TERUG

 

 

VOORWOORD

 

 

 

Onze 4e en meteen ook laatste clubreis moest en zou iets speciaals worden. Het vierde taartpuntje van de Quadroligie. Meteen ook de kers op de taart voor zij die de vorige 3 ook hebben meegemaakt en een meer dan unieke reis voor zij die er de vorige clubreizen niet zouden zijn bijgeweest.

 

De eerste ideeën hier rond had ik al genoteerd, vroeg in het voorjaar van 2011. Meteen werd voor mij al duidelijk dat we hiervoor 6 en misschien wel 7 nachten zouden moeten uittrekken, maar het is dan ook maar eenmaal de laatste clubreis. Alle opgedane reiservaringen tijdens al mijn vorige reizen naar de andere kant van het kanaal, en dit zijn er ondertussen heel wat, maakten dat ik in staat was om dit nieuwe unieke reis-idee voor deze clubreis uit te werken. Meteen een nieuwe uitdaging voor mij om dit te organiseren. Het is dan ook een reis "where no man has gone before". Een reis waar maximum 16 leden nog lang zullen van kunnen nagenieten na hun thuiskomst, en dan ook beseffen waarom deze reis de laatste 100°PROOF Clubreis was.

 

Om al mijn ideeën te toetsen aan de werkelijkheid werd er in mijn ambtswoning een heuse ‘war room’ gecreëerd waarbij landkaarten en allerlei attributen van stal werden gehaald, om zo een reis ineen te knutselen waarvoor ikzelf meteen zou voor willen inschrijven en vertrekken. Het was wel even puzzelen om aan de voorwaarden die ik mezelf had opgelegd te kunnen voldoen, maar uiteindelijk viel alles in zijn plooi. Alsof het reisplan al bestond maar ik het nog moest ontdekken.

Op vrijdagavond 15 juli 2011 plande ik een Strictly Confidential Infomeeting met de rest van het clubbestuur om de clubreis van 2012 voor te stellen. In mijn gecreëerde war room met landkaarten en allerlei attributen en hulpstukken presenteerde ik mijn nieuwe clubreis die ik voor ogen had. Bij afloop van mijn presentatie nam ik terug plaats op mijn voorzittersstoel en nipte van m’n glas 41 jarige Tullibardine die de rest van het clubbestuur had meegebracht, terwijl ik met enige trots de rest van het clubbestuur gadesloeg.

Ondanks hij na al die jaren al heel wat gewoon is van mijn ideeën en plannen, bleven zijn mond en ogen toch weer open staan van verbazing. Ik wachtte nog even om er nog over te gaan totdat Gunter een beetje bekomen was en deed mijn relaas verder met de nu al legendarische woorden: “Als we de meereizende leden deze clubreis dan ook nog eens blind laten beleven?” Met andere woorden: de meereizende leden niet op voorhand op de hoogte brengen van waar of wat we zullen gaan beleven op deze clubreis. Zelfs niet tijdens de reis, zodat ze alles op hun kunnen laten afkomen en genietend van de ene verbazing in de andere kunnen vallen. Net zoals bij een blind tasting waarbij je niet weet wat je gaat proeven. 

Eén ding werd er al meteen duidelijk bij deze presentatie: de reisperiode zou in het late voorjaar moeten doorgaan. De dagen mogen lang zijn en de kans op gunstige weersomstandigheden mogen groter zijn dan de vorige clubreis naar Speyside in 2010. De week in de maand mei waarin "Onze Heer Hemelvaartsdag" valt wordt gekozen, zodat de overgrote meerderheid van de leden slechts 3 daagjes verlof moeten nemen om 8 dagen mee op clubreis te kunnen gaan. Na afloop van deze bijzondere bestuursvergadering werd er nog een eedaflegging door het voltallige bestuur gedaan om te beloven dat niets, maar dan ook niets van dit reisplan zal uitlekken. Anders zou heel het opzet in duigen vallen, en daar heeft echt niemand baat bij.

 

 

TERUG