TERUG

 

Geheime bijeenkomst
"Vrienden van de whisky/poëzie"
31/08/2013

 

 

 

Eindelijk! Eindelijk was er een datum gevonden waarop het gros van de vrienden zich kon vrijmaken uit hun dagelijkse beslommeringen en samenkomen om het gekozen thema te vieren. “Fruit”, dat was het thema voor deze gathering. De vrienden zouden echter de vrienden niet zijn als ze zich lieten beperken door 1 thema, dus laat ons het er op houden dat de rode draad fruit zou zijn, onvoorwaardelijke vriendschap was onder andere een andere ... .

 

 

De onbestaande lokatie van de bijeenkomst werd tijdelijk geconstrueerd door middel van tenten, tuinmeubelen, verlengkabels, kaarsen en meer van dat. Op het afgesproken uur sijpelden de vrienden binnen langs omliggende bossen en achterafwegetjes. Virtuele en andere vrouwen werden ingeschakeld om het voor de buitenwereld een “gewoon feesje” te doen lijken, maar kenners laten zich geen zand in de ogen strooien! De boodschap in de line up van de flessen was hier te duidelijk voor. Fruitig en whisky! Maar in veel gevallen was dit niet de enige ... .

 

 

 

 

 

 

 

Om de schijn van een “gewoon feesje” hoog te houden werd er eerst een “aperitiefje” geschonken. “SAISON”, Belgian Farmhouse Ale from St Feuillien. Een seizoensbier en milde dorstlesser. Algauw gaan de gesprekken over “bier” als dorstlesser in onze agrarische geschiedenis. Geuze werd ook voor dat doeleinde gebrouwen, maar dat is dan weer een ander verhaal ... .

 

 

 

 

De eerste “echte” fles van de avond was al direct een verschuiving in het space and time continium, zoals Dr. Brown correct opmerkte in “Back to the Future”. Bushmills 12Y, only available at the distillery, meegebracht door een “nieuwe vriend”. Een mozaiek van beelden werd opgeroepen. Bezoeken aan Bushmills Distillery, lachende gezichten in de tasting room, cask strength op de Giant’s Causeway ... .Alles werd door een vortex in dit glas gezogen en hierin vonden we verder nog honing en meloen. In de afdronk, het door ons zo gegeerde zoethout en donkere bessen. Beetje bitter. Bij een grotere slok komen de donkere bessen nog meer opzetten. Het lege glas bevat nog veel fruitaroma’s. De lat werd hiermee hoog gelegd.  

Weetje: de Nederlandse naam van “the midge” is “de kneit”!

 

 

 

 

 

Dames passeren de revue, getooid met fruit en de 2de fles volgt. Wemyss Malts “Fresh Fruit Sorbet”,  zijnde Clynelish uit 1997. Gebotteld in 2012 op 46%. En weg zijn we! Terug in Golspie, de filling store van Brora mét een Brora in de hand. Clynellish Distillery aan “den overkant van ’t straat”. De fles Clynelish in een haventje voorbij Fort William. De fles Clynelish in Glencoe. Mythische momenten, aaneengeregen door deze verse fruitsorbet! De smaak en geur van Rang snoepjes, “met da vanille as gij segt”. Heftige smaak. De afdronk gaat meer naar rook, met op ’t einde terug fruit. Ananas! Ziltig ook.

 

 

 

 

 

 

De geklede dames brengen meer fruit. Meloen, omwikkeld met ham.

 

 

 

 

 

 

“Daar sé, ne Kavalan ... en ’t is de Fino!!!”. Bij het verschijnen op het whiskyfestival, direct ons hart gestolen. Bleek achteraf reuze prijsig te zijn en hier staat hij dan. Volledig ter onze beschikking! Zuiver. De afdronk doet denken aan fruitsiroop. Orangettes. Gebrande suiker. Rijpe vijgen. Rozijnen en alcohol. Pectoral. Wit fruitvlees. Bevestigt nogmaals ons onbegrip over de aan de Kavalan-stand gehoorde commentaren. “Taiwanese whisky, pfft, ’t zal weer wat zijn!”. Let op, het ligt misschien aan ons ... maar wij vinden dit gewoon lekker!

 

 

 

 

Het Bladnoch Forum. Raymond Armstrong probeerde ons nog lid te maken, maar hij had geen WiFi op de distilleerderij! Elektriciteit en stromend water had hij (waarschijnlijk) wel (soms). Deze fles uit de shop in Wigtown herinnerde ons weer waarom we toen lid wilden worden! Glenburgie 26 years, 53.7%. Ananas. De alcohol prikkelt. Overrijp fruit in de afdronk. Ananas, gedroogd, geconfeit. Laat hem groeien, dan komt nog meer fruit!

 

 

 

 

 

Bij de volgende whiskey wordt emotioneel een traantje weggepinkt. Velen van ons hebben de opgang van de distilleerderij uit Cooly in Ierland bewust meegemaakt. De Tyrconnell, de Connemara, gevolgd door de cask strength en Aoife! Brand ambassador voor o.a. België en rode draad door het Cooly-verhaal tot haar overstap naar Unilever (mosterd, bah!). Deze Dark Angel hebben we altijd als een eerbetoon aan Aoife beschouwd. Fruitig en melancholisch ... .

 

 

 

Ook al verdwijnt er iemand uit de whisk(e)y-industrie, het verhaal stopt niet! Ik denk zelfs niet als wij moesten verdwijnen ... . Misschien wordt het dan wat minder kleurrijk en oppervlakkiger, maar kom ons daar dan niet meer over storen, hé! Ook het verhaal van Cooly stopte niet met het verdwijnen van Aoife O’ Sullivan. Linda Khalfi kwam en ging en nu heeft zelfs “medeoprichter” John Teeling het schip verlaten. Eigenlijk wel eens benieuwd waar ze daar bij Beam mee bezig zijn?!? Waar Teeling mee bezig is, kunnen we proeven in de volgende whiskey van deze avond.

 

 

 

 

Naar aanleiding van de goede “fruitige” recensies werd deze aangeschaft, speciaal voor deze avond. Eenmaal bevrijd uit z’n Chinese legpuzzel gaf hij het volgende prijs: Zipponaft, rook. Sauternes. Olie. Vis. Springbank. Old Bowmore. Van die laatste vooral het fruitige dan. Volgens onze gegevens zou dit een Bushmills moeten zijn, dus u begrijpt onze verwondering over waar die “rook” dan vandaan komt! (Tent staat toch nie in brand, of wa?). Complex beestje en aangename verrassing! (Enkele dagen na dit “event” komt het nieuws binnen dat hij prijzen gewonnen heeft in Ierand en Obamaland en wij hebben hem gedronken!).

 

 

 

 

 

Volgens onze gegevens en volgens zelf gezien bestaat de volgende distilleerderij niet meer. De gebouwen nog wel, maar het interieur is gestript. Convalmore staat achter de omheining bij Glenfiddich, maar de gebouwen zijn ondertussen wel van hun. Deze Convalmore is van Cadenhead’s uit Campeltown. 36 jaar oud en nog 58.2%. Colaflesjes in de neus. Inderdaad, ook fruitig! “Zoutwaterbot”? (Tastingnotes worden onduidelijk!). Blij van nog eens Convalmore geproefd te hebben. Worden zeldzaam. Deze is uit de nieuwe “Small Batch” range. Er zat ook een Banff tussen, maar die is niet meer te verkrijgen. Mijn fles wacht in de kast op “Avontuur 2014”, waarover later meer ... .

 

 

 

 

SMWS 121.54 Arran (don’t worry about a thing’…)

Alcohol 58.9% 9 years refill barrel

A fabulously fruity, perfumed nose – passion-fruit, pineapple, sherbet, mango, cherry, citrus, kiwi – and much more – honey, vanilla pod, freesias and leather – it promised a life of hedonism and sunshine! The reduced nose had us sipping piña coladas on a desert island beach while Bob Marley sang ‘Don’t worry about a thing …’ The unreduced palate was much the same – a fruity cocktail with ripe mango, coconut milk, lime and gewürtztraminer wine – with considerable heat. Water reduced the heat but not the flavour intensity – ‘Fantastic’, said one panellist; ‘My kind of dram!’ said another.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Beter konden we het zelf niet zeggen! Die van die groen flessen weten wat ze doen!

 

 

 

 

Een van de vrienden heeft het gewaagd om een Glenrothes mee te brengen. Toch een gok, want die kan fruitig zijn, maar toch overschaduwd worden door een vleugje “rubber”. Deze is een goede! 1989, mellow, oak and dried fruits. Tot nader order is gedroogd fruit nog steeds fruit! Hij voldoet dus aan één van de criteria, gesteld deze avond! Een ander criteria wordt voldaan door de herinneringen aan een nachtelijke wandeling door de vrieskou over het kerkhof van Rothes tot aan de distilleerderij. Ik geef toe dat die herinnering voor mij soms toch dat vleugje rubber bedekt met de mantel der liefde.

 

 

 

 

Achter de fles nemen steeds meer vrouwen vaste vorm aan en ik vermoed dat dit “feesje” op z’n einde loopt. Hét moment om de fles te kraken die een van de nu afwezige vrienden eerder die dag achtergelaten heeft voor ons.

 

SMWS 53.66 Coal Ila 13Y  58.7%, in 1990 gedistilleerd. Rook natuurlijk, maar ook heel veel citrus. “Op afwezige vrienden!!”

 

“Is ’t nu gedaan?” werd er gevraagd. De reden werd algauw duidelijk toen de “piece de resistance” op tafel verscheen. Een chocoladetaart mét fruitvulling! En weet je, niemand zei “nee”!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Nog meer fruit

 

 

 

 

 

 

 

Vredig werd het rookgordijn terug opgetrokken en plots was het weer gewoon een “buurtfeestje”. “Iemand nog iets drinken?” vroeg de gastheer en er werd in z’n bierkelder gedoken. 

Professioneel materiaal, van de hop tot de temperatuur/vochtigheidsmeter. 

Een keuze werd gemaakt uit het overgrote aanbod en de Oude Geuze van Oud Beerzel ging rond. Dankzij de verdacht kleine glaasjes was er genoeg voor iedereen die wilde.

 

 

 

 

 

Hetzelfde gold voor de dikke sigaar. Genoeg om aan te trekken voor iedereen die wou. 

Zelf niet zo’n liefhebber, had ik het meer voor de fles die nog stiekem rondging, als was het om van de toekomstige herinneringen aan deze avond van “de vrienden van de poëzie” nu al te genieten. Het was een Burn of Speyside. Onze eerste kennismaking met tea spooned whisky (99% Balvenie en 1% Glenfiddich), geborgen uit de containers van een schip met averij en gebotteld door Van Wees. Licht fruitig en zeer drinkbaar én onder de 20€, toen. Ah, de memories.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het obligate filmpje wordt gestart en terwijl “The Love Boat” de haven binnenloopt verdwijnen de vrienden in de nacht ... tot de volgende ... januari 2014.

 

 

 

 

 

 

 

 

TERUG