TERUG

Organiseerde voor de vijfde maal...

OLD TIMER TASTING
ZAMMEL, VRIJDAG 11 DECEMBER 2009

Woord: Gunter (Lidnr.01)  ~  Beeld: Werner (Lidnr.02)

Een jaarlijks niet te missen “event” bij Single Malt Whisky Shop te Zammel is de “Old Timer Tasting”. Gelukkig had ik weer tijdig ingeschreven voor deze PART V, want de avond bleek uiteindelijk meer dan volzet. Niet enkel met leden van 100°PROOF whiskyclub natuurlijk, maar ook met de mensen van “Toad ’s Corner”, “Cask Six” en tal van andere bekende en onbekende gezichten.

De projecties van de te proeven flessen, in combinatie met een miniatuurversie van een Austin Healey waarvan een life size version de affiche sierde, vond ik meer dan geslaagd. Een totaal marketingconcept als het ware. Het idee om elke whisky dan nog eens extra aan een passend muzieknummer te koppelen, gaf aan het geheel een extra dimensie.

Deze tasting, gegeven door Mario Groteklaes van “The Nectar”, was voor mij meteen een controlepunt na de voorbije Wee Dram tasting. Is mijn comfortzone nu uitgebreid? Heb ik mijn persoonlijke grenzen nu verlegd? Belangrijker nog: zit ik nog (r)echt op het (whisky) pad of wankel ik ernaast? We zullen wel zien …

foto: Denis (Lidnr.47)

Welkomstdrankje. Een door Jan geschapen Blended Malt Whisky. Eentje om de smaakpapillen voor te bereiden. Meteen al een 'Schot' in de roos.

Gastheer Jan kondigt Gastspreker Mario aan.

GLENFARCLAS ‘105’ 40Y 60%

Bij het vernemen dat Glenfarclas een 40 jarige versie van hun sherrygerijpte ‘105’ op de markt ging brengen, hoopte ik stilletjes om deze ooit eens te mogen proeven. Een OB, officiële botteling, van deze leeftijd komt namelijk met een behoorlijk prijskaartje (normaal 500 euro+). De ‘105’ was de allereerste officiële cask strength botteling ter wereld, dus dit is een jubileumuitgave.

De neus en smaak bevestigen de degelijkheid van de whisky. Rijke sherryaroma ’s, van rozijnen, kersen, rood fruit, marsepein en chocolade, die allemaal nog eens bevestigd worden in de smaak. Nog wat hout van een sigarenkistje en wat leder. De rijping van 40 jaar op eik heeft hem zachter gemaakt. Ondanks de 60% alcohol is hij minder in your face dan zijn leeftijdsloze broertje. Wat meer zware aardse tonen in neus en smaak dan de frissere, jongere “mon cheri” Glenfarclas botteling van Single Malt Whiskyshop. Deze heeft meer het zurige van kersen en chocolade! Beetje overtreffende trap van de gewone ‘105’, maar voor de rest, geen verrassingen bij deze fles van de in totaal 893 flessen 40 jarige. “Poepegaatje” (zie “In de Gloria”) en vanilleboter met citrus blijft achter in de mond.

Gewoon lekker … maar duur. “Psycho killer” van Talking Heads klinkt uit de boxen.

WAIT LA MAZURKA 1977 31Y 62.7% DAILY DRAM

Deze Karuizawa van Daily Dram is ondertussen al een oude bekende aan het worden. 200 flessen kwamen er uit dit vat, dat aan de hand van een staal geselecteerd is op de achterbank van een Londense taxi. Nee, stel verder maar geen vragen hierover! Over de neus waren we het al gauw eens. Op de BBQ verkoolde gemarineerde ribbetjes. Houtrook met iets zoet dat aan de marinade doet denken. Ook koffie in de neus. Later evolueert de rook naar donker tropisch hout met bijhorende kruidigheid. De smaak is echter vol en fruitig, een echte sherrybom. Ook in de afdronk. De rook is daar weg en er blijft tabak, zoet snoepgoed en chocolade hangen. De neus komt hier niet overeen met de smaak en dat leidt tot voor- en tegenstanders! Het gekozen muzieknummer bij deze was “Locomotive breath” van Jethro Tull en ik heb me een fles gekocht!

PORT ELLEN 1979 30Y 57.7% 9TH RELEASE OB

Natte latexverf met iets zurig. Ontsmettingsalcohol. Bier … gist! Ook hier, net als de Dewar Rattray botteling bij Wee Dram Masters, fruit! Wel meer rood dan wit! Natte rook ook. Na een tijdje zandkoeken, gemberkoekjes? Madeleine koekjes! Of thee met zilte boter? Geen havengeuren, tenzij een beetje in de afdronk. En die is zeer lang! De volle smaak blijft. Met 5916 flessen is dit niet echt gelimiteerd te noemen. Diageo weet echter dat er massa ’s verzamelaars zitten te wachten op de nieuwe jaarlijkse release van de “allerlaatste” officiële Port Ellen. Als ik me goed herinner was dat de zevende. Dit is de negende … en bijlange niet slecht! Mensen genoeg die hier normaal 280 euro voor willen neertellen. “Alive” van Pearl Jam, gezien de gezamenlijke geschiedenis die kleine broer en ik hebben met Pearl Jam, vind ik hier heel toepasselijk. Wat men ook schreef of vertelde over Pearl Jam, belette hun niet om sterke nummers te blijven schrijven en steeds opnieuw geweldige concerten neer te zetten. Spijtig genoeg niet zoveel in België … . Port Ellen is net hetzelfde.

Elke botteling is een verrassing en voert ons terug naar Port Ellen zelf en de Port Ellens die we daar geproefd hebben. Voor Pearl Jam in Nijmegen en Werchter hebben we ondertussen kaarten, voor een trip naar Islay enkel nog maar vage plannen … .

BRORA 30Y 53.2% OB

Wat ik altijd lekker spannend vind aan Brora is de vraag of hij geturfd is of niet?

 Bij deze is er wel degelijk rook, maar die komt pas na de initiële neus vol fruit. Lichte houtrook dan nog. Zilt is hij ook wel een beetje. Fletse appelsien met honing. Zweem van turf en eucalyptus. Te zacht en te rond voor niet-Brora-kenners. Clynelish 14Y is immers niet ver weg, overal verkrijgbaar en ver onder de 300 euro van deze Brora geprijsd.

Met 2652 flessen mikt Diageo weer op die verzamelaars, maar in tegenstelling tot Port Ellen zijn de stocks van deze bijna geheel verdwenen. Dat bedoel ik dus met Brora-kenners. Het is geen snobisme of zo, het is gewoon dat de distilleerderij iets mythisch heeft.

Oh ja, ze bestaat nog, zij het “mothballed” en diegene die ze bezocht heeft, zijn hart er verloren heeft, is in mijn ogen een Brora-kenner.

Aahhh... the memories!!!

GLENROTHES 1970 39 Y 47.9% DUNCAN TAYLOR FOR THE NECTAR

Dit is oude Speyside whisky van Duncan Taylor. In navolging van de schitterende Caperdonichs is dit weer een knaller. Boenwas, zoet en viskeus. Zuiver. Boter in de afdronk. Zuivere bitterheid van tannine, maar van waar komt dat paarse weer? Sap van dennenhout. Kruidig, naar peperkoek toe. Over crème brulé wordt nog gediscussieerd. Over de prijs niet! 174 euro voor 1 van de 127 flessen wereldwijd! Men moet niet verlegen zijn om deze thuis in de kast te hebben (om te delen met vrienden!). Een goede tip is om in Rothes naar de zijstraten aan de heuvelkant van de weg te kijken, daar vind je de distilleerderij! Die aan de andere kant is namelijk Caperdonich en dan ben je trouwens te ver! Maar dat is, like they say, een ander verhaal.

ARDBEG 1976 31Y 52.4% SHERRY BUTT OB

La piece de resistance! Men leest wel eens dat de beste Ardbeg uit de jaren ’70 stamt. 850 euro voor 1 van de 519 flessen. Comfortzone? Persoonlijke grens? Hier gaan we dan! Ik herken bij veel deelnemers de emoties die ik bij de Wee Dram Masters al mocht ervaren. Het pad wordt “wobbly”! Men begint deze te vergelijken met de alom bekende en geëerde 10 jarige. De discussies laaien op. Stil doe ik mijn werk. Onder de rook in de neus zit van alles! De afdronk moet je tijd en tijd geven. Met een rood laagje bedekte gekarameliseerde appel, iets te lang in het vuur gehouden. Als de rook uiteindelijk je neus verdoofd heeft, komt er fruit. Agrum. “1976, ik begrijp het!” Dankzij de Wee Dram tasting is dit voor mij geen tegenvaller. De hindernis is genomen! Men moet zichzelf in een staat kunnen brengen waar de 850 euro die voor deze fles moet neergeteld worden geen factor meer is. Enkel jij en de 2 cl in je glas. Wat weet je van jezelf en wat weet je van Ardbeg? Strijd, compromis of samenvloeien? Zet je een stap in het ongewisse, neem je de hindernis of blijf je op het pad? Maar we wijken af!

foto: Gunter

GLENDRONACH 1972 37Y 54.8% OB

Van de eerste keer dat ik hem proefde op “Cask in a Van” was ik verkocht! Oude sherrybotteling met het zure van kersen! 474 flessen wereldwijd en op! Gedaan, finito! Het kan zijn dat er van de 1971 nog flessen in omloop zijn, maar dat is totaal andere whisky. Typisch sherry met wat aardse smaken. Lekker, dat wel, maar deze 1972 is speciaal. Let op, niet iedereen vindt dat, maar voor mezelf weet ik het wel. Bij ons bezoek aan Glendronach in februari 2010 ga ik toch eens vragen of er nog zulke vaten gebotteld gaan worden in de nabije toekomst. Kwestie van tijdig beginnen sparen hé! Niet enkel voor mij de “winnaar” van de avond. Ik herinner me nog goed toen de LP “Back in Black” van AC/DC uit kwam. Puristen hadden ze al afgeschreven na het overlijden van Bonn Scott en wilden de nieuwe zanger geen kans geven. En zie waar ze nu staan! Hetzelfde kan je zeggen over deze Glendronach. Gesloten … overgenomen door “Billie Walker” … en nu dit!

Blijkbaar voor velen de topper van de avond: Ardbeg 1976. Gevolgd door de Glenrothes 39y en 'slechts' op een derde plek de Glendronach 1972.

Morgen komt de “Duvel distilled” op de markt en kleine broer en ik waren van plan om onze wekker te zetten. Zelf heb ik hem al mogen proeven op Spirits in the Sky. Geweldig festival toch! Kleine broer is benieuwd naar het niet “whisky” noemende distillaat uit Breendonkdorp 66, Puurs. Zoals steeds, want “good things happen to good people”, worden zijn gebeden verhoord. 

Plots verschijnen er enkele kleine flesjes “Duvel” op tafel. Na uitgebreid neuzen en proeven nemen we een beslissing. Niet echt héél slecht, maar we hebben er ondertussen genoeg van gedronken om ons te doen besluiten om morgen uit te slapen … .

TERUG