TERUG

 

 

 

 

Gunter (Lidnr.01) bezocht op Vrijdag 04 December 09 de Dieste Whiskyclub 'The Spirit Safe'
Het thema dat werd gehanteerd: Nieuwe Bottelingen

Impressies en beelden kan je hieronder vinden...

 

 

 

 

Diest. Oranjestad.

 

Als 2 anonieme Spanjaarden haasten Marc en ik ons, gedekt door de duistere avond, over de vestigingsgracht naar het achterpoortje in de begijnhofmuur. De weerschijn van de tijdloze straatverlichting in de natgeregende kasseien, tussen de muren van het eeuwenoude begijnhof verhoogt nog de verbintenis met het verleden.

In de grote zaal brandt reeds licht, maar aangezien het nog vroege uur begeven we ons naar de dichtstbijzijnde afspanning. De waard kent ons niet, maar hij weet waarvoor we komen. Een bijeenkomst van de Diestse whiskyclub The Spirit Safe.

 

 

 

Een tijdje geleden waren we te gast op een grain –tasting bij een bevriende club uit Mol. Nog meer aanwezig toen, waren enkele leden van de Diestse whiskyclub. Groot was mijn verbazing om na afloop, deze laatsten de tasting te horen omschrijven als meer een praatcafé. Direct was mijn interesse gewekt over hoe een tasting dan verloopt in Diest. Na raadplegen van hun en mijn kalender schreef ik in voor de eerst volgende mogelijkheid. De tasting met als thema: nieuwe bottelingen. Marc was bereidt om me te vergezellen en na lang wikken en wegen werd er besloten om anoniem te gaan. Het clubhemd, een ontwerp van onze voorzitter, bleef thuis. Vergeefse moeit echter, want de eerste die we tegenkwamen in de grote zaal riep “Ah, de mannen van 100°PROOF zijn er ook!”. (Eigenlijk riep hij 100%PROOF, maar dat is muggenziften.) Dan maar naar de bar …

 

 

 

 

 

In de foyer van de zaal staat een kleine bar, die goed voorzien is van allerlei aangebroken whiskyflessen. Tegen een “kleine vergoeding” kan je hier een “welkomstdram” bestellen. Marc koos voor de ondertussen blijkbaar al 12 jaar oude Hazelburn. Man, wat vliegt de tijd. Ikzelf vond de laatste officiële botteling van de 12 jarige Glen Scotia. Vlak na deze release verdween Glen Scotia van het scherm en tot nu toe is er geen beweging meer waargenomen door ons.

HAZELBURN 12Y 46%

De neus bevat typische aroma’s van sherryrijping. Rozijnen en donkere suiker. Zowel neus als smaak doet denken aan transparante gelaagdheid. Door het 3x distilleren is de structuur verfijnder en heeft deze “Springbank” zijn vettigheid verloren. We vinden wel cake met gekonfijte limoen in de smaak en neus, maar in de afdronk zit toch iets wrang, samen met zachte limoen en peper. Komt dat wrange misschien ook van het distillatieproces? Ik vind hem lekkerder dan Marc in ieder geval.

GLEN SCOTIA 12Y 40%

Deze vinden we beiden direct geslaagd. Geen hoogvlieger, maar een degelijke single malt. Het helpt natuurlijk ook als je de distilleerderij al eens bezocht hebt, zijn geschiedenis kent en al een hele resem Glen Scotia ’s op je repertoire staan hebt. Om de huidige polemiek, naar aanleiding van het hele Malt Maniacs gebeuren, te respecteren kunnen we bevestigen dat we hem blind hetzelfde zouden omschrijven. Cake met gekonfijt fruit. Hij doet me ook denken aan nachtelijke vergaderingen in een Ierse pub over het oprichten van een whiskyclub. De dichtstbijzijnde toentertijd was in Diest en toch een beetje te ver.

 

 

 

De tasting was uitverkocht en dat vond ik geruststellend. Meer nog. Toen Pros, hun woordvoerder, in de loop van de avond gewag maakte van een satellietclub in Ham, waar ze dezelfde tasting zouden herhalen was ik zelfs blij voor hun. Als er nog mensen uit verder afgelegen gebieden interesse zouden hebben om een soortgelijk project als in Ham op te zetten, moesten ze hem maar een seintje laten.

 

De tasting zelf was heel gestructureerd en per whisky werden er foto’s en/of filmpjes van het internet getoond over de betreffende producent. Vooral het filmpje over het charren van een vat in Japan, naar aanleiding van de eerste te proeven whisky van de avond, zal me bijblijven.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

HIBIKI 12Y 43% (VAN SUNTORY)

Verscheiden malen werd aangehaald dat deze, ondanks dit maar een blend is, reeds vele internationale prijzen in de wacht gesleept heeft. Vandaar dat hij hier goed genoeg bevonden werd om de avond te openen voor de echte Schotse whisky. In de neus ontdek ik weer de hevig bediscussieerde pruimen. Ook meen ik wat vlezige toetsen, die ook in de Suntory Old voorkomen, te ontwaren. De extra 3% prikkelt wel, maar stoort niet. Vanille met een fruitig staartje, dat zelfs verdicht tot wat hout. Voor “maar” een blend, toch heel wat structuur. Honing? Zou ideaal zijn voor een aperitief, maar ik zie me eerder zo ’n fles soldaat maken tijdens een goed avondlijk gesprek met vrienden. Wel een tweede bij de hand houden, want hij drinkt verdomd makkelijk weg!

 

 

 

GLEN GARIOCH FOUNDERS RESERVE 48%

 

Geen leeftijdsaanduiding. De neus wijst eerder naar graan dan naar sherry. “Pectoral” is wel weer duidelijk aanwezig en doet me vermoeden dat het een onderdeel van het typische distilleerderijkarakter is. Pectoral is een hard grijsbruin kruidensnoepje, dat nog steeds verkrijgbaar is. De typische versuikerde eucalyptus hierin, is dat wat we menen terug te vinden in deze whisky. Hier zorgt de extra 8% weeral voor een prikkel. De twijfel tussen graan en sherry wordt opgelost. Het is chocolade! Het ruwe in de mond doet vermoeden dat er jonge whisky inzit.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SPICE TREE 46% (COMPASS BOX)


Hoe John Glaser de problemen met de S.W.A., die ontstaan zijn naar aanleiding van de eerste 2 batches, opgelost heeft leren we hier niet. Ook dat hij, als voormalige medewerker van Diageo, vooral uit hun whisky ’s put om de zijne samen te stellen leren we hier ook niet. Wel leren we dat de neus eventjes nodig heeft om open te komen. Daarna bevestigt deze pas wat je in de smaak al eerder kon waarnemen. Rozijnen en hout. Ondanks het gebruik van nieuwe kopdeksels en bodems, wordt er dankzij het zwaar “toasten” van deze, een aangename kruidige volwassenheid gecreëerd. Het ziltige op de tong zou ik aan gebruikte Clynelish toeschrijven. Alhoewel hij ook veel Coal Ila gebruikt voor zijn bottelingen, doet de afwezigheid van turf me het eerste vermoeden. Interessante whisky!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ARDBEG BLASDA 40%

 

Blasda is dus Gaelic voor “zoet en lekker”. In de neus voelt hij nog wat jong aan. In de mond bevat hij frisse appeltjes met “gruis”. De smaak stopt juist voor hij “rubber” wordt. In de afdronk komen de appels terug en citrus. Zout! Verlegen steken Marc en ik als enigen de hand op, als er gevraagd wordt wie dit lekker vindt? Hier houdt men duidelijk van TURF! Met hoofdletters! Het concept van zacht geturfde malt, 8ppm, door de Ardbeg stills te sturen om, in navolging van de Kildalton ‘s, te ervaren wat de verschillen met zwaar geturfde malt zijn, is dus niet aan iedereen besteed. Soit!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TALISKER 12Y 45.8%

 

De speciale, enkel voor “The friends of the classic malts” botteling, die trouwens overal te verkrijgen is. Schitterende neus. Appelsientjes en wat kalk/krijt. Later kunnen we dit laatste beter definiëren als plakkaatverf. Het medicinale zit hem bij deze, vooral in de neus. Ook meer sherry dan vroeger. Minder spicy afdronk dan zijn collega ’s van andere leeftijden. Drop en zout in de lange afdronk. Eindelijk komen we te weten dat het hier om 25 à 30 ppm gaat! (Dit is een inside joke tussen mij en onze voorzitter. Bij ons eerste bezoek aan Talisker, zo ‘n 9 jaar geleden, ging de gids navragen voor ons hoeveel ppm de malt bij Talisker had. Volgens ons is hij nog steeds naar het antwoord aan het zoeken!) Deze Talisker is wel meer toegankelijk dan de anderen qua smaak en aroma ‘s, maar niet qua prijskaartje!

 

 

 

PORT ASKAIG CS 57.1%

In tegenstelling tot de twijfel die hier nog heerst, is het verder algemeen bekend dat het hier om Coal Ila gaat. Deze reeks wordt op de markt gebracht door Sukhinder Singh en even googelen leert dat dit niet de eerste de beste is in het internationale whiskywereldje. De importeur in België vertelde me ook dat de reeks voor lange tijd verder gezet zal worden. Er zijn genoeg stocks aanwezig om dit mogelijk te maken. De eerste neus van deze is niet veelbelovend, lees gesloten, maar de smaak! We zitten direct in de haven! Teer en zilt! Wat je stiekem verwacht van een eilandwhisky. Bij grotere slokken komt hier nog citrus bij, fruitig. Dit is dan ook aan te raden en zoals eerder gezegd: er is stock genoeg! Geen leeftijdsaanduiding en “De alcohol stoort niet?!?”.

 

 

 

 

 

Woordvoerder Diestse Whiskyclub ...

... en iemand die anoniem wenst te blijven

 

 

 

 

 

 

Bij het passeren langs de bar, eerder op de avond was me nog een andere fles in het oog gesprongen. Een 16 jarige Highland Park, met het schilderij van een natuurlijke stenen boog, ergens in het Orkney landschap, op het etiket.

Het is slechts door weinigen geweten dat dit een potentiële verstekeling voor de Orkneyreis van 100°PROOF 2008 was. Hij heeft toen echter de selectie niet gehaald tegenover de “Capella”en daarom konden Marc en ik het niet nalaten om hier nog vlug een dram van te bestellen. 

Een toekomstig lid van 100°PROOF, die toevallig passeerde, moest er ook aan geloven en meeproeven! Met de ogen dicht en het aroma van Highland Park in de neus, hoor ik weer de woorden van onze voorzitter: Iedereen zou een favoriete whisky moeten hebben en een Highland Park! Hij weet over wat hij spreekt!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TERUG