BLIND TOUR 2012 HOMEPAGE

DEEL 2/6

 DAG 4: WOENSDAG 16 MEI 2012
Deel 1/6

                                  Campbeltown Loch

Ochtendwandelingen worden al fluitend ingezet, al dan niet met de melodie van het nummer 'Campbeltown Loch', en dit alles onder een stralende zon. Eerst de stad rond de oevers van het beroemde zeeloch verkennen en dan pas de ontbijtruimte van ons hotel. 

Campbeltown Loch I wish you were whisky,
Campbeltown Loch och-aye!
Campbeltown Loch I wish you were whisky,
I would drink you dry.

Now Campbeltown Loch is a beautiful place,
But the price of the whisky is grim.
How nice it would be if the whisky was free
And the Loch was filled up to the brim.

I'd buy a yacht with the money I've got
And I'd anchor it out in the bay.
If I wanted a sip I'd go in for a dip
I'd be swimmin' by night and by day.

We'd have a gathering of the clans
They'd come from near and far
I can see them grin as they're wading in
And shouting "Slainte mhor!"

But what if the boat should overturn
And drowned in the Loch was I?
You'd hear me shout, you'd hear me call out
"What a wonderful way to die!"

But what's this I see, ochone for me
It's a vision to make your blood freeze.
It's the police afloat in a dirty big boat
And they're shouting: "Time, gentlemen, Please!"

BEKIJK EN BELUISTER HET NUMMER HIER...

lyrics & music: Andy Stewart 1963

                         Detail buitenmuur van Campbeltown stadhuis.

Campbeltown werd in de 19e eeuw niet alleen de rijkste stad van Groot-Brittannië genoemd, maar ook The Whiskycapital of the World. Meer dan 30 'legale' distilleerderijen maakte dat Campbeltown een 'whiskyregio' op zich werd. (Iets wat het nu nog steeds is, niettegenstaande er nog slechts 3 distilleerderijen produktief zijn.) De whiskyboom in die 19e eeuw zorgde er samen met de mijnbouw en visvangst voor dat deze stad floreerde als nooit te voren, en ook niet meer daarna. Herinneringen aan deze tijd, toen het Campbeltown nog voor de wind ging, vinden we terug op de buitenmuren van het stadhuis, waar ook de bibliotheek en het stadsmuseum gehuisvest zijn.

foto: Gunter

Stadhuis

Tegen de klok van half negen staan ook de niet verkenners buiten aan het hotel nog even te genieten alvorens we ons zo meteen naar de ontbijttafel begeven. 

Iedereen heeft recht op die frisse neus voor het ontbijt, of je die nu gaat halen in de stad, aan het meer, of aan de deur van het hotel. Met je stapschoenen aan of op je sloefen. Lang leve de Schotse gezonde buitenlucht!

foto: Mark D.

'Iemand' heeft z'n sloefkes aan maar wil daar niet mee uitpakken

'Iemand anders' heeft de Ben Nevis beklommen en wil daar wel mee uitpakken aan de ontbijttafel ;-)

Voorzitter hoopt zelfs niet meer op 'bonen in tomatensaus' op zijn ontbijtbord. Misschien dat hij zo de verrasing alleen maar groter kan  maken als ze er dan toch eens een keertje zouden zijn.

Geen enkele vis zal ooit bonen in tomatensaus voor hem kunnen vervangen, maar gerookte schelvis met daarboven een gepocheerd eitje komt toch hééél dicht in de buurt als ontbijt. Anderen gaan voor 'de vis van de dag'. Dit wil eigenlijk zeggen dat ze deze smoked kippers 'de rest van de dag' nog zullen proeven.

Geen bonen maar voorzitter kan hier wel mee leven.

Een lekker ontbijt later verzamelen we aan onze busjes. Met wandelschoentjes en tourglaasjes. Dat laatste klinkt alvast leuk.

De volgende top secret bestemming is nog een dik half uurtje rijden vooraleer we er zijn. Hier vanuit Campbeltown vertrekt er nog een berijdbare weg die je nog dichter bij het uiterste punt van dit schiereiland kan brengen. Omdat veel leden opnieuw door hun voorraad drinkwater zitten houden we even halt voor een refill in een leuk klein buurtwinkeltje in het al even kleine plaatsje Southend. De ganse voorraad gebotteld drinkwater gaat de deur uit tot groot jolijt van de eigenares van het winkeltje. Dit water zal zo dadelijk bij de geheime geplande activiteit nog van pas komen, maar is niet de reden waarom we ook onze tourglazen mee naar deze activiteit moeten nemen.

Onze hotelparking waar elk busje zijn eigen palmboom heeft             

foto: Gunter

Supermarkt drooggelegd

Vanuit Southend is er nog een klein smal en minder berijdbaar baantje dat ons naar de geografisch bepaalde hit van Sir Paul McCartney en zijn Wings zal brengen. Het is op dit stukje Kintyre dat Paul, na zijn turbulente tijden met de Beatles, rust zocht en vond en hier een huis kocht. Hij liet er een opnamestudio installeren en nam er samen met zijn Wings in 1977 de klassieker 'Mull of Kintyre' op, naar de gelijknamige naam van dit stukje van het schiereiland. Dit nummer werd begeleid door de lokale Campbeltown Pipe Band die de ó zo herkenbare doedelzakmelodie inspeelde. Met meer dan 2 miljoen verkochte exemplaren werd dit de grootste hit van Paul en zijn Wings. (Leuk om de videoclip nog eens terug te zien trouwens..)  Maar dit nummer is niet de reden waarom we deze verplaatsing naar hier maken. Het is om de schoonheid van dit weidse landschap te doen. Weg van alles en iedereen. 

Waar het baantje eindigt begint de wandeling naar beneden. Naar de vuurtoren.

foto: Jan

BLIND TOUR 2012 HOMEPAGE

DEEL 2/6