Dag 4 maandag 2 juni

De nacht was kort de dag wordt lang. Het ging er weer hevig aan toe in bar en lounge gisterenavond. We hebben ons een breuk gelachen met allerhande, al dan niet aangedikte, verhalen over schelmenstreken, deugnietrijen en andere stommiteiten. Om 8 uur snel douchen want er mag geen tijd verloren worden. Na een gezond ontbijt vertrekken we naar Highland Park Distillery voor een uitgebreide VIP-tour.

Het is bewolkt en aan het mooie weer lijkt een eind te komen. In de distilleerderij aangekomen worden we ontvangen door manager Patricia en haar co-gids James. Eerst krijgen we een prachtige film met even indrukwekkende muziek voorgeschoteld, dit ter introductie, daarna worden de busjes gescheiden en in het kielzog van James verkennen we (busje 1) de fraaie gebouwen en installaties.

Hier wordt alles nog zelf gedaan, mouten, malen en de verdere zwik van de whiskybereiding. Onze gids is een stille, haast verlegen man die wel het hele proces op zijn duimpje kent. Het verhaal over de distilleerderijkat Barley, die na een ongeval moest inslapen is vertederend en ontroerend. In het filling station mogen we even onze vinger soppen in de 67,1° sterke New spirit. Al verrassend lekker en veelbelovend. Robby, de fillman lijkt me en geschikte kerel. Dan zijn we aanbeland bij het hoogtepunt van ons bezoek. In de smaakvol ingerichte tastingroom staan de glazen al gevuld voor een masterclass; 12,15,18,21,25 en 30 jarige bjoeties passeren de revue voorzien van de nodige en soms grappige commentaren van Patricia. Ze vindt ons de beste groep ever en krijgt op’t eind dan ook een fles Boon Kriek en onze beroemde vragenlijst voorgeschoteld en dat zorgt voor de nodige hilariteit. Om het geheel in stijl af te sluiten krijgen we nog een mini 18y en een tastingglas. Ik breid in de winkel mijn miniaturenverzameling uit en vind ook nog enkele geschikte foto’s voor mijn nieuwe bundel die nu eindelijk maar eens moet gaan verschijnen (kerstmis 2008)

Het bezoek wordt afgerond en we gaan naar het bijhorende restaurant waar ons een heerlijke seafoodplatter wacht. Weerom een fijne realisatie van onze voorzitter annex broer. We mogen onze twee pollekes kussen met dit stel. We hoeven slechts de mond te openen en te slikken en de culinaire en andere lekkernijen vliegen ons in de mond. Het eten wordt door iedereen gesmaakt en meer dan voldaan zetten we koers naar Scapa Flow.

Hier gaan we de resten bekijken van de Hochseeflotte, de Churchillbarriers en de gezonken blocking ships. Maar eerst bezoeken we The Italian Chappel, gebouwd door Italiaanse pow’s van WO II. De bijpassende Highland Park 15y Capella maakt het plaatje compleet. Weer een verstekeling die vakkundig de nek wordt omgedraaid.

Even is er paniek door een losgerukte deurklink. Ik ken mijn eigen krachten niet. Zou dat zijn sinds ik Ginseng neem? Sindsdien heb ik ook een ongekend libido en zelfs na de zwaarste krachtinspanningen heb ik nog de neiging om seksueel actief te zijn. Dit even geheel terzijde en niets bijdragend aan het verhaal.

Door de vakkundige uitleg van Gunter krijgen we stilaan een betere inkijk in het plaatselijke en tevens internationale oorlogsgebeuren gedurende beide wereldoorlogen. Vind je ook niet dat we er fel op zijn vooruitgegaan sinds we onze oorlogen zijn beginnen te nummeren? Verstekeling 7 gaan we proeven aan de Scapa plant. Na een korte rit en een fikse klim betreden we zonder toelating de gronden van Scapa. Ongestoord en onder een weer stralende zon wordt, oh surprise, een Scapa botteling van de M&H collection soldaat gemaakt; na de heerlijkheden van deze morgen valt dat een beetje tegen maar toch. Sfeer is nog steeds goed en de omgeving is ook Ok.

In de baai zien we de groene markeringsboei van The Royal Oak liggen. Dit Engels vlaggenschip werd door de snode Kapitein Prien bij nacht en ontij naar de zeebodem getorpedeerd. Nog steeds een staaltje van durf en roekeloosheid sommige Übermenschen eigen. We hebben en overdonderend uitzicht over Scapa Flow en dat met een fles en de juiste vrienden is voldoende voor een moment van intens genieten.

In al mijn ijver ben ik nog vergeten te vermelden dat we ook hoofdstad Kirkwall bezocht hebben om wat sightseeing en shopping te doen. Leuk stadje overigens met ook hier de originele flagstones in de winkelbuurt waar ik mijn verzameling kan verblijden met twee nieuwe aanwinsten.

Dan hotelwaarts want dinner is served at 7. We worden verwend met een uitgebreide keuze van plaatselijke specialiteiten waarbij vis, schaap en haggis duidelijk de voorkeur wegdragen van ons culinair verwende gezelschap. Vanachter het grote raam genieten we van het uitzicht over Loch Harray en verder weg de toppen van Hoy.

Na het eten worden we door de voorzitter uit de bar gerukt voor het slachten van de volgende verstekeling. Weer een Highland Park, maar dat gaat nooit vervelen. Deze keer is het de 12y met op de doos het landschap dat zich voor onze ogen ontrolt. Onder invloed van deze overweldigende omstandigheden krijgt Wim de geweldige aandrang om enige schunnige liederen uit zijn lang verlopen jeugd voor het voetlicht te brengen. De vlam slaat in de pan en er wordt met geweldig veel plaatselijk spek geschoten.

Dirk vraagt even het woord en krijgt het ook. Hij heeft een mededeling. Zijn zoon Emiel wordt vandaag 1 jaar en hijzelf dit jaar 39 daarom tovert hij een Highland Park, komt daar dan geen einde aan, 39y Duncan Taylor tevoorschijn. Dit ontroerende gebaar wordt enorm geapprecieerd en als bij toverslag opent zich de hemel boven Orkney en een rode zonnebol zakt majestueus in de oceaan. Sprakeloos aanschouwen we dit spektakel op onze laatste Orkneyavond. De zon is weg maar we trachten de magie van deze avond nog even vast te houden.

In de bar ontspinnen zich achteraf de meest uiteenlopende discussies over de meest uiteenlopende onderwerpen. Muziek, whisky, natuurfenomenen, reizen, filosofie en andere vettige praat gaan over de toonbank. Dit soort gesprekken zijn een echte verrijking. Na the parting glass zoeken we onze beddenbak op want morgen is het zéér vroeg dag.

    J'O