er ligt een 'valinch' klaar

foto: Gunter

Misschien laat Francis ons de enige twee vaten proeven die wel al rijp en lekker zijn, en is het overige dat hier ligt te rijpen inderdaad nog niet klaar? In alle geval, we krijgen eentje uit een fresh bourbon barrel van meer dan 5 jaar oud. De geur van een zakje snoepgoed en lekkere vanille aroma's en citrus. Crème brûlée. Heel volwassen geur. Eentje waar je aan wilt blijven ruiken. De tastingnotes mogen we niet neerschrijven, want anders lijkt het alsof we mogen proeven hebben van iets waar nog geen taks op betaald is. Iets dat zelfs niet bestaat, want er is geen Daftmill Single Malt Whisky. Dus schrijf ik dat Francis de inhoud van ons glas terug het vat inkippert. Idem met het glas dat uit een first fill sherry butt wordt getapt. Deze is naar onze mening zelfs bijna overrijp en dient eigenlijk dringend gebotteld te worden Francis!
Maar geen reactie, we hebben het geprobeerd.

foto: Peter

Cask stencils are fun!

Indringers op het erf

foto: Werner

In zijn kantoortje praten we nog wat na met Francis, die onze weggeschonken flessen 'flierefluiters' hard weet te apprecieëren. We zijn hier dan ook goed ontvangen. Iets wat ongetwijfeld niet zo evident is om tijd uit te trekken en ons zijn distilleerderij te tonen terwijl er ongetwijfeld ander, en nuttiger, werk staat te wachten op hem. Op een boerderij is er altijd werk te doen.

Hij haalt zijn fotocollage te voorschijn van alle stappen van de verbouwingen en werken die hier allemaal hebben plaatsgevonden om te bekomen wat het nu is. Vol trots doet hij hierbij zijn verhaal.

We nemen afscheid en er worden hier en daar nog business cards geruild. Je weet maar nooit of hij überhaupt ooit van plan is om te gaan bottelen.

foto: Werner

Vroeger en nu

Vanuit Daftmill rijden we richting Edinburgh airport. Maar voor we het grote water oversteken naar Edinburgh, houden we halt in Aberdour voor, wat er ondertussen naar uit ziet, onze laatste lunch deze reis. Een beetje prospectie houden nu we hier zijn. De laatste avondklassieker tijdens onze vorige reizen is niet meer van toepassing, daar Ryanair niet meer op Prestwick vliegt maar op Edinburgh, dat hier een half uurtje vandaan is. Moesten we 's avonds laat landen of 's morgens vroeg moeten opstijgen, lijkt dit gezellig 'Woodside' hotelletje een optie. De lunchruimte baadt volop in sfeer door het prachtige gekleurde glazen dak boven onze hoofden. Het glazen dak blijkt dan ook nog eens afkomstig te zijn van het schip "Orontes" dat eind 19e eeuw overtochten naar Australië verzorgde. In 1926 werd het dak hier op het hotel geplaatst.

foto: Wim

foto: Peter

Lekker gegeten in het Woodside hotel trouwens, en iets wat we kunnen meenemen voor de toekomst. Thuis overnachtplaatsen zoeken via 't Internet is nog altijd anders dan in levende lijve een kijkje ter plekke achter de deuren gaan nemen.

Even verderop houden we nog een laaste keer halt voor we het busje binnenleveren. We doen dit in het dorpje North Queensferry. Dit ligt op de oever van de Firth of Forth, en letterlijk onder de voet van de magistrale Forth rail bridge. Van hieruit heb je ook een mooi rustig uitzicht op het hele bouwwerk.

Under the bridge downtown

foto: Gunter

foto: Dirk

Terwijl ik en Gunter het busje terug volgetankt binnenleveren bij de verhuurmaatschapij, zijn onze andere vrienden hun en onze bagage aan het afwegen en afmeten om zonder meerkost het toestel op te kunnen.

Opnieuw gaat dit lukken. En kijk, ook in onze rij om in te checken, en die met hetzelfde heikel punt aan het worstelen zijn: Stef & Krien van ons ó zó geliefde restaurant de Cluysenaer in Kluizen. Het is voor hen een hele familie-uitstap van een hele week geweest. Ook buiten hun restaurantmuren zijn die ó zó sympathiek, moest daar iemand aan twijfelen. 

Onze incheckbeurt verloopt vlotjes, maar daarna mis je toch wel de Elvis-Bar die in Prestwick Airport, samen met de Tennent's tapkraan, vertegenwoordigd waren.

Nu al herinneringen aan het ophalen, en we zijn nog niet eens terug thuis

foto: Wim

Eindelijk! We zijn sinds maandag al in Schotland en hebben nu op de valreep, nog net voor we ons toestel naar Brussels South opstappen, een in kilt gehulde man kunnen waarnemen. Deze Brusselaar met Antwerpse sterallures werkt in Schotland als gids voor autocarbedrijven die hem nog niet kennen en dus willen inhuren voor georganiseerde busreizen in Schotland. Het zal allemaal wel toeval zijn, en ongetwijfeld gebaseerd op misverstanden allerhande, maar hij moet even terug naar België ivm met een rechtzaak. Hij raakt dan toch uiteindelijk in gesprek met ons. Maar wat er toen allemaal verteld is weet ik niet want ik moest toen toevallig net drinken gaan halen, en volk dat daar stond aan te schuiven...
Maar als ik terugkwam had iedereen nog evenveel business-kaartjes in zijn bezit.

Ok, nog één groepsfoto dan

foto: Gunter

De terugvlucht verloopt netjes. Ik en Gunter staan onze plek nog af aan iemand met een restaurant in Kluizen zodat hun gezin samen kan zitten, maar we hadden dat voor iedereen gedaan. Maar zijn des te blijer om dit voor dit gezin uit Kluizen te kunnen doen. En de volgende keer als we opnieuw met een volle bus en een lege maag komen whiskydineren worden we beloond voor deze bijbelse daad, heeft Krien mij achteraf nog gemaild. Voor de rest van die bus gaat dat dan wel vreemd zijn, maar so be it!

Als we elk thuis onze voordeur 's avonds laat in onze rustige Kempen dichttrekken (ja Wim, en ook in het Hageland), dan pas kunnen we zeggen dat we een meer dan geslaagde Schotlandreis achter de rug hebben. Je kan inderdaad met een bus vol mensen op leeftijd, (tiens, zoals ik nu eigenlijk gedaan heb) naar Schotland reizen, daar een Brusselse Schotlandgids oppikken, en dan alles op u laten afkomen...

But...

"I Choose something else"
Ewan McGregor 'Trainspotting', 1996

DAG 5 (2/3)

100PROOF.BE