TERUG

11 APRIL 2016

Verslag: Gunter (Lidn.01)

NOTHING LASTS FOREVER

Altijd leuk, even bijpraten met Eric Vermeire. Kans genoeg voor, daar hij op praktisch elke locatie waar iets gebeurd rond whisky aanwezig is. We hadden het er onder andere over dat ik ondertussen ook lid was geworden van de Leuvense whiskyclub Full Dram. Ik wist dat hij daar gevraagd was om een tasting te verzorgen én ik had me er al voor ingeschreven. “Raar sfeertje op die tastings” zei Eric. Iedereen is er zo stil! In tegenstelling tot de “lawaaierige boel” die wij, 100°PROOF er meestal van maken, bedoelde hij. Ik trad hem bij in z’n eerste vaststelling. Aan het bestuur zal het niet liegen: joviale en goedlachse mensen, maar echte “kartrekkers” zijn er niet echt. Recentelijk zijn 2 mensen uit de gelederen opgestaan om het tastinggebeuren in nieuwe banen te leiden en het zijn ook die twee die Eric gevraagd hadden. Dit werd er op 11 april 2016 geschonken:

Als aperitief had Eric de spiksplinternieuwe WOLFBURN meegebracht.

Whisky van de nieuwe distilleerderij in Thurso, Schotland. Het was effe zoeken, zegt Eric, maar uiteindelijk heb ik ze gevonden op een klein industrieterreintje. Het fabriekshalletje is nog maar langs een zijde in gebruik, dus verdubbeling in capaciteit in de toekomst is mogelijk.

Eric gaat WOLFBURN verdelen in onze contreien en is best tevreden met het potentieel dat de huidige whisky al heeft. “Je proeft nu al dat hij uitstekend gaat evolueren bij verdere rijping”.

WOLFBURN 46%

Er is hier gebruik gemaakt van quarter casks. Meer houtcontact, dus snellere rijping, lees wisselwerking tussen spirit en hout. De neus is zwaar granig met frisse alcohol. Eik en citroen. De smaak is heftig met een aangename prikkel. Ook weer citroen en eik, maar ook rook? Eric verduidelijkt dat hij ook op ex-Laphroaig vaten gerijpt heeft. Afdronk gaat naar fruitsuikers en hete peper. Met wat water gaat hij meer open en komt er meer fruit in de neus. De peper wordt heter. Wit vlees van lemoen met toets stoffig hout en peper.

BLAIR ATHOL 9Y  46% GORDON & MACPHAIL CONNOISSEURS CHOICE

Een nog jonge Blair Athol uit Pitlochry in de centrale highlands, gebotteld in 2015. De bulk van de productie gaat naar de bekende Diageo blend Bell’s. Grassig in de neus en ook in de smaak. Hier komt ook nog karamel, mokka, die je niet direct in de neus tegenkomt. Mokka icing op koekjes. Met wat water wordt de neus iets frisser. Hint van waxy lemoen. (Rubber???).

Goede insteek voor Eric om het over leeftijden op het etiket te hebben. Het “tekort” aan oudere stocks, NAS bottelingen, prijskaartjes, Aziatische markten en de nabije en verre toekomst in ons whiskywereldje. Dit alles naar aanleiding van het cijfer “9” op de fles … een geboren verteller, die Eric!

GLENCADAM 22Y  46% GORDON & MACPHAIL CONNOISSEURS CHOICE

Gedistilleerd in 1991 en gebotteld in 2013. Angus Dundee Distillers promoot Tomintoul meer als “hun” single malt, maar deze Glencadam uit Brechin kan ook verrassend uit de hoek komen. Angus Dundee produceert vooral voor de blending industrie en groot-warenhuismerken, maar onvermijdelijk zitten er tussen al die vaten pareltjes en deze is er volgens mijn bescheiden mening 1 van. Sinaasappelsprits in de neus, die dankzij de aanwezige vanille doet denken aan een “carré confitureke”.  Abrikoos. Tintelend in de mond en zeste in de afdronk. Een sinas fruittella met iets bitter. Een van de beste Glencadam’s die ik al geproefd heb, denk ik en ja, ik heb er al wat geproefd!

IMPERIAL 1996  43% GORDON & MACPHAIL

Deze editie is gebotteld in 2013. Een fles die thuis ook in de kast staat. Eerste neus van boter en room. Zuiver naar de afdronk toe, die heel wat snoepgoed meebrengt. Vanillepoeder. Door de grote massa nog steeds onderschatte whisky, zeker als hij zo zuiver is als deze versie. Ze wachten waarschijnlijk liever tot de prijs de pan uit swingt.

De distilleerderij is in 2012, ver na ons bezoek aan Speyside in 2010, afgebroken.

De eigenaar, Chivas Brothers, heeft op de locatie een nieuwe distilleerderij gebouwd. Dalmunach. In 2015 in bedrijf genomen en de geplande productie al direct terug geschroefd.

Volgens Eric en NV Le Anderen omdat overproductie dreigt in whiskyland. Let wel: wat nu gemaakt wordt, moet binnen 10 jaar nog verkocht worden ook hé.

LINKWOOD 25Y  43% GORDON & MACPHAIL

Verfijnde alcohol. Beetje krijt/kalk? Sulfer in de smaak. Kan ook omschreven worden als een verhouding tussen hout en pruim. De neus is dus in ieder geval ok! Lucifertje in de smaak of is het optimistisch “potlood”. Volgens sommigen hier mag je dat verwachten bij Linkwood: dat kleine off-nootje.

LEDAIG 16Y  46% CONNOISSEURS CHOICE GORDON & MACPHAIL

Gedistilleerd in 1999 en gebotteld in 2015, deze geturfde variant uit Tobermory Distillery op het eiland Mull. De neus is typisch medicinaal en initieel ook iets van “’t putteke”. Daar blijft gelukkig niets van hangen in de smaak. Volle body. De smaak is geweldig zoet fruitig met typische rook. Verrassend hoeveel bottelaars tegenwoordig Ledaig op de markt gooien. Misschien vinden liefhebbers rook uit Islay iets te duur worden?

TAMDHU 1966  43%
THE MACPHAIL’S COLLECTION

Prijsbeest van vanavond. Lekkere oude whisky, zowel in neus als smaak. Iets zurig in de smaak zoals we het graag hebben. Toch liever dan het alternatief van duffe kerstmiscake. Gelukkig had ik deze versie al geproefd, want de klok tikt onverbiddelijk. Tijd om naar de sponsor te rijden. Nog vlug afscheid genomen van Eric en sprintje naar de parking.

Tijdens de rit toch nog even stil gestaan bij het “rare sfeertje” in deze club. Weer was er weinig interactie tussen spreker en publiek. Schroom om iets te zeggen of gewoon “historisch zo gegroeid?” De “nieuwe” mensen zullen nog werk hebben om hier hun vernieuwende wind te laten waaien.

PS: Ondertussen is het doek gevallen over Full Dram in Leuven. Eén van de nieuwe bezielers trekt voor z’n werk weg uit België en de tweede ziet het niet zitten om alleen verder te doen. Op maandag 3 oktober is er een laatste klepper van een tasting, kostprijs voor leden: 1€. Zelf kan ik er niet bij zijn, want dan zit ik in Schotland … .

TERUG