Gent 2013 deel2

Effe terug met de voeten op de grond.

Een ganse line up van Michel Couvreur roept herinneringen op aan ’t ontstaan van onze club. Z’n fles graanwhisky die we gekocht hadden om onze leden van in het begin toch mee te geven dat er naast blends en single malts ook nog zoiets was als grain. De fles heeft het jaren overleefd tot z’n mercy killing.

Restanten opgekocht en weggewerkt. It was a dirty job, but someone had to do it.

Plots schoot het ons te binnen dat we nog zo’n festivalbotteling voor een absent friend moesten meebrengen.

De organisatie deed eerst wat moeilijk, maar zoals steeds sloeg onze voorzitter ze met meer dan de nodige papieren rond de oren.

Alles voor onze leden nietwaar en we wandelden weg met de Glenfarclas 10Y 60% CS. Voilà!

Na dit akkefietje kregen we zin in de spotgoedkope 40 jarige Glenfarclas en wij naar de stand van Filliers. Daar werd onze aandacht echter getrokken door de nieuwe line up van Glengoyne, tevens ingevoerd door dezelfde Filliers. Direct werden door de omstaanders van “100°PROOF” de nodige drams op tafel gegooid en vulden men de glazen. “Wow”! Verdomd goe bezig! De 21 jarige was zalig! De nieuwe CS met z’n karamel is prijs/kwaliteit een schot in de roos. Aan dit standje bleven we even hangen. Plots dook er bekend stikwerk op. Onmiskenbaar van de “Borduurshop” en dan weet je dat de persoon in kwestie uit de buurt van Houtvenne komt, net als wij.

Not a care in the world! Relaxed slenter ik naar de stand van ons aller “Whisky Passion” voor het traditionele babbeltje met Roland.

Effe gekscheren over een mogelijke arbitragerol in het wel en wee van whiskyclubs en plots is het zeer druk aan de stand.

Ik laat me op de golven wegdrijven naar de stand next door.

Jurgen Van De Wiele van “Whiskyhuis” uit Zottegem en die “andere” van de Scotch Malt Whisky Society heeft weer een indrukwekkende verzameling open flessen staan.

Effe bijbabbelen, maar helaas pindakaas ... het is weer zover.

Drums roffelen en “pipes” worden geblazen! Gedaan met converseren! “Da zijn instrumente voor buite!!!”, roept er nog iemand tevergeefs ... . De buts met de buil zeker?

Voor de blijde intrede van de haggis proef ik nog vlug een Tamdhu van Scott’s Selection. Excuusje natuurlijk om iets meer te weten te komen over de verkoop van Speyside Distillery, het moederhuis van Scott’s. De nieuwe eigenaar “uit het verre oosten” is zeer geïnteresseerd in de aanwezige stocks en het zou best eens kunnen dat deze naar datzelfde verre oosten verhuizen. Afwachten dus of er volgend jaar nog een stand van Scott’s op dit festival zal zijn ... .

Ondertussen is het zover en de haggis wordt blij ingetreed door Dave Wishart en allerlei hoogwaardigheidsbekleders. Ook een teken dat het festival ten einde loopt.

Nog gauw een rondje langs de stands dan en de leden collecteren voor de terugreis. Aan de stand van Diageo leer ik nog snel dat de nieuwe Johnie Double Black in “grotere vaten” gerijpt wordt, vandaar “double” ... een tweede uitleg was aannemelijker en handelde over meer Coal Ila in de blend.

Bijna niet herkend, was het niet dat ik per se een foto wilde van het “waterhoofd”. Achter deze opstelling trof ik de lichtjes gecamoufleerde/lichtjes verkouden Bert aan.

Geen festival is volledig zonder Bert! Tip voor organisators!

Aangezien Jan nog fun had aan de Balblair stand, maakte ik misbruik van de situatie en proefde nog gauw een Glen Garioch van de nieuwe releases.

Blij dat m’n vermoeden bevestigd werd. Glen Garioch heeft terug wat aardse diepgang gevonden en in mijn boekje staat hij er weer!

Hetzelfde met Glenglassaugh. Een nieuwe importeur stond er mee en ik vond dat m’n vrienden moesten proeven van de flessen die terug gekomen waren van de Scandinavische markt.

Weeral lekker en het is maar afwachten, net als bij Glengoyne, wanneer er nog eens iemand naar België komt om hier een tasting rond te doen.


Hoeveel geld hebde gij opgedaan vandaag?	Wablief ???

TERUG

Effe terug met de voeten op de grond.

Restanten opgekocht en weggewerkt. It was a dirty job, but someone had to do it.

Plots schoot het ons te binnen dat we nog zo’n festivalbotteling voor een absent friend moesten meebrengen.

De organisatie deed eerst wat moeilijk, maar zoals steeds sloeg onze voorzitter ze met meer dan de nodige papieren rond de oren.

Alles voor onze leden nietwaar en we wandelden weg met de Glenfarclas 10Y 60% CS. Voilà!

Not a care in the world! Relaxed slenter ik naar de stand van ons aller “Whisky Passion” voor het traditionele babbeltje met Roland.

Effe gekscheren over een mogelijke arbitragerol in het wel en wee van whiskyclubs en plots is het zeer druk aan de stand.

Ik laat me op de golven wegdrijven naar de stand next door.

Jurgen Van De Wiele van “Whiskyhuis” uit Zottegem en die “andere” van de Scotch Malt Whisky Society heeft weer een indrukwekkende verzameling open flessen staan.

Effe bijbabbelen, maar helaas pindakaas ... het is weer zover.

Drums roffelen en “pipes” worden geblazen! Gedaan met converseren! “Da zijn instrumente voor buite!!!”, roept er nog iemand tevergeefs ... . De buts met de buil zeker?

Ondertussen is het zover en de haggis wordt blij ingetreed door Dave Wishart en allerlei hoogwaardigheidsbekleders. Ook een teken dat het festival ten einde loopt.

Nog gauw een rondje langs de stands dan en de leden collecteren voor de terugreis. Aan de stand van Diageo leer ik nog snel dat de nieuwe Johnie Double Black in “grotere vaten” gerijpt wordt, vandaar “double” ... een tweede uitleg was aannemelijker en handelde over meer Coal Ila in de blend.

Bijna niet herkend, was het niet dat ik per se een foto wilde van het “waterhoofd”. Achter deze opstelling trof ik de lichtjes gecamoufleerde/lichtjes verkouden Bert aan.

Geen festival is volledig zonder Bert! Tip voor organisators!

Aangezien Jan nog fun had aan de Balblair stand, maakte ik misbruik van de situatie en proefde nog gauw een Glen Garioch van de nieuwe releases.

Blij dat m’n vermoeden bevestigd werd. Glen Garioch heeft terug wat aardse diepgang gevonden en in mijn boekje staat hij er weer!

Hetzelfde met Glenglassaugh. Een nieuwe importeur stond er mee en ik vond dat m’n vrienden moesten proeven van de flessen die terug gekomen waren van de Scandinavische markt.

Weeral lekker en het is maar afwachten, net als bij Glengoyne, wanneer er nog eens iemand naar België komt om hier een tasting rond te doen.

Hoeveel geld hebde gij opgedaan vandaag?

Wablief ???

We verlaten blijgezind het festival en begeven ons naar het station.

Lang wachten op de trein hoeven we niet en Jan heeft nog ’n degustiefke versierd om de reis “in te korten”.

Onder het genot van ’n Ardmore dromen we al weg van ons volgende whiskyavontuur, de “40^ste verjaardagstrip van de voorzitter” ... .

TERUG

TERUG

Effe terug met de voeten op de grond.

Restanten opgekocht en weggewerkt. It was a dirty job, but someone had to do it.

Plots schoot het ons te binnen dat we nog zo’n festivalbotteling voor een absent friend moesten meebrengen.

De organisatie deed eerst wat moeilijk, maar zoals steeds sloeg onze voorzitter ze met meer dan de nodige papieren rond de oren.

Alles voor onze leden nietwaar en we wandelden weg met de Glenfarclas 10Y 60% CS. Voilà!

Not a care in the world! Relaxed slenter ik naar de stand van ons aller “Whisky Passion” voor het traditionele babbeltje met Roland.

Effe gekscheren over een mogelijke arbitragerol in het wel en wee van whiskyclubs en plots is het zeer druk aan de stand.

Ik laat me op de golven wegdrijven naar de stand next door.

Jurgen Van De Wiele van “Whiskyhuis” uit Zottegem en die “andere” van de Scotch Malt Whisky Society heeft weer een indrukwekkende verzameling open flessen staan.

Effe bijbabbelen, maar helaas pindakaas ... het is weer zover.

Drums roffelen en “pipes” worden geblazen! Gedaan met converseren! “Da zijn instrumente voor buite!!!”, roept er nog iemand tevergeefs ... . De buts met de buil zeker?

Ondertussen is het zover en de haggis wordt blij ingetreed door Dave Wishart en allerlei hoogwaardigheidsbekleders. Ook een teken dat het festival ten einde loopt.

Bijna niet herkend, was het niet dat ik per se een foto wilde van het “waterhoofd”. Achter deze opstelling trof ik de lichtjes gecamoufleerde/lichtjes verkouden Bert aan.

Geen festival is volledig zonder Bert! Tip voor organisators!

Aangezien Jan nog fun had aan de Balblair stand, maakte ik misbruik van de situatie en proefde nog gauw een Glen Garioch van de nieuwe releases.

Blij dat m’n vermoeden bevestigd werd. Glen Garioch heeft terug wat aardse diepgang gevonden en in mijn boekje staat hij er weer!

Hetzelfde met Glenglassaugh. Een nieuwe importeur stond er mee en ik vond dat m’n vrienden moesten proeven van de flessen die terug gekomen waren van de Scandinavische markt.

Weeral lekker en het is maar afwachten, net als bij Glengoyne, wanneer er nog eens iemand naar België komt om hier een tasting rond te doen.

Hoeveel geld hebde gij opgedaan vandaag?

Wablief ???

We verlaten blijgezind het festival en begeven ons naar het station.

Lang wachten op de trein hoeven we niet en Jan heeft nog ’n degustiefke versierd om de reis “in te korten”.

Onder het genot van ’n Ardmore dromen we al weg van ons volgende whiskyavontuur, de “40ste verjaardagstrip van de voorzitter” ... .

TERUG

Onder het genot van ’n Ardmore dromen we al weg van ons volgende whiskyavontuur, de “40^ste verjaardagstrip van de voorzitter” ... .