TERUG

DEWAR RATTRAY

WOENSDAG 12 SEPTEMBER 2007
SINGLE MALT WHISKY SHOP in ZAMMEL
&
DONDERDAG 13 SEPTEMBER 2007
TASTTOE in KAMPENHOUT

TASTINGVERSLAG INGESTUURD DOOR GUNTER (Lidnr.01)

“The Nectar”. Sinds de oprichting al een gevestigde naam in het whiskywereldje, niet in het minst door de jaren ervaring en opgebouwd respect van de mensen achter de schermen. Ondertussen al zelf onafhankelijke bottelaar en invoerder van onder andere Cadenheads, Arran en ook Dewar Rattray. Deze Dewar Rattray heeft nu een aantal bottelingen komen voorstellen. Aangezien de tastings in het begin van het whiskyseizoen 2007/2008 vielen, had ik me ingeschreven voor 2 tastings. Kwestie van het ritme te pakken te krijgen.

Beide tastings werden gegeven door Susan Webster, de nieuwe “Sales and Business Development Manager” van Dewar Rattray. Voor wat meer achtergrond over haar, kan je best onze website raadplegen. (Interviews met vrouwen in de whiskywereld)

De eerste tasting ging door in de “single malt whisky-shop” van Jan, lid van 100°PROOF, te Zammel op 12 september 2007 . Na een kleine intro mijnentwege leidde Susan Webster haar tasting voor een uitverkochte zaal. In het Schots!

Dewar Rattray, dat wil dus zeggen Stronachie 12y Single Malt. Een verplicht nummertje, daar de eigenaar van Dewar Rattray de hand heeft weten te leggen op 1 van de laatste flessen van deze verloren distilleerderij. Het gekende verhaal gaat als volgt: hij heeft gezocht naar een nog bestaande malt, die deze originele Stronachie het meest benaderde en deze dan gebotteld onder de naam “Stronachie”. Nieuw is echter dat de wetgeving in de nabije toekomst gaat verplichten om de naam van de distilleerderij ook te vermelden op het label. Benrinnes dus. Op de vraag of dat elke fles whisky de originele distilleerderij dan zal vermelden, zoals bijvoorbeeld Finlaggan, kon ze niet met zekerheid zeggen. Het leuke aan deze Stronachie, 43%vol, waren de tasting notes, verstrekt door de whisky-shop. Een zéér accurate beschrijving van de dram. De neus: initiële hints van zuur deeg vallen samen om de ruggengraat te vormen van kruidige fruitsmaken. Appelen en rozijnen. Misschien wat peerdrops. Smaakpallet: stevig en goed afgerond. Medium tot volle body met goede diepte van smaken. Kruidig en bezielend. Kruidige fruitcake met een overvloed aan rozijnen. Kaneel en kruidnagels. Zoete houttonen en prominente turfrook ontwikkelen in de mond om een droge afdronk achter te laten. Mijn broer voegt hier nog aan toe: dennennaalden, dennenhout. Niet dat het een slechte malt is, maar neergeschreven is hij toch wat indrukwekkender dan in het glas.

Susan Webster

Glencadam 16y 59.7%vol. (bourbon)

Blij dat deze botteling bevestigt dat er helemaal niets mis is met Glencadam. Hun eigen 15 jarige botteling sloeg direct aan. Een bezoek aan de distilleerderij in de East- Highlands bevestigde later die eerste indruk. Helemaal niets mis mee. Dit was een bourbonvat, dus strogele kleur. Bekende geur van plakkaatverf, de glazen potjes uit de lagere school, in de neus. Met wat water wordt dat vanille. Op de vraag of ze zelf vaten liggen hebben, of in de warehouses van een ander gaan neuzen, antwoordt Susan dat die verhouding ongeveer 60/40 is. 60% eigen vaten en 40% die ze kopen via “brokers”.

Bowmore 17y 54.1%vol. (bourbon)

Zurige rook. Zacht, al wat lichte bouillon (vlezig) die ik ook terug vind in oudere bottelingen. Neus wordt zelfs nog beter , gewoon met staan. Heeft geen water nodig. Na een tijdje zelfs wat rook van verbrand hout. Susan is nog geen fan van Islay- whisky’s. Ze doen haar denken aan het goedje dat tandartsen gebruiken om te ontsmetten na de behandeling en ze is niet zo dol op tandartsen. Iemand merkt op dat het wel zal beteren tegen dat ze geen tanden meer heeft.

“Without teeth, I’ll still have taste buds”. Dat is gevat. De Bowmore evolueert ondertussen verder in het glas. Zakjes Imperial vanille en een vleugje turf. Nota voor mijzelf: flesje laten opzij leggen door Jan!

Highland Park 18y 53.5%vol. (bourbon)

Ondertussen al wat bourbongerijpte Highland Park gedronken, dus hier geen verrassingen. Lichte rook. Appelsien. Caramel. Zelfs de honing, die gewoonlijk geassocieerd wordt met heide, vinden we hier terug. Boter. A hell of a dram. Susan reikt hier de mogelijkheid van Jaffa cakes aan, ter vervanging van de Noir de noir chocolade die wij altijd gebruiken, om de smaken te accentueren

Glenglassaugh 21y 53.4%vol. (sherry)

Verrassend te horen dat er sprake is om Glenglassaugh terug te openen. De huidige eigenaar, de Edrington groep, zou het probleem van de watervoorziening kunnen oplossen en zo terug in productie kunnen gaan. Het klopt, zoals we zelf deze zomer hebben vastgesteld, dat er dan misschien nog nieuwe stills moeten geplaatst worden. Deze botteling is echter een tegenvaller. Een slecht sherryvat? Veel off- notes. Sulfer, rubber. Wel wat vochtig krentenbrood in de smaak. Afdronk is wel min of meer oké, maar de off- notes maken het ledigen van het glas een heel karwei. Ter info: iemand koos deze wel als beste fles van de avond, dus je ziet maar, alles is relatief.  

Glenglassaugh Distillery (Augustus 2007)

Foto's: Werner (Lidnr.02)

Strathmill 31 y 48.4%vol. (bourbon)

De tasting notes geven gekarameliseerd fruit aan en dat klopt als een bus. Voor de chocolade moeten we wachten tot op het einde van toch een zeer lange afdronk. Deze voelt wat kruimelig aan tegen het gehemelte. Definitief niet floraal maar licht fruitig! Dit is Susan’s favoriet. Net zoals zij, uit Speyside.

North of Scotland 33y 56.7%vol. (bourbon)

Een single grain van een distilleerkolom nabij Stirling. Gewoonlijk wordt in een kolom gedistilleerd tot maximum 94%vol alcohol. Dat maakt dat de alcohol heel fijn van structuur is en nog weinig eigenschappen van het gebruikte graan, in dit geval maïs, bevat. De rijke vanilleneus en smaak zijn dus op rekening van het vat te schrijven. Ook de oliën, die hier zorgen voor een onverwachte, doch korte afdronk komen van het vat. Terechte opmerking van mijn broer: waarom een graanwhisky 33 jaar laten rijpen op een bourbonvat, als je hetzelfde resultaat krijgt als bij een 8 jarige bourbon? Toch vermelden dat hier heel wat liefhebbers van waren.

13 september 2007 . TastToe Kampenhout Sas. Zowat de homebase van “The Nectar”. 2de gedeelte van mijn Dewar Rattray tasting.met enkele andere gasten dan de dag hier voor. Susan Webster is er ook. Toeval?

De Stronachie als opener. Déja vu. Nu valt het op dat hij prikkelt! Alcohol! Toch maar 43%vol. De volle smaak maakt duidelijk dat het hier wel degelijk om een single malt gaat. Verwarmend.

Balblair 15y 55.2%vol. (bourbon)

Pas nog de nieuwe 1997 geproefd in Alden Biezen. Stond daar op de whiskykaart onder de regio Speyside. Waarschijnlijk een grapje van de drukker? Het viel me op dat de nieuwe 1997 floraal was. Het overheersende vanille van oudere bottelingen was naar de achtergrond verdrongen. De typische sterk peperachtige afdronk was er nog wel.

Balblair op het Schotse Weekend in Alden Biezen

De botteling van Dewar Rattray viel hier, volgens mij, mooi tussenin. Vanille, maar daarna overwegend floraal. Met wat water zelfs heel floraal. Het spijtige was echter dat er off- notes zijn. Sulfer. Toch wel storend. Volgens Susan zou het kunnen dat het om een oud vat gaat. Na een tiental minuten zijn de off- notes het enige wat overblijft in het glas.

Bowmore 17y 51.9%vol. (bourbon)

Oude turf, licht in de neus, rood fruit neemt over. Citrus en munt in de mond. Fruitig. Weer een bevestiging van gisteren! Verrassend! Met water, enkel nog zacht rood fruit. De afdronk is verwarmend.

Glen Garioch 16y 52.5%vol. (sherry?)

Eerste indruk van purper fruit. Pruim en zelfs iets exotischer. Fruitkauwgum met kruiden. De smaak bevestigt de neus. Dit wordt ook verder gezet in de afdronk. Hier vind je zelfs wat rook in terug. Na toevoeging van water komt de alcohol vrij in de neus. Daarna chocolade, tot koffie. De smaak wordt ronder. Zoals opgemerkt wordt door het publiek: verwant aan Highland Park. “A great dram”.

Dewar Rattray Balblair 15y 55.2%vol.

Port Ellen 24y 58.2%vol. (sherry)

Neus: turf/plakkaatverf. Een zoetheid, die echter niet voortkomt van de druif (sherry). Van in het begin al keelverwarmend. Neus voelt wat gesloten aan, maar ondanks 58.2%vol zeer zacht. Sherry komt in de neus, maar men moet een tijdje wachten. Wat water toevoegen!! Nu komen ook de sherrytonen in de mond! Het blijft echter een mooie balans tussen olieachtige turf en sherry. Geen van beiden krijgt ooit de overhand. Op het einde van een schijnbaar oneindige afdronk is er chocolade. Deze Port Ellen, 24 jaar op sherryvat gerijpt, is niet turf en niet sherry, maar totaal iets anders. Echt eentje om op te “knabbelen”. Dan vindt men ook teer en havengeuren op de verre achtergrond.. De afdronk blijft maar komen, turf tegen chocolade. Spijtig, maar zéér gelimiteerd geleverd voor de Belgische markt. Richtprijs 134 euro.

Zonde van al mijn moeite, want aan de tafel naast mij werd gezegd dat Port Ellen sterk overroepen is. Port Ellen is zogezegd zeldzaam en daarom voelt iedereen zich gedwongen om Port Ellen lekker te vinden. Had ik dit geweten op voorhand, dan had ik hem niet moeten proeven   ;)

Wat Dewar Rattray betreft, is het nu wachten op januari 2008. Dan zal de eerste bottelinglijn verschijnen, mee geselecteerd door Susan Webster. Sales and Business Development Manager. Wat ons betreft, wij zullen Susan opzoeken tijdens Whisky Live in Glasgow op 2 én 3 november met de vraag: “Where’s the bar and what would you like to drink?”

TERUG