TERUG

'n verdrietige tasting

Verslag: Gunter (Lidnr.01)

Het mocht niet zijn. Alles was weer tot in de puntjes voorbereid. Alle contacten waren gelegd, alle reservaties waren gebeurd, maar helaas pindakaas ... . De weergoden hebben anders beslist. Langs onze kant hadden we alles gedaan om het avontuur te laten lukken. Ultra-vroeg naar Brussels-South vertrokken, daar een paar uurtjes in opperbeste stemming met gelijkgezinden doorgebracht, tot het bericht kwam. Vlucht gecancelled, Edinburgh gesloten, 0.5 meter sneeuw en stijgend. Met het hart in de schoenen en GSM in de hand de bagage terug opgehaald en naar huis. De lijst met contacten werd afgewerkt en het begrip aan de andere kant van de lijn vertelde ons al dat het serieus mis zat, daar in Schotland.

Tijdens de debriefing werd er al gauw geopperd dat we dit verdriet dat ons aangedaan was moesten verdrinken met een hometasting. Het leven gaat tenslotte verder en misschien zouden we er zo terug zin in krijgen. Een lokatie werd afgesproken en iedereen was “enthousiast” over “the day after ...”.

’s Anderendaags was het door de vele berichten op TV en internet duidelijk geworden waar we maar fijntjes aan ontsnapt waren. De weg van Edinburgh naar het noorden, onze reisweg, zat potdicht. Het leger was zelfs ingeschakeld om de in hun auto’s ingesneeuwde burgers te bevoorraden. Beterschap was niet direct in zicht.

Dan maar in de drank geslagen!

REDBREAST 15Y 46%

Door een niet zo'n toevallig toeval bevonden er zich plots 2 versies op de tafel. De oude, door ons zo geliefde versie, en de nieuwste.

De oudere was verweven met de herinnering aan “goede” Ierse whiskey, met het typische zoethout en cassis van Bushmills 16Y en Tyrconell 15Y Single Cask. De nieuwe whiskey miste dit echter. Het was een lekkere whiskey, met duidelijk wat meer sherryrijping, maar zonder dat randje dat hem zo speciaal maakte. Meer “boter” ook, een dominanter bourbonvat? Beiden zijn complex en in balans. Interessant!

In het kader van de recente gebeurtenissen wordt het echter gauw duidelijk dat de aflasting van onze Schotlandtrip eerst moet omgezet worden in een uitgestelde!

De contacten zijn er en de krokusvakantie 2011 lijkt de ideale periode voor een retrail.

Maar nu eerst iets drinken!

OLD PULTENEY 1986 46%

Malt. Zure frisheid van druif. Appelsien en tabaksbladeren. Lekker! Fijngemalen zwarte peper.

Deze distilleerderij stond op het reisprogramma en al maar goed dat hij zo verdomd lekker was, want anders hervielen we waarschijnlijk weer in een dipje.

Vlug de volgende dan:

DALLAS DHU 31Y 47.4% SMWS

Een van onze ferventste SMWS-leden toverde deze op tafel. De distilleerderij is reeds lang omgebouwd tot museum in de handen van Historic Scotland, maar gelukkig zijn er nog stocks. Gelukkig, want deze is enorm lekker! In de tastingnotes is er sprake van Panatone. Beetje googelen leert ons dat dit cake is met stukjes geconfijt fruit. Wij proeven ook nog siroop van ananas en florale toetsen.

Effe nakijken in de kast en inderdaad, er staat nog een 45 in! Een 45.25 en die moet er dan ook aan geloven. Hoe dikwijls krijg je de kans om 2 vaten Dallas Dhu naast elkaar te proeven, en in zulk gezelschap dan nog!

DALLAS DHU 33Y 48.3% SMWS 45.25

Aha! We grijpen het distilleerderijkarakter en voegen witte peper en selderzout toe! De tastingnotes op de fles zijn zoals gewoonlijk “spot on”. SMWS zijn trouwens diegene die lang lang lang geleden met tastingnotes begonnen zijn, waarvoor onze hartelijke dank Pip (Philip Hills)!

Blij dat deze ons niet aan de gemiste reis doet denken en nu dat de plannen voor maart concrete vormen aangenomen hebben zetten we onze whiskytrip verder. Een jonge bottelaar uit Zammel/ Westerlo heeft 2 nieuwe expressies op de markt gegooid en die passeren nu de revue.

BUNNAHABHAIN 1976 45.9% THE SINGLE MALT WHISKY SHOP

WIET! Alles wat een oude Bunna moet hebben, maar het kruidige, plantaardige accent zou overeenkomen met de aroma’s van het verbranden van wiet. Dit gegeven halen we uit de literatuur, want het is algemeen bekend dat wij niet roken en drinken ... . Toch effe een ander Bunnahabhain uit de kast gesleurd om wat vergelijkingsmateriaal te hebben.

BUNNAHABHAIN 1976 52% MALTS OF SCOTLAND

Bij deze valt vooral de fruitigheid op, net als bij de andere, maar zonder dat “illegaal” extraatje. Bouillonblokjes. Grapefruit. En meer gaan we daar niet over zeggen.

De volgende botteling is een Glenlivet.

GLENLIVET 1973 47.5% THE SINGLE MALT WHISKY SHOP

Dit is de definitie van een oude Speysider. De neus bevat massas vanille, zelfs boenwas en eik. De leeftijd maakt hem kruidig en we krijgen “natte tabak” in de afdronk. Prijs/kwaliteit een meesterwerk,
maar we sleuren er een andere bij, om zeker te zijn!

GLENLIVET 16Y 57.1% SMWS

Een tweetje! De tweede distilleerderij ooit waarvan de Society een vat bottelde. Eén was Glenfarclas, dat weet iedereen! Deze is jong en sterk. Floraal, vanille en bubbelgum (roze). Schitterend, maar de oudere heeft natuurlijk meer kruiden.
Er wordt hierbij een terechte opmerking gemaakt over het puik werk dat het tastingpanel bij de Scotch Malt Whisky Society maakt. Onze vriendin, Laura Hay, levert daar goed werk.

Hij komt mee helpen om ons verdriet te verdrinken. 

Om de pijn nog meer te verzachten heeft J'O een gepast gedicht geschreven dat hij voordraagt.

VER  DRIET

Er is verdriet en er is verdriet

er is verdriet dat je niet ziet

om het vertrek van sint en piet

om het vliegtuig dat de tarmac niet verliet

om de gemiste avond met een griet

aan het haardvuur dat geurt naar peat

kijk naar de tranen die ik vergiet

want er is niets in het verschiet

ik zoek troost in whisky en weed

maar dat lenigt mijn verlangen niet  

zomin als het trekken aan mijn p##t

het is wel gratis maar toch voor niet

gelukkig dat niemand het leven liet

wanneer men nu met hagel schiet

ben ik zo lek als een vergiet

vergeet in de winter de vogels niet

zoals de mus en de karekiet

dit is het einde van de wereld niet

maar wel het einde van dit lied

PS: Drink nooit van spul

      waar je niet door ziet

Booischot 7 december 2010                          J’o

Er wordt ondertussen al wat gelachen en aandacht geschonken aan andere problemen in de wereld dan de sneeuw in Edinburgh. 

Om een of andere reden komt zelfs Japan ter sprake.

YAMAZAKI 12Y 43%

Wow! Toch altijd weer een verrassing. De compexiteit en de fragmentarische opbouw zonder hiaten knalt ons even in “Zen”. Hier nemen we graag de tijd voor. Hoe doen ze het toch, om heel de cultuur, van theecermonie tot flinterdun porceleinwerk in een fles te krijgen? Let wel, we zijn zeer kritisch en geloven niet in gelukstreffers! 

Vandaar wordt er nog eentje bijgehaald!

HANYU JACK OF DIAMONDS 56% 1988/2008

Deze distilleerderij is reeds verdwenen, maar een nazaat heeft al een nieuwe gebouwd, Chichibu. 

Dit vocht komt echter uit vaten die overgebleven en opgekocht waren van Hanyu Distillery, door diezelfde nazaat. Dit specifieke vat is een cognac finish. 

Laat ons stellen dat we ons ongeloof in toevalstreffers bevestigd zien! De rokerigheid is afkomstig van een heftige BBQ en in de afdronk zit de cognac fijn verweven. 

Toch nog eentje om echt zeker te zijn ...

NIKKA SINGLE CASK MALT WHISKY 1987 59%

And that was all she wrote! Hier worden we stil van! Man, wat is dit lekker! Hier zouden sommige mensen een religie aan kunnen wijden! Deze gaat achteraan in de kast voor zeer speciale gelegenheden! 1 januari, 2 januari, 3 januari ... . Grapje! Ik heb immers spijtig genoeg maar 1 fles.

Ondertussen wordt er gepalaverd over het uitbreiden van ons reisgezelschap. Nu we in maart gaan en het ultieme doel van de trip uit maximum 8 personen kan bestaan, is dit net het aantal dat in 1 busje kan. 

Onder de aanwezigen worden de plaatsjes verdeeld en het verdriet verdrinken kan verder.

GLEN GRANT 1969 46% BERRY BROS & RUDD

Een sherrybom! Zurig, maar de afdronk is donker. Chocolade en lucifer. Het “rubbergehalte” is ok, maar zoals je weet, “oudere” whiskyliefhebbers (lees: al lang bezig met whisky) kennen de loepzuivere sherrybottelingen uit het verleden en knappen af op de minste off note. “Jonge” liefhebbers hebben het voordeel dat het allemaal nieuw is en hebben die belemmering niet. Zou ik leeftijdloos zijn? Ook moet men het zachte en elegante karakter van de distilleerderij mee in de vergelijking opnemen.

We schuiven door naar de Pièce de Résistance van de avond. Highland Park! Deze vormde namelijk de rode draad doorheen onze geplande, en ondertussen ook geannuleerde Schotlandtrip. Binnen 13 weken nemen we draad opnieuw op. Daar waar we hem hebben achtergelaten, ginds in Charleroi. 

Nu zit de sfeer er in en vooruit kijken is beter dan achteruit kijken!

HIGHLAND PARK 30Y 48.1%

Ultieme Highland Park. Appelsien, vage rook en zilt in de afdronk. Het distilleerderijkarakter is hier prominent aanwezig en loepzuiver. Highland Park, we weten waarom!

HIGHLAND PARK VINTAGE 1983 56.8%

De extra “vuile” accenten maken deze uiteindelijk de “winnaar” van de drie. Hier zit alles in van de “30” + wat extra’s. Donkere toetsen van chocolade en wat meer “haven”, de link naar het zilte.

HIGHLAND PARK 29Y 56.7% OLD & RARE DOUGLAS LAING

Dikwijls wordt onder ons de vraag gesteld: “Waarom een onafhankelijke botteling van Highland Park?”. Deze zou een antwoord kunnen zijn! Iets frissere toetesen dan de “1983”, maar dat doet hem ook zijn voorsprong verliezen. De diepgang en “donkerte” van de ’83 doet hem de das om, maar jongens, what a hell of a dram!!

De sfeer zat er terug in tot iemand met kennis van zaken aanhaalde dat Wick een belangrijke haringhaven was in het verleden en was Wick niet het tehuis van Old Pulteney, dat we van plan waren te bezoeken op deze mislukte trip?

Snik! Terug naar af! Nog 13 weken tot maart en binnen 10 jaar lachen we er om!

TERUG