Woensdag 16 mei

De zon schijnt binnen van over zee. Gunter zonder h duikt onder de douche en ik strek me nog even uit. Op mijn beurt fatsoeneer ik mij zoveel mogelijk.

Bij het ontbijt grijpt het overgrote deel naar de poached haddock terwijl de echte mannen zich aan de kippers wagen. Beiden zijn een flinke basis voor een dagje buiten en een gezonde afwisseling voor het full cholesterol breakfast. Mijn suikerspiegel is geheel onder controle en ik hoop van iedereen hetzelfde.

We worden vriendelijk verzocht ons naar de ter beschikking staande vervoermiddelen te begeven en voor één keer gaat het naar het zuiden. Mull of Kintyre, oh mist rolling in from the sea…

De heer Mc Cartney is echter niet thuis dus maken we maar een wandeling naar de vuurtoren. Menig oog wordt “uitgeblet” bij het aanschouwen van al dat maritiem natuurschoon. In de verte ligt de kust van Antrim te blinken. Voor ons Rathlin Island en rechts Islay en Jura. Werner heeft mij gevraagd mijn J’opafles mee te brengen en in het pittatoreske gebouwtje dat een verroeste misthoorn herbergt wordt het lekkers uit het nabije Islay ontbloot. In mijn korte gelegenheidstoespraak wijs ik de jongeren op het feit dat op een bepaald moment in je leven alles samen lijkt te komen. En dit is één van die momenten. Pensioen, gezin, kleinkind, Schotland, Ierland, Whisk(e)y, vrienden. Ik heb het goed voor mekaar denk ik zo bij mijn eigen zichzelve. Boven de deur staat 1883, het geboortejaar van mijn grootvader, op wie ik naar het schijnt het meeste lijk. Symbolisch???

De lange klim naar de parking leg ik samen met mijn kamergenoot af, altijd een verrijking voor de geest.

Terug naar Campbeltown door glooiende weiden, gaspeldoorn, schapen… ’t Is allemaal toch zo eenvoudig. Al wat we hebben is tijd en wat we ermee doen bepalen we zelf, alleen mag je daar niet te lang over nadenken want die tijd is beperkt en aflopend.

Even verversen en dan te voet naar Cadenheads Shop waar een koud buffetje op ons staat te wachten. Jenny komt ons gedag zeggen. Ze vindt het jammer dat ze met twee Amerikaanders opgescheept zit terwijl wij er ook zijn. Toch merkwaardig dat we haar hier aantreffen tijdens haar laatste werkweek voor Springbank. Na het eten is er tijd om wat te chillen en ik vul mijn verzameling mini’s aan met enkele exemplaren. En mijn oeuvre met een gedicht.

Op Kintyre

Hier komt alles samen
het besef het weten
de zon de zee de lucht
mijn leven op een draaipunt
de genen van mijn stam
doorgegeven via mijn dochter
het reizen het zwerven
de thuiskomst
de rust

Rondleiding ok, simple as that, that's the way we do it at Springbank.

We bezoeken ook Glengyle dat slechts één maand per jaar actief is alleen om van Campbeltown een whiskyregio te maken. Die mens moet van geld weten. Terug naar de shop voor een tasting die af en toe onderbroken wordt door wilde Jenny. Zou ze op iemand een oogje hebben? De Yanks zitten er maar verweesd bij. En terecht, vuile hufters van Beam!

We krijgen ieder nog een miniatuurtje en gaan dan op zoek naar de Glen Scotia distillery. Die geven echter niet thuis en we besluiten eens lekker stout te zijn om niettegenstaande de waarschuwingen voor een £ 500 boete voor drinken op straat toch een gepaste fles te openen. Enigszins verdoken achter wat begroeiing wordt er geproefd. Ik vertrouw het zaakje niet en ga voor alle veiligheid toch maar op uitkijk staan. Niets te vroeg blijkt wanneer er even later al enkele nieuwsgierige cops langzaam voorbijrijden maar we blijven gelukkig uit de handen van de wet.

Dinner wordt vandaag in het tweelinghotel Seafield geserveerd, dat ligt 100m verderop. Het is een beetje stiller dan gewoonlijk aan tafel. Zou de flinke wandeltocht zijn sporen nalaten. Tot mijn grote vreugde moet ik als ouderdomsdeken vast stellen dat ik nog steeds over de fysieke en geestelijke middelen beschik om dit jonge gezelschap het hoofd te bieden.

Aan de oever van Campbeltown Loch wordt onder de invallende duisternis geproefd van een fles met dezelfde naam. Een blended malt van “gruute kwaliteit”

We zoeken de gezelligheid van de hotelbar op tot één voor één de leden hun bed opzoeken voor wat welverdiende rust na een met unieke ervaringen gevulde dag.