Islay 2006

Zaterdag 250206

Ons Mim is werken en ik hou me wat bezig met inpakken. Om nog eens lekker ouderwets te doen neem ik mijn oude fototoestel en zwart-wit film mee; Eens benieuwd wat dat gaat worden?

De weersvoorspellingen zijn positief: zonnig maar koud. Hier is het niet anders, vooral de strakke NO wind maakt het guur. Straks nog wat verder inpakken en dan op tijd mijn keef in want morgen staat Gunter hier vroeg voor de deur;

Zondag 26O2O6

Om zes uur opgestaan samen met mijn echtgenote die weeral moet werken ( er moet toch iemand de kost verdienen) Douchke genomen en nog even wachten op mijn taxi. Stipt op tijd zijn Roger, Gilbert en Gunter op post.

Bij Werner in Ramsel komen alle medereizigers één voor één binnengedruppeld. Onder het genot van en warme koffie worden de laatste mededelingen gedaan en om halfacht vertrekken we richting Charleroi. Niemand vergeten? Niemand vergeten! Het is bewolkt en winderig wanneer we na een rustige rit de luchthaven bereiken, het sneeuwt zelfs lichtjes. Inchecken en pascontrole verlopen voorspoedig en al gauw zitten we op een kluitje bijeen in het staartstuk van de Boeing 737-800. Om tien voor elf stijgen we op en een dik uur later landen we in Glasgow- Prestwick onder een mooi zonnetje.

Werner en Hans worden inderdaad meegenomen maar niet door een vreemde man. Even later staan we op ons vervoermiddel te wachten. Dan blijkt dat de bagage van Chris een eigen weg gekozen heeft. Hij zal het dus zonder moeten doen. Ryanair blijkt niet echt bereid daar iets aan te doen we zullen dus ons plan moeten trekken. Wanneer de busjes arriveren, gelukkig is onze beide chauffeurs geen geestelijke noch lichamelijke schade toegebracht, worden de plaatsen ingenomen.

Al gauw steekt een tweede tegenpech de kop op onder de vorm van een wispelvallige zijdeur. We vinden het te gevaarlijk om met deze halfopen toestand de westelijke kust van Schotland af te dweilen en besluiten terug te keren naar het verhuurbedrijf.

Links van ons merk ik een visarend boven de vallei. In de weide liggen enkele imposante highlanders te herkauwen en een vlucht wulpen landt vlakbij.

De dames aan de balie zijn eerst wat kribbig maar het ijs breekt al snel. Onze lunchpauze zal hier genoten worden in de plaatselijke pub, restaurant, hotel waar we aanschuiven voor een flink bord carvery (kalkoen, ham, roastbeef) met garnituur naar believen. Ondanks de tegenslagen zit de stemming er al goed in. Er blijken enkele zeer droge komieken tussen te zitten. Het bezoek aan Glengoyne kunnen we op onze buik schrijven maar niet getreurd een ijskoude Guinness verlicht het lijden en we leggen ons in de comfortabele zetels van “The Carlton”. En nu maar wachten op een bericht van de garage.

Eén Guinness later is alles ok en zijn we op weg naar Glasgow. Door de buitenwijken, voorbij het stadion van de Rangers, het is behoorlijk druk. Langs de andere kant van de Clyde zien we sneeuw op de Highlands. We rijden over de imposante brug en komen nu in het echte Schotland. Langs de bonny, bonny banks of Loch Lomond vangen we de lange tocht naar Tarbert aan. Om onduidelijke redenen(mosselen) stoppen we even bij Loch Fine.

Wanneer de avond valt zijn we in Inveraray bekend om zijn Whiskyshop en jail. Het is één van de eerste planmatig aangelegde stadjes en dat is er dan ook aan te zien. Zeer pittoresk. Hier nemen we even de tijd voor onze eerste dram. Een Springbank van 15 jaar. Licht geturfd, zout op de lippen en lange warme nasmaak. Iemand slaagt er in van het maar een gemiddelde blend te vinden.

Het is nu bijna donker en we rijden langs de kust van Kintyre Tarbert binnen. Het is wat stil geworden aan boord, we zijn dan ook al 12 uur onderweg. Om even voor halfacht staan aan de toog van The Anchor Hotel waar we eerst voor Zweden aanzien worden. De kamers worden toegewezen, Gunter en ik betrekken room(with a view) 9 aan de kant van het haventje. Prachtig uitzicht moest het niet zo donker zijn.

We frissen ons even op, behalve Chris, en schuiven aan. Het wordt een verrassend lekker dineetje dat opgefleurd wordt door de Poolse garçon waarmee we dadelijk vriendschap sluiten. Na een laatste slok op de kade zoekt iedereen zijnen tram op; het was een lange dag en iedereen is dan ook al snel in Schotse droomlanden.

J'O

TERUG