Blind
tour 100 proof
Zondag 13 mei- zondag 20
mei
Zaterdag
12 mei: Voorspel
Na
maandenlange stalking via internet en andere kanalen ben ik eindelijk
aan het inpakken. Het was weer een drukke dag. Vroeg opgestaan want ik
moet om 9u mijn ponden nog gaan afhalen in Wiekevorst wegens te laat
besteld. Maar ja, met al die geheimzinnige geheimzinnigheid weet een
mens het op den duur ook niet meer.
Toch maar
ons Britt haar auto geleend kwestie van niet te veel tijd te verliezen.
Thuis eerst nog een klein terrasje bijleggen waarop mijn echtgenote op
haar beurt de bloemetjes kan buitenzetten terwijl ik weg ben. Mijn broer
Werner, ook die heeft een grote broer, is altijd leuk gezelschap bij een
dergelijk karweitje. Voor de middag is alles klaar en opgeruimd staat
ook hier netjes.
Om 12u15
heb ik een afspraak met een potentiële koper voor mijn geit (2pk) Die
brave mens komt helemaal uit de Oostkantons. Mijns inziens gaat die dat
hele eind niet fietsen om met lege handen naar huis terug te keren. Om
13u is de koop gesloten. Sympathieke mens die ontroerend zijn best doet
om Nederlands te spreken. Schoon wijf ook.
Nu kan ik
eindelijk mijn reis betalen (graptje). Hoog tijd voor een boke want mijn
suiker is aan’t zakken. Daarna bij moeder de pelouse gaan afrijden. Ze
is daar nogal stipt op. Nu nog mijn eigen grasveld kortwieken en mijn
madam haar auto wassen, binnen en buiten € 0.
Ik ben net
klaar wanneer Nona (Mim), Gwen en Floor, mijn nieuwste aanwinst samen
komen aanzetten. Samen gegeten en nog wat met de kleindochter geprost.
Er volgt
nog een belangrijk karwei: Het omtoveren van een ouwe vieze man tot iets
wat morgen mee op reis kan zonder het gezelschap tot last of schaamte te
zijn. Daar is soms al heel wat werk aan maar ik ben tevreden met het
resultaat en dat is het voornaamste.
Het
inpakken der valies neemt wat meer tijd in beslag. Onder grote druk van
de voorzitter laat ik mijn vertrouwde trolley thuis voor een groter
exemplaar want”daar kan meer in”
Onderwijl
ontspruit mij een dichtwerk dat nog enige naweeën vertoont van mijn
laatste shitty-trip in Dublin en omliggende contreien.
Nawee
Drie
maanden van hier
duizend
kilometer geleden
mijlen
gevlogen uren gereden
mezelf
een lift gegeven
langs
de baan gestaan
gewandeld
met mijn benen
op
water en banaan
van
eiland naar eiland
met
de noordzee ferry
vreemde
kost gegeten
geen
last van berry berry
wacht
op wat voorbijkomt
gelukkig
zijn dat mag
neen
het doet geen pijn meer
alleen
wanneer ik lach
Zo, dat
moest er even uit. Ik puzzel wat met mijn reisgerief want ik moet nu 1)
al mijn diabetische toestanden meenemen en 2) ik heb beloofd geen
snurkende overlast te bezorgen aan mijn kamergenoot en bij uitbreiding
mijn andere reisgenoten. Dat zal mijn handbagage worden met de daarbij
horende attesten om ermee op het vliegtuig te mogen ( en waar niemand
tot nu toe naar gevraagd heeft, maar je weet nooit) Mijn klein rugzakje
bij in het valies en klaar is Jo.
Dat
verdient een suikervrije frisco. Frisco op en dagboek bijgevuld. Ik denk
dat ik alles bij heb, of toch niet… Er ligt/staat nog een fles lekkers
die ik ten gepaste tijde zal openen op de reis, tot eer en meerdere
glorie van mijn kleindochter Floor(17-04-12).
Naar waar
die reis ons ook moge brengen.
Wait en
sleep!
|