Foto: Werner

Foto: Roger

 

Wakker geworden, vijf minuten voordat de wekker afloopt. Eigenlijk is dat wel beter zo. Van medereizigers had ik vernomen dat ze al nachten onrustig sliepen. Aangezien ik al veel positieve ervaringen heb met het reisbureau*, ben ik er gerust in. Alles zal op wieltjes lopen en indien niet, dan zal er wel een oplossing gevonden worden.

(* reisbureau: Werner Travel)

De bagage klaar en de chauffeur op tijd. Om 07:00u zijn we present in de gezellige ontvangstruimte, samen met de grote parking, ter beschikking gesteld door de voorzitter.

Verbazingwekkend welke praktische toepassingen er allemaal zijn voor een leeg whiskyvat. Men kan er onder andere koffie op schenken. Ieder huishouden zou er een moeten hebben.

De club deelt survivalpakketten uit…  

Survivalpakket inhoud:  

1 officieel ISLAY 2006 Tourglas

1 beschermbeker voor officieel ISLAY 2006 Tourglas

1 pakje oordoppen, handig voor zij die een twin room delen


In feite heb je niet meer nodig op een whiskytrip, zoals later wordt getest door één van onze leden.

De sfeer zit er al goed in als we naar Brussel vertrekken. Brussel-Zuid, wel te verstaan, zijnde Charleroi. Stond in de kleine lettertjes. Vandaar vertrekken ook “echte” vliegtuigen naar Schotland. Wat schijnbaar door sommige leden pas echt geloofd wordt, als er eentje voor de vertrekhal parkeert.  

Foto: Roger

Foto: Gilbert

 

Foto: Roger

Foto: Roger


Een tas koffie later landen we in Prestwick. Dit staat tot Glasgow als Charleroi tot Brussel. Enfin, je begrijpt het wel.

 

Foto's: J'O

 

 

Er valt me wel op dat, zelfs na een paar keer tellen, er maar 15 stuks bagage zijn voor 16 reizigers. Navraag leert dat er nog eentje in Charleroi op het tarmac staat. (Voor de rest geen slecht woord over de Walen!). Geen nood. Morgen zou het verloren stuk in Prestwick zijn… alleen wij niet meer. Er worden afspraken gemaakt om woensdag het verloren stuk te komen ophalen. Hier komt het belang van het survivalpakket in beeld, alsook de positieve ingesteldheid van de gedupeerde.  

 

 

 

Foto: Katrijn
 

 

En wijle weg… of toch niet? De schuifdeur van één van de gehuurde busjes (de mooie blauwe) weigert dicht te blijven. Na een paar “ronde punten” wordt er besloten, ondanks dat ik aan de deur zit en de man naast mij me vasthoudt in de bochten, terwijl de deur uitnodigend open schuift, om terug te keren naar de garage. Geloof me. De inzending van België voor het Eurosongfestival 2006, “Je t’adore” (zing: Shut da door), gaat vlug vervelen.


Foto: Gilbert